Το διεθνές βραβείο Big SEE Architecture Award 2024 - Winer απονεμήθηκε στις Viillas in Olive Grove, Navarino Residences, Costa Navarino της Potiropoulos+Partners
Tα BIG SEE Awards είναι διεθνή βραβεία που συμβάλλουν στην προώθηση μοναδικών και πρωτότυπων δημιουργικών έργων στην αρχιτεκτονική παγκοσμίως.
Με το διεθνές βραβείο Big SEE Architecture Award 2024- Winner, τιμήθηκε το αρχιτεκτονικό γραφείο Potiropoulos+Partners για την αρχιτεκτονική μελέτη των Villas in Olive Grove που βρίσκονται στο Navarino Residences.
Λίγα λόγια για τις Villas in Olive Grove - Navarino Residences:
Οι διαλεκτικές σχέσεις του τρίπτυχου “φύση-μνήμη-μορφή” περιγράφουν την “ιδέα” του σχεδιασμού. Βασικό θέμα της συγκεκριμένης προσέγγισης αποτελεί η “ελιά” που δηλώνει το κέντρο όρασης της σύνθεσης, ενόσω οι όγκοι που την αγκαλιάζουν – παραπέμποντας σε παλιό λιοτρίβι – ξεδιπλώνονται γύρω της σαν γήινο σκηνικό. Τα πλήρη και τα κενά των κτιρίων “καδράρουν” με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά το ιερό δέντρο εντείνοντας το βίωμα. Η πέτρα, η λάσπη, ο σοβάς και το ξύλο είναι πλεγμένα με μια ισχυρή αφηγηματική λογική και μια σαφή γεωμετρική πλαστικότητα, στα όρια της κατασκευαστικής λογικής του “απλού μάστορα”. Η σύνθεση/διαίρεση της ογκοπλαστικής δομής στοχεύει στην δημιουργία περιοχών, ανοικτών η κλειστών, στραμμένων προς την θέα ή απάγκιων (περίκλειστη αυλή),  “επίσημων” ή “ανεπίσημων”, που αναδεικνύουν τις ποιοτικές χωρικές διαφοροποιήσεις του concept. Φυτεμένες στέγες καλύπτουν τους διακριτούς όγκους της σύνθεσης και αποτελούν μία ακόμα χειρονομία και αναφορά στην ιδέα της αειφορίας και της βιώσιμης διαβίωσης, όπου κτίρια, φύση και άνθρωπος αλληλοεπιδρούν συνεχώς και δυναμικά μεταξύ τους.
Η κατοικία έχει δημοσιευτεί στην πολυτελή έκδοση του ΚΤΙΡΙΟ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ https://www.ktirio.gr/el/e-shop/ktirio-villas2 
 
Αρχιτεκτονική Μελέτη & Μελέτη Διακόσμησης: Potiropoulos+Partners
Φωτογράφιση : Γιώργης Γερόλυμπος
Τοποθεσία: Navarino Residences, Costa Navarino, Μεσσηνία

Η κατοικία, στην πλαγιά του λόφου της Αλεόμανδρας, στην Μύκονο, είναι προστατευμένη από τους επικρατούντες βορινούς ανέμους και ατενίζει το ηλιοβασίλεμα πάνω από το γειτονικό νησί της Δήλου.
Για να δώσουν τη δυνατότητα της απόλαυσης του εξωτερικού χώρου καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας, οι αρχιτέκτονες έπρεπε να φιλτράρουν την ένταση του κλίματος, προσφέροντας σκίαση και προστασία από τα στοιχεία της φύσης. Η πέργκολα από καστανιά κατασκευάστηκε ώστε να ενισχυθεί η δομική της ακεραιότητα και κάθεται ελαφρά πάνω στους λευκούς όγκους, σκιάζοντας και προστατεύοντας την υποκείμενη αυλή. Οι απλοί λευκοί όγκοι, οι ίσιοι πέτρινοι τοίχοι και η ελαφριά πέργκολα εναρμονίζονται με το κυκλαδίτικο τοπίο και η αποτελεσματικότητα της διάταξής τους, γύρω από την κεντρική αυλή, απλοποιεί την καθημερινή ζωή.

Η κατοικία διαμορφώνεται σε δύο κυρίως επίπεδα με επιμέρους στάθμες. Το "κατώι", με επιφάνεια 65 m² βρίσκεται στο επίπεδο του κεντρικού καλντεριμιού του χωριού και έχει άμεση πρόσβαση σε αυτό από δύο διαφορετικές εισόδους. Ο ανώγειος χώρος, εμβαδού 75 m² έχει πρόσβαση στο ίδιο καλντερίμι καθώς και στον κήπο του σπιτιού, που βρίσκεται στην προστατευμένη βορινή πίσω πλευρά.
Στο πίσω μέρος και σε επαφή με την κουζίνα, υπάρχει ο κήπος στον οποίο έχει δημιουργηθεί ένα daybed προστατευμένο από τους τακτικούς βοριάδες του νησιού. Από τον κήπο υπάρχει πρόσβαση στο δώμα, στο οποίο έχουν δημιουργηθεί καθιστικά επίπεδα με πανοραμική θέα στα γύρω χωριά και το Εξώμβουργο, όπου βρισκόταν και το ενετικό φρούριο του νησιού.

Όπως για κάθε Autograph Collection ανά την υφήλιο, έτσι και για το πρώτο ξενοδοχείο 5 αστέρων στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της πόλης, η Marriott International αναζήτησε ένα σχεδιαστικό concept και μια ταυτότητα, που να συνδυάζει την εντοπιότητα της βυζαντινής Θεσσαλονίκης με το πολυτελές brand.

Ο σχεδιασμός των εσωτερικών χώρων του "MonAsty" αντλεί έμπνευση από τη βυζαντινή κληρονομιά της πόλης, που παραμένει εμφανής κυρίως στους ναούς της και εκφράζεται μέσα από την υλικότητά τους, όπως την ιδιαίτερη χρήση πέτρας, τούβλου, ξύλου και μαρμάρου, καθώς και μέσα από μια πνευματικότητα στην ατμόσφαιρα, που πηγάζει από τη λιτή και αυστηρή χρήση του φωτός και των χρωμάτων. Αφορμή για τη βυζαντινή, μοναστηριακή προσέγγιση στον εσωτερικό σχεδιασμό του ξενοδοχείου των 100 δωματίων στάθηκε και το γεγονός ότι γειτνιάζει με το μοναδικό ενεργό μοναστήρι στο κέντρο της πόλης, αυτό της Αγίας Θεοδώρας, το οποίο πήρε τη θέση ενός βυζαντινού μοναστηριού, που κάηκε στη μεγάλη πυρκαγιά του 1917.

Η χωρική αφήγηση των κοινόχρηστων χώρων και των δωματίων συνδέει τη μοναστηριακή ατμόσφαιρα με τη σύγχρονη λειτουργία ενός ξενοδοχείου, δημιουργώντας ένα "καταφύγιο" μέσα στην πολύβουη πόλη, που απευθύνεται τόσο στους επισκέπτες, όσο και στους κατοίκους της. 

Ο ατμοσφαιρικός φωτισμός στον χώρο της υποδοχής και η σύμμειξη των τριών βασικών υλικών σχεδιασμού, δηλαδή του ξύλου, του τούβλου και της πέτρας, δημιουργούν μια υποβλητική ατμόσφαιρα. Το έπιπλο της υποδοχής ξεχωρίζει με το έντονο μαύρο μάρμαρο, το οποίο διαφοροποιείται από το μονοχρωματικό τούβλινο φόντο, που "τρέχει" σε δάπεδο και τοίχο, προσδίδοντας μια ανάταση στον χώρο. Ταυτοχρόνως μικρές λεπτομέρειες σε σχήμα καμάρας, όπως το φωτιστικό και η βιβλιοθήκη, που ακολουθούν την καμπύλη της οροφής, συμπληρώνουν τις αναφορές στη μοναστηριακή αρχιτεκτονική.

Στην κεντρική είσοδο του ξενοδοχείου ξεχωρίζει η βυζαντινή πλέξη του πέτρινου δαπέδου, η οποία ενοποιεί το μέσα με το έξω, κάνοντας τον χώρο του μπαρ να θυμίζει στοά. Αυτήν την ενοποίηση ενισχύει η ξύλινη οροφή, που ορίζει την είσοδο του μπαρ και επεκτείνεται έως έξω στον πίσω κήπο, δίνοντας μια συνέχεια και μια κατεύθυνση στο βλέμμα και στον χώρο. Η συμμετρία στη διάρθρωση της κάτοψης είναι εμφανής, με επίκεντρο το αξονικά τοποθετημένο μπαρ με τους μεγαλοπρεπείς επιχρυσωμένους πολυελαίους, οι οποίοι τη νύχτα είναι ορατοί από τον δρόμο.

Εκατέρωθεν του μπαρ βρίσκεται ο χώρος του καθιστικού και του μπουφέ. Η κατά μήκος διαφοροποίηση στο ύψος της οροφής και το παιχνίδι με καθαρές γεωμετρικές φόρμες, όπως αυτές του τεταρτοκύκλιου και της καμάρας, διαχωρίζουν νοητά τους χώρους και συνεισφέρουν στην τοποθέτηση των απαραίτητων μηχανολογικών στοιχείων, που απαιτούνται για τη λειτουργία του ξενοδοχείου. Ταυτοχρόνως, χειρονομίες με αναφορές στη μοναστηριακή αρχιτεκτονική, όπως κόγχες που φέρουν καθίσματα και υλικά που εξυμνούν την τέχνη του χειροποίητου, όπως δέρμα, πλεκτή ψάθα, τούβλο, ξύλο και επαλειφόμενα κονιάματα, συμπληρώνουν τη σύνθεση. Ειδικά επιμελημένα έργα τέχνης του καλλιτέχνη Φίκου, αφηγούνται την ιστορία της βυζαντινής Θεσσαλονίκης και τον δρόμο του μεταξιού.

Στον χώρο του μπουφέ δύο μακρόστενα μοναστηριακά τραπέζια κάτω από μια θολωτή οροφή σχεδιάστηκαν έτσι, ώστε να δημιουργούν μια μυστικιστική ατμόσφαιρα, την οποία εντείνουν τα φώτα επάνω από αυτά, που παραπέμπουν σε άτακτα διατεταγμένα κεριά. Η διάρθρωση της κάτοψης δημιουργεί μια κυκλική κίνηση γύρω από τον χώρο του πρωινού, αποκομμένη από τα υπόλοιπα τραπέζια για την πιο εύρυθμη λειτουργία του χώρου. 

Αυτή η "πολυαισθητηριακή" σχεδιαστική πορεία ολοκληρώνεται στον κήπο, στον οποίο ένας συνδυασμός φύτευσης και υδάτινου στοιχείου απομονώνει τον επισκέπτη από τον θόρυβο της πόλης, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα περισυλλογής και χαλάρωσης. 

Βασικά χαρακτηριστικά στον σχεδιασμό του εστιατορίου "Botargo" είναι ο τοίχος με το διπλό ύψος και οι άτακτα τοποθετημένες εσοχές του, εμπνευσμένος από το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό, οι ξύλινες επενδύσεις σε οροφή και τοίχους και ο συνδυασμός τους με υφάσματα σε θερμούς τόνους του ροζ και της τερακότας. Η χωρική διαρρύθμιση του εστιατορίου είναι έντονα γραμμική και οργανώνεται γύρω από ένα πολύ μακρύ μοναστηριακό τραπέζι παράλληλα τοποθετημένο με ένα ενιαίο banquette καθιστικό.

Στον πρώτο όροφο βρίσκονται το γυμναστήριο, χώροι συνεδριάσεων, κοινόχρηστα WC και χώροι πολλαπλών χρήσεων για συναντήσεις και ιδιωτικά δείπνα. Οι σχεδιαστικές αρχές, όμοιες με αυτές των υπόλοιπων κοινόχρηστων χώρων, επικεντρώνονται στην ανάδειξη της γεωμετρίας και των υλικών του κάθε χώρου, δίνοντας και πάλι έμφαση στον συνδυασμό σύγχρονων στοιχείων με μοναστηριακές αναφορές. 

Ο ανοιχτός διάλογος του "MonAsty" με την ιστορία της πόλης και τις μοναστηριακές επιρροές ολοκληρώνεται στους ιδιωτικούς χώρους των δωματίων με γήινους, μονοχρωματικούς τόνους, ειδικά σχεδιασμένα έπιπλα, πινελιές αυτοκρατορικού πράσινου στις σουίτες και ξύλινες λεπτομέρειες.

Το κέλυφός της νέας πτέρυγας του αεροδρομίου Θεσσαλονίκης αποτελεί μια σύμμεικτη κατασκευή οπλισμένου σκυροδέματος και μεταλλικής επιστέγασης. 
Η επιστέγαση του μεταλλικού φορέα της οροφής έγινε με μεταλλικά φύλλα σε επικάλυψη ορθής ραφής. 
Το σύνολο της οροφής διακόπτεται σημειακά, από επιμήκη ανοίγματα εξαερισμού, συνολικού μήκους περίπου 130 m και πλάτους 2,50 m. Τα ανοίγματα είναι στεγασμένα με την ίδια επικάλυψη ορθής ραφής. Τα περισσότερα χωρίζονται εσωτερικά σε δύο τμήματα, με τσιμεντοσανίδα, για την εισαγωγή και την απαγωγή του αέρα, ενώ άλλα είναι ενιαία. Η στέγαση των ανοιγμάτων επικαλύπτει το άνοιγμα από 50 έως 75 cm σε κάθε πλευρά. Περιμετρικά, τα ανοίγματα ύψους 80 cm κλείνουν με περσίδες γαλβανισμένες, βαμμένες, πλάτους 8 cm και εσωτερικά τοποθετείται γαλβανισμένη σήτα υψηλής αντοχής. 

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ: BOBOTIS + BOBOTIS ARCHITECTS
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΔΑΝΙΗΛΙΔΗΣ 

Η σωστή τοποθέτηση και κατασκευή των ρολών σκίασης συμβάλλει σημαντικά στη θερμομονωτική προστασία του κτιρίου καθώς μέσω του ρολού είναι δυνατή η ροή θερμότητας. Ευεργετικά λειτουργούν τα θερμοδιακοπτόμενα κουτιά ρολών, τα οποία συνδυάζονται αποτελεσματικά με τους διάφορους τύπους κουφωμάτων, προκειμένου να περιορίζονται οι θερμικές απώλειες. Επίσης, για τη μείωση των θερμικών απωλειών τοποθετείται πολυστερίνη μέσα στις περσίδες των ρολών και αυτοδιουγκούμενες ταινίες μεταξύ του ρολού και της κάσας, οι οποίες έχουν τόσο υγρομονωτικές, όσο και θερμομονωτικές ιδιότητες. 
Τα επικαθήμενα ρολά μειώνουν το ύψος του ανοίγματος, μπορούν όμως να "ενσωματωθούν" στην τοιχοποιία, μειώνοντας έτσι την αισθητική όχληση. Μπορούν να λειτουργήσουν είτε χειροκίνητα είτε ηλεκτροκίνητα. 

Το Dubai Reefs αποτελεί μια βιώσιμη πλωτή κοινότητα για θαλάσσια έρευνα, αναγέννηση και οικοτουρισμό. Το έργο περιλαμβάνει εγκαταστάσεις κατοικίας, φιλοξενίας, λιανικής, εκπαίδευσης και έρευνας.

Το ινστιτούτο θαλασσών θα είναι η καρδιά του έργου και θα εργάζεται για την ευρύτερη προστασία του θαλάσσιου και παράκτιου περιβάλλοντος του Ντουμπάι. Στοχεύει να επιταχύνει την ανάπτυξη της ωκεανολογίας και την ικανότητα διατήρησης του Ντουμπάι, ενώ ταυτόχρονα κατασκευάζει τον πιο ποικιλόμορφο τεχνητό ύφαλο, που καλύπτει 200 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Στοχεύει επίσης να αποτελέσει κατοικία για περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο κοράλλια και για περισσότερα από 100 εκατομμύρια μαγκρόβια δέντρα και να ενισχύσει τα παράκτια οικοσυστήματα της πόλης ως μέτρο αειφορίας.

Το έργο θα προσφέρει επίσης μοναδικές εμπειρίες θαλάσσιου οικοτουρισμού με διάφορα πλωτά οικολογικά καταλύματα, τα οποία θα τροφοδοτούνται από 100% ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με διάφορους τύπους ηλιακής και υδροηλεκτρικής ενέργειας. Αυτά περιλαμβάνουν κυματικά πάρκα, που θα παράγουν επίσης πρόσθετη καθαρή ενέργεια για τον αυξανόμενο πληθυσμό του Ντουμπάι.

Το Regenerative Ocean Farming είναι ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό του έργου, το οποίο είναι μια φιλική προς το κλίμα τεχνική παραγωγής τροφίμων.

Το έργο υποστηρίζεται από το URB Incubator, ένα πρόγραμμα που συμμορφώνεται και στοχεύει να επιταχύνει τη στρατηγική πρωτοβουλία "Net Zero by 2050" των Η.Α.Ε., μια εθνική προσπάθεια για την επίτευξη καθαρών μηδενικών εκπομπών έως το 2050, ενισχύοντας ταυτοχρόνως το επιχειρηματικό πνεύμα. Ο διευθύνων σύμβουλος της URB, Baharash Bagherian, υπογραμμίζει τη σημασία του Dubai Reefs για την πόλη, καθώς και για όλες τις παράκτιες πόλεις που κινδυνεύουν από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Όπως αναφέρει, τα τελευταία 30 χρόνια έχει χαθεί το 50% των κοραλλιών παγκοσμίως. Οι πόλεις πρέπει να βρίσκονται σε συμβιωτική σχέση με τους ωκεανούς· να συνεργάζονται, να προσαρμόζονται και να ωφελούνται ο ένας από τον άλλον. Οι ωκεανοί κατέχουν σχεδόν το 97% όλων των υδάτινων πόρων στη γη και είναι το μεγαλύτερο οικοσύστημα στον πλανήτη, με το 94% της άγριας ζωής. Η ανθρώπινη υγεία είναι επομένως στενά συνδεδεμένη με αυτήν των ωκεανών. Πάνω από το ήμισυ του οξυγόνου που αναπνέουμε παράγεται από τους ωκεανούς, ενώ είναι επίσης μια καταβόθρα άνθρακα, που απορροφά περισσότερο CO₂ από ό, τι απελευθερώνει.

Το συγκεκριμένο διαμέρισμα, εμβαδού 46 m² βρίσκεται στον 4ο όροφο μιας κλασικής πολυκατοικίας της δεκαετίας του 1970 στο κέντρο του Κολωνακίου, δίπλα στην κεντρική πλατεία και κοντά στο κέντρο της Αθήνας (Σύνταγμα). Το διαμέρισμα έχει ανεμπόδιστη θέα καθότι στην απέναντι πλευρά της πολυκατοικίας, βρίσκονται διώροφες νεοκλασικές μονοκατοικίες, χαμηλότερες από το επίπεδο του διαμερίσματος, με αποτέλεσμα τον άπλετο φυσικό φωτισμό και αερισμό. Η αρχική διάταξη του διαμερίσματος ήταν τυπική, με κλειστή, ξεχωριστή κουζίνα, υπνοδωμάτιο και καθιστικό. H αρχιτεκτονική μας προσέγγιση είχε ως αφετηρία τη δημιουργία ενός πλήρως εξοπλισμένου διαμερίσματος για χρήση Airbnb, με δυνατότητα φιλοξενίας ενός ή δύο ατόμων, για σύντομη ή μακροχρόνια διαμονή.
Η αρχιτεκτονική μας μελέτη είχε ως προτεραιότητα, τη διεύρυνση των ορίων της υφιστάμενης κάτοψης, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ενιαίο και συνεκτικό αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα, όπου θα προσφέρει συγχρόνως ιδιωτικότητα μέσω της νέας διαρρύθμισης, ιδίως στην περίπτωση που θα φιλοξενούνται δύο άτομα. Αυτό επιτεύχθηκε μέσω της ενοποίησης της κουζίνας και του καθιστικού καθώς και μέσω της αποξήλωσης της τοιχοποιίας που χώριζε το καθιστικό με το υπνοδωμάτιο.
Η νέα διαρρύθμιση επιτρέπει τη διάχυση του φυσικού φωτισμού στο εσωτερικό της οικίας, ενισχύει το φυσικό δροσισμό και αερισμό και απλοποιεί τον τρόπο διαβίωσης.
Η επιλογή των υλικών και των χρωμάτων ακολούθησαν αυτό τον συλλογισμό. Συγκεκριμένα, η επιλογή ξύλινου δαπέδου σε όλο το διαμέρισμα υποδέχεται τα γεωμετρικά, πολύχρωμα, σε απαλούς τόνους πλακάκια της κουζίνας, δημιουργώντας μια ζεστή ατμόσφαιρα, την οποία συμπληρώνουν τα άνετα έπιπλα του χώρου. Οι ξυλουργικές επιφάνειες, που διαμορφώνονται από ιδιοκατασκευές, ακολουθούν τις αποχρώσεις του μπεζ και του ξύλου σε πλήρη συμφωνία με τις επιλογές των πλακιδίων. Σε συμφωνία με την κυρίαρχη ιδέα ενός ενοποιημένου και συνεκτικού διαμερίσματος, ο φωτισμός έχει ουσιαστικό ρόλο. Ως εκ τούτου, επιλέχθηκαν κομψές διακοσμητικές απλίκες και ιδιαίτερα κρεμαστά μονόφωτα φωτιστικά για έμμεσο και άμεσο φωτισμό αντίστοιχα. Η επιλογή των χρωμάτων σε φωτιστικά και διακοσμητικά στοιχεία συντίθεται από τερακότα, χρυσό, καφέ και πράσινο, προσδίδοντας ζωντάνια στον χώρο.
Εν κατακλείδι, η αρχιτεκτονική μας προσέγγισή είχε ως στόχο τη δημιουργία μιας άνετης, «φωτεινής» και ζωηρής εμπειρίας, με γνώμονες την καλαισθησία και την κομψότητα.

Αποκατάσταση και επανάχρηση ενός κτιρίου που αποτελούσε στις αρχές του 20 αιώνα βιοτεχνία παραγωγής ζυμαρικών με κύρια όψη σε κεντρική οδό των Χανίων η οποία αντλεί μορφολογικά στοιχεία από τον Νεοκλασικισμό.
Η ανακαίνιση έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύψει της σύγχρονες ανάγκες στέγασης. Το κέλυφος ήταν ετοιμόρροπο όμως διατηρούσε τα ιδιαίτερα στοιχεία της κεντρικής όψης τα οποία αναδείχθηκαν και συνδυάστηκαν με σύγχρονα αρχιτεκτονικά στοιχεία. Συγκεκριμένα τοποθετήθηκαν υαλοστάσια με καΐτια και ταμπλαδωτά παντζούρια από αλουμίνιο σε απόχρωση του γαλάζιου. Παράλληλα έγινε χρήση διάτρητης λαμαρίνας στο κάγκελο του μπαλκονιού της κύριας όψης και σαν στοιχείο ημιδιαφάνειας στην κεντρική είσοδο. Διατηρήθηκαν οι κορνίζες στα υφιστάμενα ανοίγματα και το γείσο της στέγης. Επιπλέον, αναδιαμορφώθηκε η περίφραξη με εσοχές για την ενσωμάτωση επιτοίχιων φωτιστικών και την δημιουργία εισόδων προς το οικόπεδο για πεζούς και οχήματα. Τέλος στον περιβάλλοντα χώρο, κατασκευάστηκε μια μεταλλική πέργκολα και χρησιμοποιήθηκε βιομηχανικό δάπεδο .
Στο εσωτερικό της κατοικίας έγινε ανακαίνιση και τοποθετήθηκε η ζώνη διημέρευσης στο ισόγειο με ενιαίο χώρο καθιστικού, τραπεζαρίας και κουζίνας και τα υπνοδωμάτια στον όροφο. Για την επικοινωνία των 2 επιπέδων κατασκευάστηκε κλίμακα από μεταλλικό σκελετό πακτωμένη στον πλαϊνό τοίχο από λιθοδομή, η οποία επενδύθηκε με ξύλο.
Η κατασκευή του ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση καθώς έπρεπε να κατεδαφιστεί και να απομακρυνθεί εξ ολοκλήρου η δυτική όψη και να ξαναχτιστεί χωρίς να θιχτούν όμορα κτήρια. Ακόμα και η στέγη του αποκόπηκε από την όμορη ιδιοκτησία της οποίας η στέγη αναρτήθηκε για να μπορέσει να κατασκευαστεί ανεξάρτητα.
Η αποκατάσταση πραγματοποιήθηκε με σεβασμό στο χαρακτήρα του υπάρχοντος κτιρίου και με προσαρμογές ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των χρηστών, διατηρώντας παράλληλα τη μοναδική του ταυτότητα.

Η σχεδιαστική διαδικασία αποσκοπεί στην αρμονική συνύπαρξη του κτιρίου με το τοπικό φυσικό περιβάλλον, αλλά και στην ενσωμάτωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του τοπίου στο αρχιτεκτονικό σώμα του κτιρίου. Ο βασικός κτιριακός όγκος διαιρείται σε μικρότερους, οι οποίοι ποικίλουν σε μέγεθος και ύψος ανάλογα με την χρήση τους και διατάσονται με κατεύθυνση προς το νότο και με τρόπο που να επιτρέπει την δημιουργία ενδιάμεσων αυλών, επιτρέποντας ταυτόχρονα την αβίαστη διέλευση φωτός σε όλους τους χώρους της κατοικίας. Οδηγηθήκαμε στην συγκεκριμένη σχεδιαστική επιλογή καθώς θεωρούμε ότι η ζωή στην Ελλάδα, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες είναι κατεξοχήν συνυφασμένη με την ύπαιθρο και τον χώρο της αυλής, ένα από τα βασικότερα στοιχεία της ανώνυμης κυκλαδίτικης παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.

Η είσοδος στην κατοικία γίνεται από το επίπεδο του δρόμου μέσω μίας κάθετης σκάλας η οποία ακολουθεί την τοπογραφία του οικοπέδου, ενώ όλοι οι χώροι διημέρευσης βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με μικρές εναλλαγές ύψους, δημιουργώντας έτσι είτε πλατφόρμες επισκόπησης, είτε υποβαθμισμένους πιο προστατευμένους χώρους.

Ο χώρος του σαλονιού υποβαθμίζεται για να ενωθεί υψομετρικά με το επίπεδο της πισίνας ενώ ταυτόχρονα διαμορφώνονται δύο υπερυψωμένες αυλές εκατέρωθεν. Η μία αυλή στεγάζεται με πέργκολα, δημιουργώντας έτσι συνθήκες μόνιμης σκίασης, ενώ στην δεύτερη φυτεύεται μια ελιά διαμορφώνοντας έτσι διαφορετικές καταστάσεις φωτισμού μέσα στη μέρα. Ο χώρος του εξωτερικού μπάνιου τοποθετείται χαμηλότερα για την επίτευξη μεγαλύτερης ιδιωτικότητας, ενώ οι ενδιάμεσες φυτέυσεις λειτουργούν ως προστατευτικό οπτικό φίλτρο.

Τα ανοίγματα στις όψεις τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να καδράρουν διαφορετικές οπτικές της θέας και να επιτρέπουν τον επαρκή αερισμό και φωτισμό του κτιρίου αλλά και την συνεχή εναλλαγή φωτός και σκιάς, ανάλογα με την ώρα της ημέρας.

Τα δώματα του κτιρίου φυτεύονται όχι μόνο για λόγους ένταξης στο τοπίο, αλλά και για την επίτευξη της μείωσης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος του κτιρίου.