Η αρχική αρχιτεκτονική πρόταση για το νέο 18τάξιο εκπαιδευτικό συγκρότημα Anatolia Elementary School μελετήθηκε στο πλαίσιο κλειστού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, που προκήρυξε το 2015 το σωματείο "Έφοροι του Κολλεγίου Ανατόλια" και διακρίθηκε με το 1ο βραβείο. 
Στόχος της μελέτης ήταν η συνολική πρόταση για την ανέγερση του συγκροτήματος και τη διαμόρφωση των υπαίθριων χώρων του να αποτελεί μια ολοκληρωμένη και υποδειγματική πρόταση, σημείο αναφοράς για τις σύγχρονες εκπαιδευτικές τάσεις, ώστε:να σηματοδοτεί με την αισθητική του έκφραση τον διαχρονικό ρόλο του εμβληματικού θεσμού του Κολλεγίου Ανατόλια, να δημιουργεί ένα μοναδικό για την Ελλάδα πρότυπο εκπαιδευτικό σύνολο με παιδοκεντρικό χαρακτήρα, να μετασχηματίζει σε χώρο τους εκπαιδευτικούς και παιδαγωγικούς στόχους του ιδρύματος και  να ακολουθεί τις απαιτήσεις της ισχύουσας νομοθεσίας.
Για να προσεγγίσουν το θέμα, οι αρχιτέκτονες σκέφτηκαν τα παιδικά σκίτσα και αναρωτηθήκαν ποιο είναι το πρώτο σκίτσο ενός μικρού παιδιού που εκφράζει, ανεπηρέαστο από κάποιο πρότυπο ενηλίκων, τη μορφή ενός χώρου, στον οποίο φαντάζεται να ζει. Σκέφτηκαν έναν χώρο φαινομενικά απλό και οικείο. Έναν τόπο, στον οποίο τα παιδιά να αντιλαμβάνονται το κτίριο σαν σπίτι τους και τον υπαίθριο χώρο σαν κήπο τους. Μια σχολική ατμόσφαιρα, που να ισορροπεί ανάμεσα στην απελευθέρωση της παιδικής έκφρασης και στην ανάπτυξή τους στο περιβάλλον των ενηλίκων. Η πρώτη συνειρμική αναφορά, η πρώτη σχεδιαστική αναζήτηση αφορά στις έννοιες των απλών γεωμετρικών σχημάτων: το τετράγωνο, το παραλληλόγραμμο, το τρίγωνο, τον κύκλο. Ταυτοχρόνως και στις έννοιες του μικρού, του οικείου, της ατμόσφαιρας, της πρωτογενούς βιωματικής χωρικής εμπειρίας. Μεταφορικά και ουσιαστικά, τα πρωτογενή γεωμετρικά σχήματα μεταφέρουν ασυνείδητη εμπειρία γνώσης. Έχουν από τη φύση τους εκπαιδευτικό χαρακτήρα, κινητοποιούν τον αντικατοπτρισμό των αισθήσεων και λειτουργούν ως εστία δημιουργικότητας.
Η προσέγγιση στους παιδαγωγικούς στόχους του σχολείου, στο πρόγραμμα και στον χώρο έγινε σαν μια σύνθεση συνεχούς ροής εναλλασσόμενων χωρικών εμπειριών. Τα μεγέθη του προγράμματος μεταφράστηκαν σε επιφάνειες και όγκους και επιλέχθηκε το μικρό μέγεθος για τη διαδικασία "αποσύνθεσης" -
"ανασύνθεσης" του συνόλου. Επιλέχθηκε το κύτταρο - τάξη, οι όγκοι συντέθηκαν, διπλώνοντας ή ξεδιπλώνοντας τα απλά γεωμετρικά σχήματα, δημιουργήθηκαν διδακτικές ενότητες με στρέψεις και αλληλοτομίες και επιλύθηκε η απαιτητική λειτουργική πολλαπλότητα με γνώμονα την απλότητα. Οι αρχιτέκτονες προσέγγισαν τον κλειστό και τον υπαίθριο χώρο του προγράμματος ως σύνολο του ενιαίου σχολικού μικρόκοσμου. Επέλεξαν τη σύνθεση των αντιθέτων: επίλυσαν με καθαρά σχήματα –τετράγωνο, παραλληλόγραμμο, τρίγωνο– τους κλειστούς χώρους και με κύκλους, ελλείψεις και ρευστά σχήματα τους υπαίθριους χώρους.
Με γενέτειρα το κύτταρο - μονάδα δημιουργήθηκε η σύνθεση δύο αυτόνομων λειτουργικά διδακτικών ενοτήτων. Ο διάδρομος κάθε ενότητας, μια ραχοκοκαλιά σε έκταση, σχηματίζει το βασικό στοιχείο χωρικής οργάνωσης των μονάδων μεταξύ τους, εισάγει τη διαμήκη κίνηση και δημιουργεί διευρύνσεις στάσης, χαλάρωσης και συνεύρεσης. Μέσω του διαδρόμου κυκλοφορίας, τα κύτταρα - τάξεις αρθρώνονται, τάσσονται εν σειρά ή στρέφονται σε απλούς γεωμετρικούς σχηματισμούς και συντίθενται σε μια ενιαία χωρική οντότητα. Η κάθε ενότητα, σε ρόλο ορίου, τοποθετείται κατά μήκος της νότιας και της βόρειας πλευράς του οικοπέδου, σχηματίζοντας στον ζωτικό ενδιάμεσο χώρο, τον κεντρικό αύλειο χώρο του σχολείου.
Η είσοδος είναι ο χώρος που σηματοδοτεί την ταυτότητα του νέου εκπαιδευτικού συγκροτήματος και αποτελεί την άμεσα αναγνωρίσιμη εικόνα του. Ταυτοχρόνως, είναι η πύλη, που σηματοδοτεί, ουσιαστικά και μεταφορικά, την πρόσβαση από τον γύρο κόσμο στον ιδιαίτερο κόσμο του εκπαιδευτικού συγκροτήματος. Η είσοδος γίνεται, λοιπόν, σημαντική, γίνεται πύλη, γίνεται εικόνα, γίνεται ο μεταβατικός χώρος και γι’ αυτόν τον λόγο αποκτά πορώδη χαρακτηριστικά. Γίνεται ο ενδιάμεσος χώρος, που σύμφωνα με την ψυχαναλυτική προσέγγιση, αφορά τόσο σε έναν τόπο, όσο και σε μια διαδικασία "διά της οποίας μπορεί να ξεδιπλωθεί η ικανότητα μιας δημιουργικής αντίληψης του κόσμου". Ουσιαστικά, η πύλη - είσοδος αποτελείται από κενό χώρο και φως, ένα πορώδες κέλυφος με στέψη και διάτρηση. Ταυτοχρόνως, ο χώρος παρακολουθεί και "εμβολίζει" τις δύο διακριτές ενότητες, το αμφιθέατρο και τη βιβλιοθήκη, καθοδηγεί την πορεία προσέλευσης σ' αυτές και συνδέει σε ένα ενιαίο μορφολογικά και λειτουργικά σύνολο τη δημόσια εικόνα του συγκροτήματος. Κοινό χαρακτηριστικό στοιχείο της μορφολογίας των επί μέρους όγκων αποτελεί ο διαμπερής χαρακτήρας τους, χειρισμός που εντείνει την οπτική επικοινωνία και τη διάχυση του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο. 
Τέλος, ο αύλειος χώρος, υποσύνολο του ενιαίου σχολικού μικρόκοσμου, ξεδιπλώνεται με ελαφρές καμπυλώσεις, υποδιαιρείται σε μικρού μεγέθους ενότητες, που φιλοξενούν ποικίλες δραστηριότητες εξωτερικού χώρου, δημιουργεί ατμόσφαιρες οικειότητας για τους νεαρούς και τους μεγαλύτερους σε ηλικία χρήστες, επιχειρεί να ισορροπήσει το τεχνητό με το φυσικό στοιχείο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως και όλα τα υπόλοιπα κτίρια του Κολλεγίου Ανατόλια, έτσι και το νέο Anatolia Elementary School υλοποιήθηκε χάρη στη γενναιόδωρη, ιδρυτική δωρεά του Εφόρου George S. Bissell, καθώς και περισσότερων από 200 ακόμη Εφόρων και μελών του προσωπικού του Κολλεγίου Ανατόλια, γονέων, αποφοίτων, φίλων και ιδρυμάτων.
Το έργο είναι υποψήφιο για τα βραβεία Mies van der Rohe Award 2024.

Όταν οι τεχνολογίες αυτοματισμού προσαρμόζονται σε ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, μπορούν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον ιδιαίτερα ελκυστικό για τον πελάτη και να αναδείξουν μία ξενοδοχειακή μονάδα σε πόλο έλξης για το κοινό. Σημαντικός παράγοντας είναι επίσης και οι δαπάνες που σχετίζονται με τις ενεργειακές καταναλώσεις των συγκροτημάτων, οι οποίες είναι πολύ υψηλές, καθώς τα απαιτούμενα επίπεδα άνεσης και πολυτέλειας επιβάλλουν μεγάλα ποσά ενέργειας για την επίτευξή τους. 

Πέρα από τον στόχο της αυτής καθαυτήν πιστοποίησης, η επιδίωξη υψηλότερης βαθμολογίας συνεπάγεται και μια πληθώρα άλλων πλεονεκτημάτων, όπως θετικό αντίκτυπο στην αγορά δομικών υλικών, εξοικονόμηση ενέργειας και πόρων, ευαισθητοποίηση των χρηστών κ.ά. Είναι χαρακτηριστικό ότι το USGBC υποστηρίζει και ενισχύει επενδυτές κτιρίων που πετυχαίνουν την υψηλότερη βαθμίδα πιστοποίησης (LEED platinum) με τη δωρεάν προβολή τους στον τύπο και σε κοινωνικά μέσα δικτύωσης, προσδίδοντας μ’ αυτόν τον τρόπο και επενδυτική αξία στα πιστοποιημένα κτίρια. 

Από τον σχεδιασμό έως την κατανάλωση, την επισκευή, καθώς επίσης και την ανακατασκευή των προϊόντων, η διαχείριση των αποβλήτων και η επιστροφή δευτερευουσών πρώτων υλών στον οικονομικό κύκλο αποτελούν το σκεπτικό της κυκλικής οικονομίας. Θεωρείται ως ένα βιώσιμο σύστημα αποκατάστασης πόρων, που έχει σχεδιαστεί με έμπνευση από τους κύκλους της φύσης και εμφανίζεται ως μια καινοτόμος και φιλόδοξη δέσμη μέτρων, με δράσεις, που θα συμβάλουν στο κλείσιμο του κύκλου ζωής των προϊόντων μέσω ευρύτερης ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης των υλικών και στο τελικό τους στάδιο με βιώσιμη εκμετάλλευση των απορριμμάτων τους. 

Οι επικαλύψεις της οροφής των βιομηχανικών κτιρίων επιλέγονται ανάλογα με τις απαιτήσεις κατασκευής. Για να μειωθεί το ίδιο βάρος της οροφής τα πετάσματα επικάλυψης κατασκευάζονται συνήθως με παρόμοια υλικά με αυτών της πλαγιοκάλυψης. Πολλές φορές, τοποθετούνται σχάρες με φωτοβολταϊκά πετάσματα επάνω από τα πετάσματα της επικάλυψης, προκειμένου να βελτιστοποιηθεί η ενεργειακή απόδοση του κτιρίου. Όταν ανοίγονται τρύπες στα πετάσματα στο εργοτάξιο, πρέπει να απομακρύνονται τα ρινίσματα σιδήρου από την επιφάνεια της τελικής κατασκευής, διότι οξειδώνονται και μπορεί να καταστρέψουν την αντιδιαβρωτική στρώση των μεταλλικών στοιχείων.

Στις συνδέσεις των πετασμάτων με τον κύριο μεταλλικό φορέα πρέπει να παρεμβάλλονται ειδικά περικόχλια σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κατασκευαστή, προκειμένου να αποφευχθεί πρόωρη διάβρωση των μεταλλικών στοιχείων.

Σ΄ αυτά τα δάπεδα συνδυάζεται πλωτή μάζα από θερμονονωτικό ελαφροσκυρόδεμα υψηλής θερμοχωρητικότητας με ενδοδαπέδια θέρμανση, με στόχο τη μείωση μεταφοράς κτυπογενούς θορύβου μεταξύ των ορόφων. Ανάμεσα στο θερμαινόμενο τσιμεντοκονίαμα και στην πλάκα σκυροδέματος παρεμβάλλεται ελαστική αντικραδασμική μεμβράνη και πλάκα διογκωμένης πολυστερίνης σε όλη την επιφάνεια της κατασκευής. Όπως και στα υπόλοιπα πλωτά δάπεδα, είναι πολύ σημαντικό το δάπεδο να απομονωθεί από τα κατακόρυφα χωρίσματα με τη χρήση ελαστικών μεμβρανών και στρώσης μονωτικού υλικού.

Η κατοικία βρίσκεται λίγο έξω από τον αστικό ιστό της Θεσσαλονίκης, με απεριόριστη θέα προς αυτήν, ενώ περιτριγυρίζεται από ένα κατάφυτο φυσικό τοπίο. Tα μεγάλα ανοίγματα, που δημιουργήθηκαν σε όλες τις όψεις του κτιρίου, αλλά και στις οροφές, επιτρέπουν στο φυσικό φως να εισχωρήσει στο εσωτερικό και να δημιουργήσει ένα φωτεινό περιβάλλον, που αναδεικνύει τις σχεδιαστικές λεπτομέρειες.

Η κατοικία χωρίζεται σε τρία επίπεδα. Το πρώτο επίπεδο, στο ισόγειο, περιλαμβάνει τους χώρους διημέρευσης (σαλόνι, τραπεζαρία και κουζίνα). Στην τραπεζαρία ένα πολυμορφικό έπιπλο αποτελεί το νοητό όριο μεταξύ κουζίνας και σαλονιού. Τα υλικά του επίπλου, μάρμαρο και ξύλο, αναδεικνύονται από το φυσικό φως, που εισέρχεται από τους φεγγίτες της οροφής και ενισχύεται από ένα σύστημα γραμμικού φωτισμού, που συνδυάζει προβολάκια, κρεμαστά φωτιστικά και οριζόντιο γραμμικό φωτισμό. 

Ξεχωριστή θέση στον σχεδιασμό της κατοικίας καταλαμβάνει μια βιβλιοθήκη στο καθιστικό, που ξεκινάει από την είσοδο, δημιουργώντας μια σύνθεση, που αποτελείται από το έπιπλο της εισόδου, μια γωνιακή γκαρνταρόμπα και ένα έπιπλο βιβλιοθήκης με κλειστούς και ανοιχτούς αποθηκευτικούς χώρους. Η κατασκευή συνδυάζει ξύλο και μαύρες λεπτομέρειες, που αναδεικνύονται με κρυφό τεχνητό φωτισμό.

Η κύρια σκάλα της κατοικίας, μια ανάλαφρη μεταλλική κατασκευή, επενδυμένη με δρύινα πατήματα και διάφανο γυαλί ως διαχωριστικό, διατρέχει και τα 3 επίπεδα. Στο επίπεδο του ορόφου βρίσκονται τα υπνοδωμάτια της οικογένειας. Το κύριο υπνοδωμάτιο περιλαμβάνει το δικό του ιδιωτικό μπάνιο, που ξεχωρίζει στον χώρο ως ένα ξύλινο "κουτί", με τμήματα της όψης του να καλύπτονται από φιμέ καθρέφτη, δημιουργώντας την αίσθηση διεύρυνσης και των δύο χώρων εκατέρωθεν αυτής. Το επίπεδο του υπογείου περιλαμβάνει τον ξενώνα και ένα υπνοδωμάτιο αυτόνομο με το δικό του μπάνιο, το βεστιάριο και έναν χώρο παιχνιδιού και γυμναστηρίου. 

Το ξύλο δεσπόζει ως υλικό στην κατοικία, προσδίδοντας την αίσθηση ζεστασιάς στον χώρο. Η χρωματική παλέτα αποτελείται από το λευκό, αποχρώσεις του γκρι και εντείνεται με σημειακές μαύρες λεπτομέρειες. Η χρήση πλακιδίων με όψη μαρμάρου σε διαφορετικά σημεία προσδίδει καθαρότητα και έναν τόνο πολυτέλειας και επιπροσθέτως διαχέει το φυσικό φως, ενισχύοντας τη φωτεινότητα του χώρου επιβεβαιώνοντας την ονομασία του έργου.

"Στα εστιατόρια πού τρων τα συνεργεία".
Ν. Ξυδάκης
Η ατμόσφαιρα των χώρων συνάντησης και φαγητού των εργαζομένων έξω από την πόλη, σε μια μεγάλη εργοστασιακή μονάδα, αποτέλεσε τον βασικό στόχο.
Ο χώρος "διακοπής" πρέπει να μπορέσει να ανατρέψει άρδην τις συνθήκες βιομηχανικής εργασίας. Εργασία μέσα σε κλειστά κελύφη με ελεγχόμενο φως και έντονη ρουτίνα.
Ο χωρικός κατακερματισμός και η αποξένωση πρέπει να ισορροπήσουν μέσα από τον χώρο του διαλείμματος.
Η "κλειστότητα" των χώρων εργασίας να μετατραπεί σε "ανοικτότητα" με φως, πανοραμική θέα του τοπίου και ανεμπόδιστη ανταλλαγή βλεμμάτων και συνομιλιών. Τα χρώματα και η διάταξη των καθισμάτων γίνονται με τέτοιο τρόπο, πού βοηθά στη διαμόρφωση χαλαρότητας αλλά και κοινωνικής ανάμειξης.
Με τις παραπάνω σκέψεις το εστιατόριο χωροθετήθηκε στον πρώτο όροφο ενός υπάρχοντος κτιρίου, κεντροβαρικού για το βιομηχανικό συγκρότημα, με συνθήκες εποπτείας του γύρω τοπίου. Ο ενιαίος χώρος βοηθά την κοινωνική συνεύρεση όλων των εργαζομένων. Στο ισόγειο του ίδιου κτίσματος λειτουργούν γραφεία με ανοίγματα στην όψη που κοιτάζουν στον κήπο.

Διαμόρφωση σε πολυκατοικίες & οικιστικά συγκροτήματα σύμφωνα με τη νομοθεσία και τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά τους. Η συνεχώς αυξανόμενη ανάγκη για όλο και περισσότερες θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων στα μεγάλα αστικά κέντρα έχει ενισχύσει τη σημασία των ιδιωτικών χώρων στάθμευσης. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, ο ελάχιστος υποχρεωτικός αριθμός θέσεων στάθμευσης κατοικιών καθορίζεται βάσει της περιοχής της κατοικίας και δεν ισχύει για κτίρια που κτίστηκαν πριν από το 1979.

Στο Λιμάνι της Πρέβεζας, στο ισόγειο ενός από τα νεοκλασικά κτίρια του πολυσύχναστου παραλιακού δρόμου, κατασκευάστηκε το ιταλικό εστιατόριο Oven Pizza Bar ως ένας κομψός, σύγχρονος, αλλά και οικείος χώρος φαγητού.
Πρόκειται για μια πλήρη ανακαίνιση, καθώς αποξηλώθηκαν όλες οι προηγούμενες εσωτερικές κατασκευές για να αναδειχθεί η αρχιτεκτονική του κτιρίου. Από την υφιστάμενη κατάσταση, διατηρήθηκαν τα ξύλινα δάπεδα και η διαρρύθμιση των 2 επιπέδων.
Η ένταξη του εστιατορίου στα χαρακτηριστικά του παραλιακού αστικού ιστού ήταν βασική επιδίωξη του σχεδιασμού. Διατηρήθηκαν και αποκαταστάθηκαν οι όψεις του κτιρίου με τις χαρακτηριστικές καμάρες, στοιχείο που υιοθετείται και μεταφέρεται στην εσωτερική όψη του εστιατορίου προς τη στοά. Τα μεγάλα νέα ανοίγματα προσφέρουν άπλετο φυσικό φως, ενώ συνδέουν οπτικά τον παραλιακό πεζόδρομο με το χώρο του εστιατορίου καλωσορίζοντας τους επισκέπτες. Στην περιοχή της στοάς, διατηρήθηκαν τα φατνώματα της οροφής με τις αντίστοιχες γύψινες κορνίζες, ενώ κατασκευάστηκαν μεγάλες μεταλλικές συνθέσεις οροφής από τρυπητή λαμαρίνα από τις οποίες ξεπροβάλλουν κρεμαστά φυτά, δημιουργώντας ένα σκηνικό εντυπωσιασμού του επισκέπτη κατά την άφιξή του.
Οι καμάρες της όψης αποτελούν ένα συνθετικό εργαλείο που χρησιμοποιείται εκτεταμένα και στο design του εσωτερικού χώρου, γεγονός που γίνεται αντιληπτό στις καμπύλες που χρησιμοποιούνται στις επενδύσεις σε τοίχους και έπιπλα.
Υπάρχουν δύο είσοδοι προς τον εσωτερικό χώρο του εστιατορίου τόσο από τη στοά, όσο και από την πλευρά του κάθετου δρόμου. Εκεί, τον επισκέπτη υποδέχεται μια μεγάλη ζαρντινιέρα με ψηλή φύτευση που έχει διπλό ρόλο. Προς την πλευρά της εισόδου, λειτουργεί ως διαχωριστικό, χάρη στα καμπύλα μεταλλικά σχέδια από λαμαρίνα σε μαύρη απόχρωση, ενώ από την εσωτερική πλευρά χρησιμοποιείται ως καθιστικός χώρος.
Την προσοχή του επισκέπτη αιχμαλωτίζει ο περίτεχνα σχεδιασμένος χώρος του κεντρικού bar. Το ασπρόμαυρο ψηφιδωτό με τα ακανόνιστα σχήματα του δαπέδου σηκώνεται και πάνω στην όψη της βάσης του bar, ενώ τα ξύλινα ράφια της κάβας με τα ποικίλα ίσια και καμπύλα σχήματα αναδεικνύονται από τον ειδικά σχεδιασμένο κρυφό φωτισμό. Τη σύνθεση ολοκληρώνουν οι τοίχοι εκατέρωθεν του bar που επενδύονται από μια ανάγλυφη όψη με τρισδιάστατο μοτίβο με καμπύλες στην απόχρωση της τερακότας.
Ο ξυλόφουρνος είναι ορατός ακριβώς πίσω από ένα ειδικά σχεδιασμένο μπαρ. Η ανοιχτή κουζίνα ενθαρρύνει τους επισκέπτες να μαζευτούν και να παρακολουθήσουν την προετοιμασία της πίτσας. Ο πάγκος της κουζίνας με επένδυση από ειδικό επίχρισμα με όψη πέτρας, καθώς και η μαύρη αναρτημένη από την οροφή μεταλλική κατασκευή καδράρουν άψογα τον φούρνο που έχει βαφτεί στην απόχρωση τερακότας, ακολουθώντας τη χρωματική παλέτα του χώρου.
Η πληθώρα υλικών με διαφορετικές υφές και ποιότητες δημιούργησαν μια ξεχωριστή ταυτότητα στον χώρο. Στην οροφή, οι ξύλινες περσίδες αποκρύπτουν τις θυρίδες επίσκεψης του μηχανολογικού εξοπλισμού. Η τριχιά στην πόρτα προς τα κοινόχρηστα wc φέρει άμεσες αναφορές στη θάλασσα με την οποία γειτνιάζει το εστιατόριο. Οι ξύλινες κατασκευές από δρυ, η απόχρωση της τερακότας, τα σκούρα πλακίδια στους τοίχους, το ασπρόμαυρο ψηφιδωτό και οι μαύρες μεταλλικές κατασκευές διαμορφώνουν έναν οικείο και ζεστό χώρο φαγητού. Ο περιμετρικός κρυφός φωτισμός, ο φωτισμός των κατασκευών, οι απλίκες και τα κρεμαστά φωτιστικά συμπληρώνουν το άρτιο αισθητικά αποτέλεσμα. Τα διακοσμητικά φωτιστικά ακολουθούν τη λογική της χρήσης της καμπύλης και των οργανικών σχημάτων.
Η ανακαίνιση μέσα από έναν ισορροπημένο συνδυασμό ανάγλυφων επιφανειών, μεταλλικών στοιχείων και φυσικών υλικών διαμορφώνει μια φιλόξενη και πολυτελή ατμόσφαιρα σε ένα σύγχρονο χώρο φαγητού.