Η σχεδιαστική διαδικασία αποσκοπεί στην αρμονική συνύπαρξη του κτιρίου με το τοπικό φυσικό περιβάλλον, αλλά και στην ενσωμάτωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του τοπίου στο αρχιτεκτονικό σώμα του κτιρίου. Ο βασικός κτιριακός όγκος διαιρείται σε μικρότερους, οι οποίοι ποικίλουν σε μέγεθος και ύψος ανάλογα με την χρήση τους και διατάσονται με κατεύθυνση προς το νότο και με τρόπο που να επιτρέπει την δημιουργία ενδιάμεσων αυλών, επιτρέποντας ταυτόχρονα την αβίαστη διέλευση φωτός σε όλους τους χώρους της κατοικίας. Οδηγηθήκαμε στην συγκεκριμένη σχεδιαστική επιλογή καθώς θεωρούμε ότι η ζωή στην Ελλάδα, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες είναι κατεξοχήν συνυφασμένη με την ύπαιθρο και τον χώρο της αυλής, ένα από τα βασικότερα στοιχεία της ανώνυμης κυκλαδίτικης παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.

Η είσοδος στην κατοικία γίνεται από το επίπεδο του δρόμου μέσω μίας κάθετης σκάλας η οποία ακολουθεί την τοπογραφία του οικοπέδου, ενώ όλοι οι χώροι διημέρευσης βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με μικρές εναλλαγές ύψους, δημιουργώντας έτσι είτε πλατφόρμες επισκόπησης, είτε υποβαθμισμένους πιο προστατευμένους χώρους.

Ο χώρος του σαλονιού υποβαθμίζεται για να ενωθεί υψομετρικά με το επίπεδο της πισίνας ενώ ταυτόχρονα διαμορφώνονται δύο υπερυψωμένες αυλές εκατέρωθεν. Η μία αυλή στεγάζεται με πέργκολα, δημιουργώντας έτσι συνθήκες μόνιμης σκίασης, ενώ στην δεύτερη φυτεύεται μια ελιά διαμορφώνοντας έτσι διαφορετικές καταστάσεις φωτισμού μέσα στη μέρα. Ο χώρος του εξωτερικού μπάνιου τοποθετείται χαμηλότερα για την επίτευξη μεγαλύτερης ιδιωτικότητας, ενώ οι ενδιάμεσες φυτέυσεις λειτουργούν ως προστατευτικό οπτικό φίλτρο.

Τα ανοίγματα στις όψεις τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να καδράρουν διαφορετικές οπτικές της θέας και να επιτρέπουν τον επαρκή αερισμό και φωτισμό του κτιρίου αλλά και την συνεχή εναλλαγή φωτός και σκιάς, ανάλογα με την ώρα της ημέρας.

Τα δώματα του κτιρίου φυτεύονται όχι μόνο για λόγους ένταξης στο τοπίο, αλλά και για την επίτευξη της μείωσης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος του κτιρίου.

Το αρχιτεκτονικό γραφείο Mado Samiou Architecture δραστηριοποιείται εντός και εκτός Ελλάδας σε τομείς του χώρου εστίασης, του εμπορίου, των ιδιωτικών κατοικιών καθώς και των ξενοδοχείων.

Στα έργα τους, ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός συνδυάζεται με την εσωτερική διακόσμηση, προκειμένου να παραχθεί μία ολοκληρωμένη πρόταση, άρτια και μοναδική.

Φιλοδοξία, η διαμόρφωση μιας διαδραστικής σχέσης με κάθε πελάτη και η ανάπτυξη μιας συνεργατικής και ερευνητικής μεθόδου σχεδιασμού. Δίνοντας έμφαση στις λεπτομέρειες, τη λειτουργικότητα και την αισθητική, κάθε έργο σχεδιάζεται και εκτελείται μέσω μιας έξυπνης ενορχήστρωσης οράματος και πρακτικής.

Με εργαλεία το φως, την υλικότητα, τις μορφές, τα χρώματα, τις υφές, την κλίμακα και κυρίως το «genius loci» (το πνεύμα κάθε χώρου), αναπτύσσεται μια σύγχρονη αρχιτεκτονική αφήγηση. Στη συνέχεια, ένας αρμονικός συνδυασμός παράδοσης, φύσης, τέχνης και σύγχρονων στοιχείων μεταφράζεται σε αρχιτεκτονικές δομές.

Η CAN studio Architects ΕΕ απαρτίζεται από διπλωματούχους μηχανικούς με πολυετή πείρα στην μελέτη - επίβλεψη - διαχείριση κατασκευής κτιριακών έργων. Η ομάδα ασχολείται με ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών, έχοντας αποκτήσει εμπειρία σε έργα διαφορετικής κλίμακας και λειτουργίας και ένα αξιόπιστο δίκτυο συνεργατών.
Το εκτεταμένο βιογραφικό του γραφείου περιέχει έργα όπως νεόδμητες και ανακαινισμένες κατοικίες, καταστήματα εστίασης & ψυχαγωγίας, εκπαιδευτικά κτίρια, εργαστήρια απασχόλησης παιδιών, αποκαταστάσεις διατηρητέων κτιρίων και αστικές αναπλάσεις. Βασική επιδίωξη κάθε μελέτης είναι η δημιουργία ενός ελκυστικού, οικείου και λειτουργικού περιβάλλοντος για τον χρήστη και η μέγιστη αξιοποίηση της καινοτομίας και της σύγχρονής διαθέσιμης τεχνολογίας που εξασφαλίζει ένα ενεργειακά αποδοτικό κτίριο. Η προσέγγιση κάθε έργου βασίζεται στην ανάδειξη των ιδιαίτερων και αξιόλογων χαρακτηριστικών του τοπίου στο οποίο εντάσσεται αυτό, αλλά και της ταυτότητας της εκάστοτε αναθέτουσας επιχείρησης.
Το γραφείο αποτελείται από τους: Λάμπρο Αντάρα αρχ. μηχ., Ελένη Κομπατσιάρη αρχ. μηχ., Γιούλη Περδίκη αρχ. μηχ., Σάββας Τσελεπίδης αρχ. μηχ., Χρυσούλα Φωτσιτζή αρχ. μηχ., Σοφία Χατζηγεωργίου αρχ. μηχ.

Τo “In light House” βρίσκεται σε οικόπεδο περίπου 1 στρέματος στα βόρεια προάστια του νομού Αττικής
Με αναφορές στα παλαιά αρχοντικά της περιοχής που έχουν εμφανή πέτρα και στέγη, σε συνδυασμό με τις αρχές του μοντέρνου κινήματος, σχεδιάστηκε μια κατοικία 400τ.μ για οικογένεια με παιδιά.
Το κτίριο τοποθετήθηκε στο πίσω μέρος του οικοπέδου, στην βορινή πλευρά, ώστε να απομακρυνθεί από τον δρόμο για περισσότερη ησυχία και ιδιωτικότητα αλλά και να δώσει χώρο για αυλή στο νότιο (θερμό) τμήμα του.
Στην ανατολική πλευρά του οικοπέδου υπήρχε μια πολυκατοικία με εμφανή σημάδια παραμέλησης, ενώ στην αντίθετη δυτική πλευρά μια μονοκατοικία του περασμένου αιώνα με έντονο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και ένα κήπο με πολύ εντυπωσιακή βλάστηση και ψηλά δέντρα. Τα στοιχεία αυτά, μαζί με την απαίτηση για ιδιωτικότητα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην επιλογή σχήματος Γ της διάταξης του κτιρίου με τέτοιο τρόπο ώστε από την πλευρά της πολυκατοικίας να κρυφτούν οι θεάσεις προς των κήπο και την πισίνα της κυρίως αυλής ενώ ταυτόχρονα εκείνος να ενοποιηθεί οπτικά με τον κήπο της παλαιάς μονοκατοικίας.
Η πισίνα ακολουθεί το σχήμα Γ της κατοικίας , αγκαλιάζει το κτίριο και συμμετέχει οπτικά σε όλους τους χώρους του ισογείου αλλά και του ορόφου χωρίς να σκιάζεται το νερό της από τον όγκο της κατοικίας, ζητούμενο για τις θερμοκρασίες που επικρατούν στην περιοχή.
Αρχικά στο οικόπεδο υπήρχε παλαιά ισόγεια πέτρινη κατοικία, κατά την κατεδάφιση της οποίας αφαιρέθηκαν προσεκτικά οι πέτρες της και επαναχρησιμοποιήθηκαν στο ισόγειο τμήμα του κτιρίου ως φέρουσα εμφανής τοιχοποιία. O πέτρινος αυτός τοίχος «τρέχει» περιμετρικά στην εξωτερική πλευρά του σχήματος, δημιουργεί ανοίγματα, περάσματα, κρυφούς χώρους και αξιοποιήσιμες εσοχές εσωτερικά και εξωτερικά του κτιρίου. Εντός του, βρίσκεται ο χώρος του καθιστικού, της τραπεζαρίας, της κουζίνας και του χώρου παιχνιδιού και άσκησης των παιδιών (playroom). Το ζητούμενο σε όλους τους χώρους του ισογείου ήταν η άμεση επαφή με το περιβάλλοντα χώρο τόσο οπτικά όσο και λειτουργικά.
Για να επιτευχθεί αυτό χρησιμοποιήθηκαν μεγάλα ανοίγματα, με χαρακτηριστική την γωνιακή τζαμαρία στο καθιστικό που έχει κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε όταν ανοίγει να χάνεται εντελώς από το οπτικό πεδίο. Στον ίδιο χώρο υπάρχει βιβλιοθήκη διάτρητη με γυάλινη πλάτη που βλέπει σε ένα μυστικό κήπο, που δημιουργείται ανάμεσα στον πέτρινο τοίχο και το σαλόνι. Το τζάκι είναι διπλής όψης με γυαλί ώστε η φλόγα του να είναι εμφανής και από τον εξωτερικό χώρο. Στο κεντρικό σημείο της κατοικίας και επάνω από την τραπεζαρία βρίσκεται το αίθριο που εκτός από την συνεισφορά του στην βιοκλιματική λειτουργία του κτιρίου για φωτισμό και αερισμό, προσφέρει θεάσεις από την μια πλευρά στον ουρανό ενώ από την άλλη στον εσωτερικό κήπο που βρίσκεται στον διάδρομο του ορόφου των υπνοδωματίων. Ο χώρος της κουζίνας είναι τοποθετημένος σε σημείο τέτοιο ώστε να έχει εύκολη πρόσβαση σε όλους τους λειτουργικούς χώρους του κήπου, περιστοιχίζεται από ημιυπαίθριους χώρους μεγάλου βάθους που ανάλογα με την εποχή μπορούν να χρησιμοποιηθούν για φαγητό ή ανάπαυση.
Στο κεντρικό σημείο του κήπου του ισογείου φυτεύτηκε μια αμυγδαλιά, δέντρο που σηματοδοτεί τις αλλαγές των εποχών και στέλνει μηνύματα αισιοδοξίας και αναγέννησης.
Στο ισόγειο και με διπλό ύψος βρίσκεται το playroom που περιέχει τοίχο αναρρίχησης και τσουλήθρα που μεταφέρει μικρούς και μεγάλους από τον όροφο, κάτω.
Στον όροφο των υπνοδωματίων όπως και της σοφίτας υπάρχουν μεγάλες βεράντες με φυτεμένα μέρη ώστε να δίνεται η αίσθηση ότι οι χώροι βρίσκονται σε επαφή με τον κήπο. Τα παιδικά δωμάτια έχουν διπλό ύψος που αξιοποιείται ώστε να δημιουργηθούν επίπεδα (πατάρια) που συνορεύουν με δίχτυ για προστασία και παιχνίδι.
Η ονομασία "In light" είναι αναφορά στην έμφαση που δώθηκε στον σχεδιασμό ώστε το φυσικό φως να εισέρχεται στο σπίτι σε όλους τους χώρους με επιλεγμένη κατεύθυνση και ένταση ανάλογα με την ώρα και την εποχή του χρόνου.

Στο κυρίως υπνοδωμάτιο της μονοκατοικίας στο Πανόραμα, η ανάγκη κάλυψης των μεγάλων ανοιγμάτων στο πίσω μέρος του κρεβατιού, οδήγησε στο σχεδιασμό συρόμενων διάτρητων ξύλινων πετασμάτων, δημιουργώντας
ένα "παιχνίδι" φωτός. Φωτογραφία: Nikos Vavdinoudis - Christos Dimitriou / studiovd.gr

Η θερινή κατοικία σχεδιάστηκε από τους Vois architects, το 2012. Το όνομα "H_orizon" προέρχεται από τα δύο βασικά στοιχεία, που απαρτίζουν την αρχική ιδέα σχεδιασμού. Το "Η" αναπαριστά τη διάταξη του κτιρίου, που μοιάζει με το σχήμα του γράμματος, με τους δύο κυρίως όγκους του κτιρίου να επεκτείνονται συμμετρικά κατά μήκος του άξονα ΝΔ - ΝΑ. Το "Orizon", αναφέρεται στην ανάγκη της κατοικίας να παραμένει σε συνεχή σύνδεση με τον ανοικτό ορίζοντα. Μέσα από το κενό, που δημιουργούν οι δυο κύριοι όγκοι, δημιουργείται ένα κάδρο, το οποίο αιχμαλωτίζει την αέναη ενέργεια και τις εναλλασσόμενες εικόνες του ορίζοντα της θάλασσας. Το σημείο αυτό αποτελεί κεντρικό στοιχείο του σπιτιού, η διάταξη του οποίου επικεντρώνεται στην καθημερινή οικογενειακή δραστηριότητα και στις εναλλαγές του φυσικού τοπίου. Εδώ, ξεκινούν και επεκτείνονται τα σημεία θέασης προς το φυσικό τοπίου της Αντιπάρου.
Το σπίτι μοιάζει να αναδύεται απ' το τοπίο και το τοπίο αναπτύσσεται γραμμικά ως επέκταση του σπιτιού. Η είσοδος πραγματοποιείται μέσα από ένα επίμηκες μονοπάτι, που ακολουθεί τη φυσική κλίση του εδάφους. Μέσω μίας ήπιας κατάβασης, ο επισκέπτης οδηγείται στον κύριο χώρο καθιστικού. Το καθιστικό βρίσκεται υποβαθμισμένο, ώστε να επιτρέπει την απρόσκοπτη θέα. Τα υπνοδωμάτια και οι βοηθητικές λειτουργίες τοποθετούνται αρμονικά εκατέρωθεν του κύριου άξονα. Η πισίνα, η οποία έχει τοποθετηθεί μπροστά από το καθιστικό, ακολουθεί τη γραμμική κατεύθυνση προς τον ορίζοντα, αναδύοντας μια επιμήκη επιφάνεια νερού στα χρώματα της θάλασσας.

Σε μια Μύκονο που σταδιακά πλάθει μια νέα κυκλαδίτικη κουλτούρα, η "Κυψέλη Αρχιτεκτονικής" καλείται να ανακαινίσει και να ενοποιήσει δυο παλαιά σπίτια στη Χώρα και να δημιουργήσει μια σύγχρονη πολυτελή βίλα. Ο ιδιοκτήτης, επενδυτής ασιατικής καταγωγής, παρόλο που είναι λάτρης της Μυκόνου και των στοιχείων της φύσης, αδυνατούσε να αποδεχθεί τα πρότυπα της παραδοσιακής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής. Επιθυμούσε την απρόσκοπτη επαφή με τη θάλασσα και τον περιβάλλοντα χώρο και λόγω της μελλοντικής εμπορικής χρήσης του ακινήτου, έδινε προτεραιότητα στην άνεση και στην πολυτέλεια.
Στόχος της αρχιτεκτονικής παρέμβασης ήταν να διατηρηθούν τα βασικά στοιχεία του κυκλαδίτικου τοπίου, όπως το ελληνικό φως, η πέτρα και τα ανεμοδαρμένα ξύλα, στοιχεία που και ο ιδιοκτήτης θαύμαζε για την αυθεντικότητά τους, αλλά ταυτόχρονα να καλυφθούν και όλες οι λειτουργικές ανάγκες και ανέσεις μιας σύγχρονης βίλας.
Αναδεικνύοντας λοιπόν τα συναισθήματα που νιώθει κάποιος βιώνοντας το φυσικό και ανθρωπογενές κυκλαδίτικο τοπίο, όπως ερμηνεύεται μέσα από το δίπολο της ρευστής δόμησης και των ακατέργαστων υλικών, δημιουργείται μια νέα μορφή πολυτέλειας. Το ρευστό λευκό αγκαλιάζει το ακατέργαστο ξύλο και τη φυσική πέτρα.
Το εκτυφλωτικό ελληνικό φως διεισδύει στο κτίριο μέσα από σκηνογραφημένες οπές και φίλτρα, παίζοντας ένα παιχνίδι σκιών και συναισθημάτων.
Το μέσα και το έξω μπλέκονται σε χώρους όπου συνυπάρχουν με αρμονία ο ύπνος και το φαγητό, η απόλαυση και η ξεκούραση. Ταυτόχρονα, νέες κυκλικές δομές, που συμβολίζουν την έννοια του σπιτιού, σχηματίζονται μέσα και έξω μαγνητίζοντας τους ανθρώπους γύρω τους.
Έτσι, το σπίτι στέκεται εύπλαστο και εύχρηστο, αποτέλεσμα μιας μάχης μεταξύ ελληνικής και ασιατικής κουλτούρας, μεταξύ ιδιωτικού και εμπορικού, μεταξύ σπιτιού και ξενοδοχείου. Δεν ασπάζεται τα πρότυπα της αστικής δόμησης.

Αυτό το διαμέρισμα στον τελευταίο όροφο οικοδομής στην Βαρκελώνη, έχει θέα στο λιμάνι. Μια συμπαγής, εσωστρεφής κατοικία ενός ζευγαριού, αναδιαμορφώθηκε ριζικά. Η τετράγωνη κάτοψη του διαμερίσματος οργανώνεται γύρω από μια συμπαγή ξύλινη καμπίνα, όπου βρίσκονται η τουαλέτα, οι ντουλάπες, το δωμάτιο πλυντηρίων και οι εγκαταστάσεις. Οι κύριες χρήσεις του χώρου είναι συμμετρικά ισορροπημένες γύρω από την καμπίνα. Ένας καθαρός λευκός όγκος καθορίζει τη νησίδα της κουζίνας. Τοποθετημένη στον ανοιχτό χώρο δίνει την εντύπωση ότι αιωρείται πάνω στο πάτωμα, δημιουργώντας ένα κομψό περιβάλλον μέσα στην κατά τα άλλα μινιμαλιστική αρχιτεκτονική. Η ενδοδαπέδια θέρμανση βοηθά στην αποφυγή θερμαντικών σωμάτων στο χώρο. Φωτογραφίες: Jose Hevia

Το υφιστάμενο πενταώροφο κτίριο, το οποίο χρονολογείται από το 1996, χαρακτηρίζεται από το μνημειακό χαρακτήρα του συμμετρικού κελύφους του. Η ολική αναδιαμόρφωση της όψης και των εσωτερικών διαρρυθμίσεων καλείται να αναδείξει τις δυνατότητες ενός σύγχρονου γραφειακού χώρου, μέσα από την επανερμηνεία της προγενέστερης αρχιτεκτονικής μορφολογίας.
Ο αρχικός έντονος κάναβος του υαλοπετάσματος της όψης αντικαθίσταται από ενιαία υαλοπετάσματα, που αναπτύσσονται στο μέγιστο θεμιτό ύψος και μήκος, αφήνοντας τη θέα απρόσκοπτη. Οι έννοιες του πλήρους και του κενού, του φωτός και της σκιάς, συνυπάρχουν σε ένα αρμονικό σύνολο ογκοπλαστικής διαμόρφωσης. Επιπρόσθετα, το σύμπλεγμα των απρόσμενων θεάσεων ανάμεσα στους εσωτερικούς και στους εξωτερικούς χώρους, καθώς και το στοιχείο των κατακόρυφων ανοιγμάτων, συνοψίζουν αυτήν τη ρυθμική μεταβολή και παράθεση των στοιχείων θέασης και ογκοπλασίας.
Οριζόντια στοιχεία ενοποίησης των δύο στιβαρών κλιτών του υφιστάμενου κελύφους προστίθενται, μέσω ενιαίων εξωστών και στεγάστρων. Το στέγαστρο, που δημιουργείται στο χώρο του ισογείου, υποδέχεται τον επισκέπτη στο κτίριο, ενώ το στέγαστρο στο δώμα διαμορφώνει τη στέψη. Με αυτόν τον τρόπο, ολοκληρώνεται η αίσθηση της συνέπειας και διαδοχής των διακριτών μελών του κτιρίου.
Στην καρδιά του κτιρίου, προτείνεται ένας ανοιχτός υπαίθριος χώρος με φύτευση και χώρους καθισμάτων, απαντώντας στην αναζήτηση της "φυσικής όασης" στο σύγχρονο χώρο εργασίας. Τα χτιστά στηθαία του δώματος αντικαθίστανται από γυαλί, προσφέροντας θέα στο φαληρικό όρμο, μέσα σε ένα περιβάλλον πρασίνου, που αναπτύσσεται περιμετρικά του δώματος.

Μέθοδος Κατασκευής

Η διασφάλιση του ενιαίου χαρακτήρα του χώρου ενισχύεται από τον εσωτερικό διαχωρισμό των γραφείων. Γι’ αυτό το λόγο, χρησιμοποιούνται γυάλινα διαχωριστικά, τα οποία υποδιαιρούν το χώρο, χωρίς να τον αποκόπτουν. Παράλληλα, οι εναλλαγές της ψευδοροφής, από γυψοσανίδα σε ορυκτή ίνα, παράγουν διαφορετικές ενότητες, δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα προοπτική στον επιμήκη χώρο. Η εγκατάσταση υπερυψωμένου δαπέδου παρέχει τη δυνατότητα της μεταβολής σε ό,τι αφορά στις θέσεις εργασίας, δεδομένου ότι ζητούμενο σε ένα σύγχρονο χώρο εργασίας είναι η προσαρμογή στις εκάστοτε μελλοντικές ανάγκες.
Η όψη συντίθεται από υαλοπετάσματα, τα οποία αναπτύσσονται στο μέγιστο θεμιτό ύψος και μήκος, αφήνοντας τη θέα απρόσκοπτη μέσω των ενιαίων ανοιγμάτων. Περιμετρικά του κτιρίου, παρεμβάλλονται κατακόρυφα ανακλινόμενα υαλοπετάσματα, απαντώντας στην ανάγκη για φυσικό αερισμό.
Τα υφιστάμενα υποστυλώματα, επενδυμένα με μάρμαρο, ενοποιούνται με τα νέα στοιχεία πλήρωσης, η κατασκευή των οποίων είναι μεταλλική, με επένδυση θερμοπρόσοψης. Στο ίδιο πλαίσιο, ο εσωτερικός κι ο εξωτερικός φωτισμός αντιμετωπίζονται συνολικά, με καθολικές συνθετικές χειρονομίες που περιγράφουν καίρια σημεία ενδιαφέροντος

Στον όρμο του Πρίνου, στο νησί της Θάσου βρίσκεται η μονοκατοικία Caeli. Σε απόσταση 200 m από τη θάλασσα, η κατοικία αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα, τα οποία οργανώνονται εκατέρωθεν ενός γραμμικού άξονα, που διατρέχει το κτίριο.
H ογκοπλαστική προσέγγιση μαρτυρά τις διαφορετικές λειτουργίες. Στο ισόγειο διατάσσονται η τραπεζαρία, η κουζίνα και ένα λουτρό, με τον άξονα να τα διαχωρίζει αυστηρά από δυο υπνοδωμάτια ξενώνες. Η ολίσθηση του εσωτερικού δαπέδου, έως και τον ημιυπαίθριο χώρο φαγητού, άρει το όριο μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Ο υπαίθριος χώρος λειτουργεί ως στοιχείο εξισορρόπησης και ομαλής μετάβασης από τον εσωτερικό στον περιβάλλοντα χώρο. Ως αποτέλεσμα, όλο το επίπεδο του ισογείου παρουσιάζεται στον επισκέπτη ως ένας διάφανος και εξωστρεφής χώρος, που αναπτύσσει μια άμεση σχέση με την πισίνα και τον κήπο.
Στον όροφο οργανώνονται οι πιο ιδιωτικοί χώροι της κατοικίας, το βασικό υπνοδωμάτιο, που διαθέτει ξεχωριστό λουτρό, και το βεστιάριο. Όπως και στο ισόγειο, τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού παραμένουν ρευστά, δημιουργώντας έναν ιδιαίτερο διάλογο μεταξύ του τοπίου και του κτιρίου. Μέσα από τις αντιθέσεις των αυστηρών γραμμών του κτιρίου και του φυσικού περιβάλλοντος, διαμορφώνεται ένα τοπίο χαλάρωσης και ευεξίας.
Το λευκό χρώμα, η χρήση της πέτρας, τα μεγάλα ανοίγματα και το υγρό στοιχείο χρησιμοποιούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε να αναδειχθεί η αρχιτεκτονική σύλληψη μέσα από λιτές και καθαρές χαράξεις. Στο εσωτερικό, τα ανοιχτά χρώματα, οι ενιαίες καθαρές επιφάνειες, τα χειροποίητα αντικείμενα και οι φυσικές υφές υπογραμμίζουν την προσωπικότητα του χώρου, διατηρώντας ανέπαφη την αισθητική του αυστηρότητα. Η μονοκατοικία Caeli αποτελεί μέρος μιας ομάδας τουριστικών ακινήτων υψηλών προδιαγραφών, των οποίων ο σχεδιασμός και οι αρχιτεκτονικοί χειρισμοί φανερώνουν την πρόθεση να παραχθεί ένα νέας αισθητικής κατοικείν στο Βόρειο Αιγαίο.
Η επιλογή των υλικών και των χρωμάτων πραγματοποιείται με σημείο αναφοράς το φυσικό τοπίο. Η χρήση της πέτρας λειτουργεί ως επέκταση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο βρίσκεται η κατοικία, υπογραμμίζοντας τη σχεδιαστική πρόθεση για ρήξη των ορίων εντός και εκτός της κατοικίας. Η φύση βρίσκεται εντός του οικήματος με τη συμβολή της πέτρας, του νερού και του ξύλου. Παράλληλα, ο λευκός σοβάς, η γκρι πατητή τσιμεντοκονία και τα λευκά μεταλλικά στοιχεία προσδίδουν μία δωρική απλότητα, η οποία συμπληρώνει τις επικρατέστερες υφές του σχεδιασμού, χωρίς να τις επισκιάζει. Ο τελικός χώρος προκύπτει μέσα από ένα παιχνίδι υλικών ορίων και ολισθήσεων, άλλοτε επιδεικνύοντας θερμούς τόνους και γήινα χρώματα και άλλοτε λείες, ψυχρές και μονοχρωματικές επιφάνειες.