Το έργο «τοπιο_ροές» πρόκειται για το Β΄ Βραβείο στον Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό για το Πάρκο Σαλίνα στη Λάρνακα Κύπρου. Η κεντρική ιδέα της πρότασης απορρέει από την ανάγκη δημιουργίας μίας καλά οργανωμένης περιοχής αστικής φύσης σε αμφίδρομη σχέση με τον αστικό ιστό. Πρόθεση του σχεδιασμού υπήρξε η ιδέα της αποκάλυψης μια ενδοχώρας φυσικού τοπίου, που ο επισκέπτης ανακαλύπτει σταδιακά. Προτείνεται ένα πεδίο τοπιακών ροών, ένα δυναμικό τοπίο, μια διαπερατή πράσινη μεμβράνη διελεύσεων στην οποία δύνανται να αναπτυχθούν σχέσεις ώσμωσης από την πόλη στο εσωτερικό του νέου πάρκου, σε έναν εσωστρεφή πυρήνα πρασίνου και αστικότητας, στον οποίο κεντρικό ρόλο θα παίξει η περιοδικότητα της φύσης και η εναλλαγή των ειδών στις τέσσερις εποχές.

Η πρόταση προκειμένου να δημιουργήσει έναν πόλο έλξης χρήσεων τοπικής και υπερτοπικής εμβέλειας, προσεγγίζει το χώρο με μια ολιστική τοπιακή στρατηγική, ώστε να «ανοίξει» ο χώρος στην πόλη. Βασικοί στόχοι είναι: (α) να δημιουργηθεί ένα αστικό πάρκο που με ήπιους οικολογικούς χειρισμούς, βιοκλιματικό χαρακτήρα και εμπλουτισμό φυτεύσεων, θα παρέχει ένα αισθητικά βελτιωμένο περιβάλλον που θα συμβάλλει στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής, (β) να τονιστεί η κοινωνική διάσταση του έργου ως υπαίθριου χώρου της πόλης με ποικιλία νέων χρήσεων και αστικών δράσεων, με εναλλασσόμενες κοινωνικές εκδηλώσεις σε έναν τόπο δημιουργικότητας και έκφρασης, (γ) να ενσωματώσει στη λειτουργία του πάρκου τις νέες τεχνολογίες πληροφόρησης, ενημέρωσης και διαχείρισης, δημιουργώντας ένα χώρο για ευαισθητοποιημένους πολίτες σε θέματα ενέργειας και αυτάρκειας, ενεργούς σε θέματα ανακύκλωσης και αστικής ανθεκτικότητας, συνειδητοποιημένους σε ζητήματα κλιματικής αλλαγής και περιβαλλοντικής κρίσης.

Το διαμέρισμα, 252 m², το οποίο βρίσκεται σε μια ιστορική περιοχή στο Κίεβο, ανακαινίστηκε με την αρχή "less is more". Οι αρχιτέκτονες δημιούργησαν ένα καθαρό εσωτερικό, σύγχρονες λεπτομέρειες στα τελειώματα, φυσικά υλικά και έπιπλα κατασκευασμένα κατά παραγγελία. Αυτό το διαμέρισμα δημιουργήθηκε για έναν νεαρό άνδρα, συλλέκτη ουκρανικής τέχνης. Η σχεδιαστική ιδέα του διαμερίσματος συνδυάζει φυσικές αποχρώσεις, με γυάλινα χωρίσματα σκούρου χρώματος, φυσική πέτρα με ορείχαλκο, ξύλινα δάπεδα και προσαρμοσμένα στοιχεία, που έγιναν σε ένα μόνο αντίγραφο ειδικά για το χώρο.

Το νέο κτίριο εργαστηρίων του STEM του Κολλεγίου Ανατόλια αρθρώνεται από δύο καθαρά γεωμετρικά πρίσματα, ένα παραλληλεπίπεδο και έναν κύβο, που αλληλοτέμνονται, διατηρώντας μια εντατική σχέση μεταξύ τους
Η κεκλιμένη οροφή του κύβου είναι μερικώς καλυμμένη με ημιδιαφανή φωτοβολταϊκά πετάσματα (BIPV), ορατά και από το εσωτερικό του κτιρίου, που συμβάλλουν στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και στην παροχή φυσικού φωτός στο εσωτερικό. Προκειμένου να αποφευχθεί η αύξηση της θερμοκρασίας, ειδικά κατά τη θερινή περίοδο, προτείνεται μια ειδική μονάδα υαλοπινάκων BIPV, η εσωτερική υάλωση της οποίας είναι εφοδιασμένη με ανακλαστική αλλά πρακτικά αόρατη μεμβράνη, η οποία αντανακλά τη θερμότητα, που απελευθερώνεται από τη φωτοβολταϊκή μονάδα προς το εξωτερικό. Επιπλέον, οι περσίδες κάτω από την οροφή της δομής ενεργούν ως ένα εσωτερικό σύστημα σκίασης, το οποίο διαχέει το ηλιακό φως μέσα στο χώρο και οργανώνει τη διάταξη των γραμμικών φωτιστικών.
Στο παραλληλεπίπεδο, το φυτεμένο δώμα εκτατικού τύπου συμβάλλει στη βελτίωση της θερμικής συμπεριφοράς των υποκείμενων χώρων.
Φωτογραφίες: STUDIOVD.GR / CHRISTOS DIMITRIOU

Η μονοκατοικία Hill House κτισμένη σε επικλινές οικόπεδο στο Σιάτλ, διαθέτει περιμετρική βεράντα και απροσδόκητη ιδιωτικότητα για μια αστική κατοικία, όπως επίσης καταπληκτική θέα στην πόλη και στο δάσος. Είναι σύμμεικτη κατασκευή, την οποία οι αρχιτέκτονες οραματίστηκαν σαν πλοίο. Έτσι διαμορφώθηκε και το κλιμακοστάσιο, μεταλλικό, βαμμένο λευκό, στο κέντρο ενώ τα ξύλινα δάπεδα θυμίζουν καταστρώματα.
Φωτογραφίες: Lara Swimmer, Spencer Radford

ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

Στη σύγχρονη αρχιτεκτονική, στην οποία οι μεταλλικές και γυάλινες επενδύσεις στις όψεις βρίσκουν συχνά εφαρμογή, η αναπροσαρμογή των ιδιοτήτων του τούβλου ως εξωτερικού, εμφανούς υλικού είναι αναγκαία, με σκοπό όχι να αναπαραγάγει τεχνικές του παρελθόντος, αλλά να προαγάγει την αρχιτεκτονική του μέλλοντος. Πλέον, οι βιομηχανίες τούβλου, δίνουν τη δυνατότητα επιλογής σε ένα ευρύ φάσμα προϊόντων.

Οι επιχρισμένες εξωτερικές όψεις εμφανίζουν συχνά φθορές, που οφείλονται σε κακοτεχνίες της κατασκευής και στη φυσική φθορά του χρόνου. Η έγκαιρη επισκευή τους, πέρα από τη βελτίωση της εμφάνισης, εξασφαλίζει την προστασία και τη βιωσιμότητα της κατασκευής στο σύνολό της.

Ο Mιχάλης Kαραγιαννάκης γεννήθηκε στην Πτολεμαϊδα - Kοζάνης, στις 22 Iανουαρίου 1956. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αρχιτεκτόνων AΠΘ.
1976-79 θεωρητικές μελέτες και έρευνα στην «Αποκατάσταση της Άνω Πόλεως Θεσσαλονίκης» με την ομάδα των καθηγητών Γ. Kονταξάκη και N. Mουτσόπουλου.
1978 εργασία με θέμα «Aποκατάσταση Oικοδομικών Tετραγώνων στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης»
1977-79 συνεργασία με το γραφείο μελετών των Β. Παπά – Δ. Tεντοκάλη με αρμοδιότητα την «Aποτύπωση και Tουριστική Aξιοποίηση των Πρεσπών».
1984-85 συνεργασία με την κατασκευαστική εταιρεία AIOΛIKH οε με αρμοδιότητα την επίβλεψη των οικοδομικών εργασιών.

Aπό το 1981 μέχρι σήμερα διατηρώ «Τεχνικό Γραφείο Μελετών και Κατασκευών». Το γραφείο απασχολεί 4 άτομα και η δραστηριότητα του καλύπτει την παροχή υπηρεσιών μελέτης - επίβλεψης και κατασκευής σε πολλούς τομείς και κλίμακες αρχιτεκτονικών και τεχνικών έργων.
Μέλος :

Τεχνικού Επιμελητηρίου Eλλάδος - α.μ. TEE 32707 8, από το 1981.
Συλλόγου Αρχιτεκτόνων ΣΑΘ & ΣAΔAΣ.
Αρχιτεκτονικής Επιτροπής – Α’ EΠAE από το 1990 & Β’ ΕΠΑΕ από το 2002.

Ο Αλέξανδρος Κιτρινιάρης είναι διπλωματούχος Αρχιτέκτων Μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (9,54/10,00). Έχει ολοκληρώσει ως υπότροφος τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο ίδιο πανεπιστήμιο (9,94/10,00). Επιτελεί επικουρικό διδακτικό έργο στη Σχολή Αρχιτεκτόνων, είναι υπότροφος ΕΛΚΕ και υποψήφιος Διδάκτωρ ΕΜΠ, διερευνώντας την αρχιτεκτονική, την οικολογία και την φυσιολογία μέσω καινοτόμων βίο-τεχνολογικών εφαρμογών, με σκοπό να εξασφαλίσει την θετική επίδραση της αρχιτεκτονικής προς όφελος της κοινωνίας, της οικονομίας και του περιβάλλοντος.

Κατά την ακαδημαϊκή του δραστηριότητα έχει τιμηθεί με δέκα βραβεία και υποτροφίες, εκ των οποίων και το ασημένιο μετάλλιο που φέρει το έμβλημα του Προμηθέα Πυρφόρου. Έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα και σε διεθνή αρχιτεκτονικά εργαστήρια (Architecture Association Λονδίνο, ETH Ζυρίχη) ενώ παράλληλα έχει εισηγηθεί σε πανευρωπαϊκά επιστημονικά συνέδρια (Πανεπιστήμιο Βιέννης-Αυστρία, Πανεπιστήμιο Adeit-Ισπανία, Πανεπιστήμιο Leibniz-Γερμανία, Πανεπιστήμιο Σιένας και Νάπολης-Ιταλία).

Το έργο του έχει βραβευθεί σε διεθνείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, έχει δημοσιευθεί σε έγκυρα διεθνή αρχιτεκτονικά περιοδικά ενώ έχει εκτεθεί μεταξύ άλλων στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στην 1η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης, στην 7η, 8η, 9η και 10η Μπιενάλε Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων στην Αθήνα, στην 1η Πανελλήνια Έκθεση Αρχιτεκτονικού Έργου Δωδεκανήσων στη Ρόδο, στην 8η Πανελλήνια Έκθεση Αρχιτεκτονικού Έργου στη Πάτρα, καθώς και σε διεθνείς εκθέσεις και εκδηλώσεις στην Ιταλία, την Νέα Υόρκη, την Κίνα, την Γερμανία, την Μόσχα καθώς και στο 25ο Συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων (UIA) στο Durban της Νoτίου Αφρικής.

Το 2018, έλαβε από το Ευρωπαϊκό κέντρο Αρχιτεκτονικής το βραβείο «Europe 40under40 Award» και διακρίθηκε ανάμεσα στους 40 ανερχόμενους αρχιτέκτονες κάτω των 40 ετών στην Ευρώπη για το διάστημα 2017-2018.

Οι extrude architects συστάθηκαν το 2005. Αφορμή γι' αυτό το κοινό ξεκίνημα στάθηκε το πνεύμα φιλίας και συνεργασίας που αναπτύχθηκε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Α.Π.Θ. και η υιοθέτηση κοινών πεποιθήσεων για την αρχιτεκτονική.
Η έως τώρα πορεία τους περιλαμβάνει συμμετοχές σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, ακαδημαϊκό έργο και μελέτες - κατασκευές ιδιωτικών και δημόσιων έργων.

Πέννυ Χωραφά | αρχιτέκτονας μηχανικός ΑΠΘ
Παναγιώτης Γούλιαρης | αρχιτέκτονας μηχανικός ΑΠΘ, ΜΔΕ ΕΜΠ,υπ. διδ. ΕΜΠ
Δημήτρης Γιουζέπας | αρχιτέκτονας μηχανικός ΑΠΘ, ΜΔΕ αρχ. τοπίου ΑΠΘ, υπ. διδ. ΑΠΘ
Γιάννης Τσάρας | αρχιτέκτονας μηχανικός ΑΠΘ, MA IPA UPC Barcelona, Δρ. ΑΠΘ

Η decaARCHITECTURE είναι μια ομάδα αρχιτεκτόνων με βάση την Αθήνα. Ιδρύθηκε το 2001 από τον Αλέξανδρο Βαΐτσο και τον Carlos Loperena, και έχει σχεδιάσει περισσότερα από 100 έργα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το σύνολο των έργων διατρέχει ποικίλες θεματικές και διαφορετικές κλίμακες όπως αντικείμενα, έπιπλα, κτίρια, αστικά περιβάλλοντα και φυσικά τοπία. Το έργο της ομάδας έχει αποσπάσει διεθνή βραβεία μεταξύ των οποίων: Architizer A+Award (2018, 2014), Architectural Review Best House Award (2010), Piranesi International Award (2009) και Emerging Architecture Awards (2004, 2009). Επιπλέον έργα της έχουν δημοσιευτεί σε εγχώρια και διεθνή περιοδικά και εκδόσεις όπως: Architizer: The World's Best Architecture (Phaidon 2019), Living on Water (Phaidon 2018), Elemental Living (Phaidon 2016), ECO Living (Braun 2013), Living by the Sea (Birkhäuser 2008), α+α, Vol 33 (2013), αreα, Vol 127 (2013), The Architectural Review, Vol 1362 (2010) and Mark, Vol 29 (2010). Τα μέλη της ομάδας έχουν διδάξει αρχιτεκτονικό σχεδιασμό στα πανεπιστήμια της Θεσσαλίας καθώς και στο UC Berkeley.