Η έννοια της διαφάνειας χαρακτηρίζει το σχεδιασμό του τζακιού. Τα στοιχεία της φύσης σε έναν αέναο διάλογο με τον άνθρωπο, θεατή. Φωτιά και νερό στο ίδιο κάδρο. Σε απόσταση αλλά και τόσο κοντά.
Φωτογραφίες: Στέφανος Κατσιπάνος

Στον εσωτερικό χώρο του γυμναστηρίου "Molon Labe" η εμφανής οροφή έχει πρωταγωνιστικό χαρακτήρα ως ανάμνηση και της πρώην βιομηχανικής χρήσης του κτιρίου. Οι σωληνώσεις και τα κανάλια για τις μηχανολογικές και ηλεκτρολογικές υπηρεσίες, τα φουγάρα εξαερισμού και στο χαμηλότερο επίπεδο τα στοιχεία φωτισμού συνθέτουν ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα σε ένα προσχεδιασμένο κάνναβο. Ο προσαρμοσμένος σχεδιασμός φωτισμού σηματοδοτεί ζώνες κυκλοφορίας και δραστηριότητας με έμφαση στην υπερυψωμένη περιοχή του cage MMA με στόχο την προβολή των πρωταγωνιστών του αγώνα.
Φωτογραφίες: UNSEEN VIEWS

Η μικρή μονοκατοικία των 30 m² αποτελεί μέρος των μικρασιατικών προσφυγικών κατοικιών. Εξωτερικά η πρόσοψη του κτιρίου αποξηλώθηκε και κατασκευάστηκε από την αρχή. Κάποια μέρη της τοιχοποιίας από την παλιά πλινθοδομή συντηρήθηκαν. Τα ανοίγματα του σπιτιού είναι μικρά και λίγα, για αυτό και η κεντρική είσοδος κατασκευάστηκε από γυαλί, μιας και στο αίθριο τις περισσότερες πρωινές ώρες έχει το φυσικό φως. Εσωτερικά ήταν χωρισμένο σε μικρά δωμάτια των οποίων τα χωρίσματα γκρεμίστηκαν ώστε να δημιουργηθεί ένας νέος ενιαίος χώρος κουζίνας και καθιστικού. Το λουτρό γκρεμίστηκε και χτίστηκε από την αρχή με μοντέρνα υλικά.

Φωτογραφίες: Γιώργος Φακούρας

Χρωματιστές μεταλλικές κατασκευές εξυπηρετούν τις καθημερινές ανάγκες μικρών συναντήσεων, προσφέροντας την απαραίτητη ηχοαπορρόφηση, υποδιαιρώντας τις χρήσεις και δημιουργώντας μία μοντέρνα όμορφη ατμόσφαιρα.
Φωτογραφία: Kλεάνθης Δημήτρης

Λόγω του περιορισμένου εμβαδού της κατοικίας, βασικό στόχο κατά το σχεδιασμό αποτέλεσε η κατάρριψη των ορίων μεταξύ του καθιστικού και του αίθριου χώρου της πισίνας. Αυτό επιδιώχθηκε με τη μεταφορά του ορίου από τον υφιστάμενο φέροντα οργανισμό προς το εσωτερικό της κατοικίας, την κατάρριψη της παραλληλίας, καθώς και τη χρήση ενιαίου υλικού δαπέδου σε εσωτερικό και εξωτερικό χώρο.
Φωτογραφίες: Δημοσθένης Κούρος

Σε αυτό το συγκρότημα στην Κύπρο, ενώ η οικία διαμορφώνεται ως μια συμπαγής διώροφη μονάδα με κατακόρυφα ανοίγματα, το υπόλοιπο σύνολο των διαμερισμάτων ορίζεται από ένα συνεχές κέλυφος, που φιλοξενεί και ̎αγκαλιάζει̎ τις μονάδες του συγκροτήματος. Αυτό το αρχιτεκτονικό στοιχείο με τετράγωνα ανοίγματα-πλαίσια εμπεριέχει τόσο τους εσωτερικούς χώρους όσο και τις εξωτερικές βεράντες, δίνοντας μια αίσθηση προστασίας γύρω από όλες τις πτυχές της αστικής ζωής.
Φωτογράφος: Agisilaou & Spyrou Photography

Ο σχεδιαστικός στόχος των αρχιτεκτόνων για αυτήν την κατοικία στη Μύκονο ήταν η αναδιάταξη των χώρων, σεβόμενοι τον κλασικό κυκλαδίτικο χαρακτήρα του σπιτιού. Ορισμένα στοιχεία του διατηρήθηκαν, όπως οι υπάρχουσες ξύλινες οροφές και το παραδοσιακό κονίαμα στους εξωτερικούς τοίχους τραχιάς υφής. Η εξωτερική πλακόστρωση από πέτρα Πηλίου διατηρήθηκε και επεκτάθηκε όπου ήταν απαραίτητο.
Φωτογραφίες: Yorgos Kordakis / Styling: Ioli Chiotini

Η μονοκατοικία βρίσκεται στη βόρεια πλευρά μεγάλου οικοπέδου, οκτώ περίπου στρεμμάτων, που διαθέτει πρόσωπο σε τρεις δρόμους. Η σύνθεση, αν και ουσιαστικά αναπτύσσεται γύρω από έναν κλειστό πυρήνα με διπλό ύψος, ταυτόχρονα έχει συνάφεια με ιδιόκτητο, καταπράσινο, δεντρόφυτο κήπο με ψηλά πεύκα και κυπαρίσσια. Στο βάθος του οικοπέδου υπάρχει μία ακόμη κατοικία, υλοποιημένη πριν από είκοσι χρόνια περίπου.
Η νέα κατοικία είναι τριώροφη με υπόγειο. Στο ισόγειο, βρίσκονται οι κοινόχρηστοι χώροι καθιστικού-τραπεζαρίας ως προέκταση του χώρου υποδοχής, ενώ η Παρασκευή φαγητού συνδέεται με την ανοιχτή πρόχειρη τραπεζαρία – καθημερινό. Επίσης, σχεδιάστηκαν δύο χώροι μελέτης – γραφεία με δυνατότητα αυτονομίας. Στον α΄όροφο διαμορφώθηκαν τέσσερα υπνοδωμάτια με αντίστοιχους βοηθητικούς χώρους και πρόσβαση σε στεγασμένους εξώστες ή βεράντες.
Μια κλίμακα οδηγεί στον β’ όροφο, όπου διαμορφώθηκε μικρός χώρος ξενώνα και roof garden γύρω-γύρω. Μια άλλη κλίμακα οδηγεί στο υπόγειο, στο οποίο οργανώθηκαν βοηθητικοί χώροι, playroom και γκαράζ.
Το έργο είχε εγγενείς δυσκολίες, καθώς υπήρχε ασυμφωνία μεταξύ των ιδιοκτητών για μεγάλο διάστημα και χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για την ολοκλήρωση της μελέτης και την υλοποίηση της αρχιτεκτονικής πρότασης.
Βασικός στόχος της σύνθεσης αποτέλεσε η δημιουργία διακριτών όγκων που συμπληρώνονται από υπαίθριους χώρους και κατασκευές σκίασης ανάλογα και με τον προσανατολισμό. Η αντίληψη της πλοκής αυτής διαφοροποιείται συνεχώς ανάλογα με την εποχή και καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας με το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς. Στο τελικό αποτέλεσμα περιορίστηκε εν μέρει η σαφήνεια μεταξύ των όγκων και των κατασκευών σκίασης, καθώς με επιλογή των ιδιοκτητών ακυρώθηκαν οι διαφοροποιήσεις στους χρωματισμούς.
Η πρόσοψη της εισόδου, σχεδιάστηκε σαν ένα μέτωπο με ήπιο γεωμετρικά ανάγλυφο. Διαμοιράζεται σε μεγαλύτερες επιφάνειες κενών – πλήρων, σημειακά δευτερεύοντα ανοίγματα και διακριτική υποχώρηση με χρήση στιλπνότερων – ανακλαστικών υλικών όσο πλησιάζει κανείς στην κεντρική είσοδο. Δεσπόζων χαρακτήρα, αποκτά η σύζευξη κάτω από ενιαίο πλαίσιο – στέγαστρο, του διώροφου υαλοπετάσματος της κυρίας εισόδου και ενός γυάλινου όγκου εν προβόλω. Ο ανυψωμένος όγκος μοιάζει να ολισθαίνει προς τα έξω, καθώς στηρίζεται στο ενδιάμεσο πλατύσκαλο, από όπου ξεκινά το δεύτερο σκέλος της ανοιχτής κλίμακας επικοινωνίας με τον α’ όροφο της κατοικίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρήθηκε να διαμορφωθεί μια κίνηση που ξεκινά από το εσωτερικό, με μια ενδιάμεση στάση που δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι εκτός με τον κήπο να σε περιβάλλει για να επανέλθει πάλι στο εσωτερικό διώροφο χώρο της εισόδου.
Όπως ήδη επισημάνθηκε, ο διώροφος χώρος υποδοχής συμπυκνώνει μια βασική πρόθεση: σε αυτόν προκύπτει ένα ενδιαφέρον παιχνίδισμα οφιοειδούς κίνησης του χρήστη, με στάσεις, οπτικές φυγές και εναλλαγές που αφορούν το χαρακτήρα του εσωστρεφούς – εξωστρεφούς χώρου. Σύμφωνα με το πνεύμα εκλέπτυνσης, απομείωσης της υλικότητας μέσω της διαφάνειας και διάτρητων στοιχείων, ένας πλαϊνός διαφώτιστος τοίχος με επιφάνεια ορυκτού πετρώματος μέσα στο χώρο υποδοχής, συντείνει στην εναλλαγή φυσικού και τεχνητού φωτισμού. Με ανάλογο τρόπο, επισημαίνεται η επανάληψη διαγώνιων χαράξεων σε στοιχεία του αρχικού σχεδιασμού που εν μέρει υλοποιήθηκαν (κεντρικό πλαίσιο εισόδου, κάτοψη γυάλινου όγκου, επικλινείς στεγάσεις).
Στις άλλες όψεις όπως και στη στέγαση, προκύπτει εντονότερη η πλαστική απόληξη των όγκων. Στην αίσθηση αυτή συμβάλλουν τα γραμμικά στοιχεία σκίασης με κάθετη και οριζόντια ανάπτυξη, που λειτουργούν ως δομικά φίλτρα φωτός – σκιάς και θέας για τα διαμπερή εσωτερικά. Ως προεκτάσεις των επιπέδων των χώρων, τα στοιχεία σκίασης οργανώνουν τις χαράξεις του σχεδιασμού (όπως και στην προεξοχή κύριας όψης), όσο και τους υπαίθριους χώρους εκτόνωσης για αναψυχή των ενοίκων. Πρόκειται για αυτόνομες ειδικές κατασκευές που αγκυρώνονται στο δομικό σκελετό, έχοντας ραδινή μεταλλική διαδοκίδωση (α’ όροφο) ή αντίστοιχα πυκνή και στιβαρότερη αισθητικά, στη βάση του κτιρίου. Στη ουσία, μετασχηματίζονται σε βασικά αρχιτεκτονικά στοιχεία επεξεργασίας του στερεού που συνθέτουν ένα είδος ταυτότητας για το κτίριο, με το διάτρητο κέλυφος να αποκτά πολύ δυναμική παρουσία.
Τεχνική ιδιαιτερότητα στο έργο αυτό αποτέλεσαν οι κατασκευές σκίασης και ιδιαίτερα ο φέρων οργανισμός αυτών, που υλοποιήθηκαν από σκυρόδεμα λόγω των μεγάλων προβόλων. Με ανεπαίσθητες ανάποδες κλίσεις κατά την κατασκευή ισορρόπησαν τα φορτία. Κατασκευαστική καινοτομία αποτέλεσε το αναρτημένο υαλοπέτασμα με διπλούς υαλοπίνακες και σημειακή στήριξη γύρω από το πλατύσκαλο της ελεύθερης κλίμακας στο χωλ της εισόδου. Η γυάλινη αυτή προεξοχή εντάχθηκε σε μία ιδιαίτερου σχεδιασμού κατασκευή, η οποία πλαισιώνει την είσοδο.

Το κοσμηματοπωλείο βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης της Λευκωσίας , στον Στρόβολο.
Ο στόχος της μελέτης της ανακαίνισης ήταν να ενοποιηθούν τα 3 μαγαζάκια και να γίνει ένας ενιαίος χώρος που να εξυπηρετεί τις ανάγκες του κοσμηματοπωλείου. Ο αρχιτέκτονας Ρένος Κωνσταντίνου στόχο είχε να σχεδιάσει και να δημιουργήσει ένα μοντέρνο, διαχρονικό και λειτουργικό χώρο για τον ιδιοκτήτη και τους επισκέπτες και παράλληλα ένα χώρο προβολής των κοσμημάτων με εκθεσιακό τρόπο ως προς την τοποθέτηση τους και τον φωτισμό τους. Επίσης σημαντικό στοιχείο στον σχεδιασμό ήταν να διατηρήσει την κληρονομιά της εταιρείας με τον σχεδιασμό των εκθεσιακών κοσμημάτων πολυτελείας να δένει αρμονικά με τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Η εταιρεία Evdokimou Jewellery εξυπηρετεί όλες τις ηλικίες και όλες τις κοινωνικές τάξεις προσαρμόζοντας τις ανάγκες και τα γούστα των πελατών.
H κεντρική μορφολογική ιδέα βασίζεται στις αντανακλάσεις που δημιουργεί το διαμάντι, που αποτυπώνονται ως εσοχές ή προεξοχές στο χώρο, κάθετες και οριζόντιες στις όψεις και στις επιφάνειες, ως βασικές γραμμές σχεδιασμού και ενοποίησης των όγκων, των όψεων, των εσωτερικών αναπτυγμάτων και των υλικών του χώρου. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν παραπέμπουν στα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στο πρώτο κοσμηματοπωλείο που άνοιξε ο κος Μιχάλης Ευδοκίμου, ιδρυτής του κοσμηματοπωλείου το 1968, μέσα στα στενά δρομάκια του Στροβόλου.
Επιλέχθηκαν σκούρες αποχρώσεις σε συνδυασμό με τα χρώματα του χρυσού. Ο χρυσός χρησιμοποιείται σε γραμμικά, εναέρια διακοσμητικά στοιχεία που δημιουργούν αντιθέσεις με ισορροπία και λάμψη ως ένταση στον σκόπιμα σκουρόχρωμο χώρο. Η μελέτη του φωτισμού έγινε με σκοπό να αναδειχθούν όλα αυτά τα στοιχεία και να δώσει μια "δραματική" ατμόσφαιρα με εκθεσιακό φωτισμό στις προθήκες και με χαμηλότερης έντασης γενικό φωτισμό.
Ο πελάτης κατά την είσοδο του στο κατάστημα έχει αφετηρία το κεντρικό έπιπλο που λειτουργεί σαν η "κεντρική αρτηρία" του καταστήματος, όπου αρχίζει να απολαμβάνει τις δημιουργίες από διαμάντια και ακολουθεί τον ορθογώνιο σχεδιασμό του κεντρικού επίπλου όπου καταλήγει στον χώρο της αφετηρίας, ο οποίος είναι και ο χώρος εξυπηρέτησης πελατών και προβολής προϊόντων. Εκεί μπορεί να απολαύσει τον καφέ του με το προσωπικό του καταστήματος.
Επίσης έχει δημιουργηθεί ένας χώρος ελαχίστων διαστάσεων που παραπέμπει σε εκθετήριο χώρο μουσείου, όπου γίνονται οι παρουσιάσεις επιλεκτικών κοσμημάτων στους πελάτες. Αυτός ο χώρος ουσιαστικά είναι χώρος προσωπικής εξυπηρέτησης για συγκεκριμένες περιπτώσεις, ο οποίος έχει οπτική επαφή με το υπόλοιπο κατάστημα μέσω της ξεχωριστής χρυσής διάτρητης κατασκευής που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας.

Η ανακαίνιση της μικρής προσφυγικής μονοκατοικίας των 30 m² , χτισμένη πάνω σε πεζόδρομο, οδήγησε στην αποξήλωση της εξωτερικής πρόσοψης του κτιρίου και κατασκευής της από την αρχή. Κάποια μέρη της τοιχοποιίας από παλιά πλινθοδομή συντηρήθηκαν, ενώ ένα κομμάτι αυτής έμεινε εμφανές, φωτίστηκε και διακοσμήθηκε με κάκτους.
Φωτογραφίες: Γιώργος Φακούρας