Το café-wine bar "Lampadina" βρίσκεται στο παλιό λιμάνι της Κέρκυρας, στην περιοχή Σπηλιά, στο ισόγειο ενός χαρακτηριστικού δείγματος πολυωρόφου κτιρίου του 19ου αιώνα, που απαντάται κατά κόρον στο κτιριακό απόθεμα της παλιάς πόλης.
Οι απαραίτητες καθαιρέσεις και η αποξήλωση των υφιστάμενων τοίχων & οροφών ξηράς δόμησης αποκάλυψαν την αναμενόμενη "ειλικρίνεια" της κατασκευής. Περιμετρικά οι τοίχοι από οπτοπλινθοδομή, τα χαρακτηριστικά τούβλινα "βόλτα" πάνω από τα ανοίγματα, όπως και οι σχεδόν ακανόνιστες ξύλινες δοκοί της οροφής αποφασίστηκε να διατηρηθούν και να συντηρηθούν. Το ίδιο το κτίριο άρχισε να "ξετυλίγει" το νήμα της αρχιτεκτονικής σύνθεσης.
Την παλέτα των υφών και των χρωμάτων, ήρθε να εμπλουτίσει το concept γύρω από τον λαμπτήρα και την χαρακτηριστική κερκυραϊκή λέξη "λαμπαδίνα". Φως, το ξεχασμένο υλικό της αρχιτεκτονικής. Αυτή η προσθήκη στην παλέτα έδωσε την αφορμή για τη χρήση της βιεννέζικης ψάθας. Ως στοιχείο διαχρονικό, η βιεννέζικη ψάθα αποτέλεσε το συνδετικό στοιχείο που απαντάται σε διάφορα σημεία μέσα στο χώρο. Παίζει με το φως στα διάτρητα πλαίσια των επίτοιχων φωτιστικών , ντύνε την όψη του μπαρ ενώ αγκαλιάζει τα καθιστικά της σάλας.
Στις όψεις του καταστήματος, επιλέχθηκε όπως και στο εσωτερικό του, η όσο το δυνατόν μικρότερη επέμβαση. Στην κύρια όψη διατηρήθηκε η συμμετρική οργάνωση της, ενώ στην πίσω όψη, αναδείχθηκαν προϋπάρχοντα αρχιτεκτονικά στοιχεία της όψης, όπως τα πλαίσια από παλιότερα ανοίγματα, μάρτυρες του παλίμψηστου της διαχρονικής ζωής των κτιρίων της παλιάς πόλης.
Οι αρχιτέκτονες μέσα από το σχεδιασμό τους προσπάθησαν να διαμορφώσουν έναν smart casual χώρο. Μια σύνθεση που τα υλικά της, έντονα γήινα και φυσικά, αφήνουν τον επισκέπτη να απολαύσει το χώρο και τις παροχές του. Οι λιτές γραμμές σχεδιασμού αποσκοπούν στην διαμόρφωση ενός χώρου elegant και ταυτόχρονα οικείου. Μια σύνθεση σύγχρονων χωρικών εμπειριών εναρμονισμένων με αναφορές στο παρελθόν. Η "Lampadina" αποσκοπεί να αποτελέσει μια υψηλής αισθητικής και διαχρονική επιλογή στην πόλη της Κέρκυρας.

Η επιθυμία του πελάτη αφορούσε τη δημιουργία ενός ιδιαίτερου χώρου έκθεσης προϊόντων ένδυσης με κύρια μεταβλητή το "μη συμβατικό σενάριο πώλησης". Τα χαρακτηριστικά του υπάρχοντος χώρου -η σχεδόν τετράγωνη αναλογία του και η μη ορθοκανονική γεωμετρία των ορίων του -επηρέασαν άμεσα τις βασικές αρχές σχεδιασμού. Επιλέχθηκε ως βασική κατεύθυνση η οργάνωση του χώρου και του σεναρίου αγοράς - πώλησης γύρω από έναν κεντρικό πυρήνα. Η βασική αυτή απόφαση εκφράζεται χωρικά μέσω της τοποθέτησης ενός έπιπλου - ταμείου στο γεωμετρικό κέντρο της σύνθεσης. Το έπιπλο αυτό αποτελεί σημείο αναφοράς της λύσης καθώς ορίζει την κυκλοφορία, την οργάνωση της υπόλοιπης έκθεσης γύρω από αυτό, ενώ παράλληλα "αποκρύπτει" τη βασική του λειτουργία αποκτώντας πολλαπλό ρόλο ως ο εξισορροπιστής του συνολικού σχεδιασμού. Η οργάνωση της έκθεσης χωρίστηκε σε επί μέρους ενότητες με σκοπό τη δημιουργία ενός "περιπάτου-catwalk" γύρω από το ταμείο με πολλαπλά ερεθίσματα, στοιχείο που επιμηκύνει την παραμονή του επισκέπτη και συντελεί ώστε ο χώρος να μοιάζει μεγαλύτερος. Επιλέχθηκαν ως βασικά υλικά το πτυχωτό λευκό κεραμικό πλακίδιο, το μέταλλο σε βαφή χρυσού, το πλακίδιο απομίμησης μωσαϊκού σε δύο χρωματισμούς και το μαύρο επισμαλτωμένο καρέ πλακίδιο. Το έπιπλο - ταμείο υλοποιήθηκε από κόντρα πλακέ θαλάσσης σε βαφή κόκκινης λάκας.
Καθώς ο επισκέπτης εισέρχεται στο showroom αντικρίζει τον έντονο κόκκινο όγκο της σύνθεσης του ταμείου. Το ταμείο αποτελείται από δύο επί μέρους στοιχεία που συνδιαλέγονται δομικά, καθώς το ένα στηρίζει το άλλο διατηρώντας μια αίσθηση αιώρησης. Από την άλλη αντιδιαλέγονται γεωμετρικά, καθώς η βάση χρησιμοποιεί ένα ανάλαφρο λεξιλόγιο με βάση τις ραδινές και καμπύλες μεταλλικές διατομές ενώ ο κορμός ακολουθεί μια αυστηρή ορθοκανονικότητα. Η βάση του επίπλου λειτουργεί ως καθιστικό ενώ το συμπαγές πρίσμα συγκεντρώνει στα "σωθικά" του τις ταμειακές λειτουργίες. Μία κεντρική μεταλλική κολώνα αναδύεται μέσα από τον ταμειακό όγκο και ενδυναμώνει ακόμα περισσότερο την αίσθηση της πυρηνικότητας του νέου χώρου. Επί της κορυφής αυτής και ακολουθώντας τις χαράξεις των βασικών διαγωνίων της κάτοψης τοποθετούνται δύο μεταλλικές δοκοί που φέρουν το γενικό φωτισμό. Η χειρονομία αυτή "σπάει" τον κανόνα του κέντρου ενώ παράλληλα -παίζοντας με την προοπτική- τονίζει τις βασικές πορείες του επισκέπτη. Οι περιμετρικοί τοίχοι αποκτούν το ρόλο του passive - aggressive background που ενώ χαρακτηρίζεται από ένα ανάγλυφο ενδιαφέρον παραμένει ένας σχεδόν σιωπηλός και ουδέτερος χρωματικά καμβάς προς ανάδειξη του προϊόντος. Η κρέμαση των ρούχων αποτελεί ιδιοκατασκευή και μοιάζει να αναρτάται από τη στέψη της ορθομαρμάρωσης των τοίχων. Η όψη του showroom επιλέχθηκε να μην επιβαρυνθεί σημαντικά με οπτικά εμπόδια προκειμένου να αυξηθεί η διαπερατότητα του βλέμματος του περαστικού στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Το στοιχείο που κυριαρχεί στην όψη είναι μια "αιωρούμενη" μεταλλική κρεμάστρα με γεωμετρικό και δομικό ενδιαφέρον. Η αγκύρωσή της από ένα μοναδικό σημείο καθώς και η καμπύλη απόληξή της, της προσδίδουν μια δυναμική κινητικότητα ενώ παράλληλα την καθιστούν "έκθεμα" τόσο για το εσωτερικό όσο και για την όψη. Η έννοια της συμβατικής κρεμάστρας αναιρείται καθώς χάνει τη "στατικότητα" της και αναβαθμίζει το ίδιο το προϊόν μέσω της αισθητικής της ιδιαιτερότητας.
Τα εναπομείναντα όρια του χώρου ορίζονται μέσα από μεταλλικές "βιβλιοθήκες" έκθεσης παπουτσιών και τσαντών. Αυτές υλοποιούνται μέσω ενός κανάβου από μεταλλικές "φέτες" ελάχιστου πάχους και διαφανείς τζαμένιες βάσεις με απώτερο στόχο και πάλι το ελάχιστο υλικό αποτύπωμα που οδηγεί στη μεγιστοποίηση της διαπερατότητας των βλεμμάτων εντός του εσωτερικού. Η βασική βιβλιοθήκη έκθεσης παπουτσιών αποτελεί και το κύριο "θεματικό" κάδρο που αντικρίζει ο επισκέπτης όταν εισέρχεται. Διαμορφώνει ένα σαφές αλλά οπτικά διαπερατό όριο-οδηγό για την κίνηση του επισκέπτη έως το βάθος του χώρου. Οι μεταλλικές φέτες σε κατακόρυφη τοποθέτηση εκτείνονται μέχρι ύψος στηθαίου για το πατάρι και με αυτόν τον τρόπο δίνουν μια αίσθηση ανάτασης και τονίζουν το διαθέσιμο ύψος. Πίσω από αυτές διαμορφώνεται ένας γραμμικός υπο-χώρος-διάδρομος στη λογική της πασαρέλας δοκιμής ρούχων. Οι καθρέπτες δημιουργούν την ψευδαίσθηση επέκτασης του χώρου ενώ παράλληλα "αποκρύπτουν" τη λειτουργική ανάγκη των δοκιμαστηρίων.
Το πατάρι επιλέχθηκε να επικοινωνεί οπτικά με τον ισόγειο χώρο και να λειτουργεί ως υποστηρικτική έκθεση ρούχου αλλά και ως παρατηρητήριο του «θεάματος» της πώλησης. Η εναλλαγή των διάφορων μοτίβων στη δαπεδόστρωση αντανακλά τη λειτουργική οργάνωση του εμπορικού χώρου σε γωνιές, μικρο-πορείες και στάσεις ακολουθώντας τη λογική του form follows function. Η διαφοροποίηση στο μέγεθος των μοτίβων και σε χρώμα έρχεται να ολοκληρώσει μια συνολική αισθητική πρόταση - άποψη που βασίζεται στην οπτική και χρωματική ποικιλία.
Το φως που αποτελεί πάντα πρωταγωνιστή στα έργα των ADD παρακολουθεί πιστά τις γεωμετρικές αρχές της πρότασης. Ο φωτισμός και η μελέτη του πραγματοποιημένη από τους ADD υποτάσσεται στις παραπάνω αρχές σχεδιασμού και τις ενισχύει καθώς εγκιβωτίζεται στις κρεμάσεις ως έμμεσος, ακολουθεί και αγκιστρώνεται ή αναρτάται στις μεταλλικές κατασκευές παρακολουθώντας τη γεωμετρία του χώρου και των κατασκευών. Η μελέτη φωτισμού βασίστηκε επίσης στη δημιουργία σεναρίων ημέρας - νύχτας καθώς ζητήθηκε να αποτελεί στοιχείο έλξης περαστικών τις ώρες μη λειτουργίας του μαγαζιού.

Το έργο αφορά στη ριζική ανακαίνιση ενός υφιστάμενου κτιρίου καταστημάτων, για να στεγάσει τα κεντρικά γραφεία και την έκθεση χονδρικής της εταιρείας Dash&Dot.
Στο ισόγειο χωροθετείται ο χώρος της χονδρικής έκθεσης, ένα μικρό κατάστημα λιανικής και η κύρια είσοδος. Τόσο για το χώρο έκθεσης όσο και για το μικρό κατάστημα τα έπιπλα είναι ειδικά σχεδιασμένα, ώστε να μπορούν να μεταβάλλονται και να προσαρμόζονται στις συνεχείς αλλαγές των προϊόντων που εκτίθενται.
Τα έπιπλα έχουν μεταλλικούς σκελετούς κομμένους σε laser και μπορούν να φέρουν μια σειρά από διαφορετικά ράφια, κουτιά και κρεμάσεις από ξύλο και μέταλλο. Στο χώρο της χονδρικής έκθεσης έχουν εγκατασταθεί επίσης κινητά πετάσματα, τα οποία δημιουργούν επί μέρους χώρους, ώστε να εξυπηρετούν ταυτόχρονα περισσότερους πελάτες. Παρόμοιες κατασκευές έχουν τοποθετηθεί πίσω από τις βιτρίνες ώστε να παρέχεται εύκολη πρόσβαση σ’ αυτές για αλλαγή των εκθεμάτων και συντήρηση. Τα πετάσματα είναι φτιαγμένα επίσης από μεταλλικό σκελετό με κατακόρυφες ξύλινες περσίδες, οι οποίες φιλτράρουν το φως του ήλιου, δημιουργώντας μια συνεχώς μεταβαλλόμενη ατμόσφαιρα στο χώρο.
Τα υλικά και τα χρώματα είναι αδρά και σκούρα, επιλεγμένα ώστε να ταιριάζουν με ένα πιο σύγχρονο και βιομηχανικό ύφος που συνάδει με το ύφος της εταιρείας.
Στον πρώτο όροφο χωροθετoύνται τα γραφεία της εταιρείας και κάποιοι επιπλέον υποστηρικτικοί χώροι.

Στη νέα οδοντιατρική κλινική στο κέντρο του Άμστερνταμ που σχεδιάστηκε από το αρχιτεκτονικό γραφείο i29 κυριαρχούν το ξύλο και το άφθονο πράσινο, ενώ η ανοιχτή διάταξη κάνει τους επισκέπτες να αισθάνονται άνετα.
Οι έντονες γραμμές και το καθαρό λευκό παραπέμπουν πρακτικά στον ιατρικό επαγγελματισμό, ενώ εναρμονίζονται πλήρως με τον κεντρικό κήπο και τα φώτα οροφής, τα οποία εκπέμπουν ένα φυσικό, ζεστό φως.
Στην καρδιά της κλινικής, ένας κρυφός κήπος στην αυλή προσφέρει πλούσια θέα στη φύση και στο φως της ημέρας, ενώ η πλούσια βλάστηση αποτελεί έναν καλαίσθητο τρόπο διαχωρισμού των επιμέρους χώρων και λειτουργιών.
Η στρατηγική σχεδιασμού ήταν να συνδυαστεί ένα καθαρό, μοντέρνο ιατρικό περιβάλλον, προσφέροντας μία εμπειρία ευεξίας, η οποία προάγει την υγεία, ώστε οι ασθενείς να αισθάνονται άνετα. Το "Dentista" διαθέτει 8 ιατρικές αίθουσες, με τους χώρους να είναι πλήρως εξοπλισμένοι με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας.

Το νέο, σύγχρονο στούντιο αρχιτεκτονικής στην καρδιά της Αθήνας, δημιουργήθηκε από τους Block722 για να αποτελέσει τη νέα τους έδρα. Ο σχεδιασμός δεν ανταποκρίνεται μόνο στις καθημερινές ανάγκες, αλλά αντανακλά επίσης τις αξίες και το στιλ των Block722, προσφέροντας ένα γαλήνιο, ξεχωριστό, διαχρονικό περιβάλλον για τη στήριξη της δημιουργικότητας και της ευημερίας.
Το στούντιο έψαχνε για ένα νέο "σπίτι" που να ταιριάζει τόσο στο ήθος όσο και στον αυξανόμενο αριθμό συνεργατών του. Η αναζήτηση οδήγησε την ομάδα στη γειτονιά του Μετς και την Αθηναϊκή πολυκατοικία που χρονολογείται στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Το ευρύχωρο εσωτερικό, τα μεγάλα παράθυρα και η μαγευτική θέα προς το πράσινο και τα αρχαία ερείπια της πόλης, όπως ο ναός του Ολυμπίου Διός και η Ακρόπολη αποτέλεσαν την ιδανική επιλογή.
Τα αρχικά μικρά δωμάτια μετατράπηκαν σε μια ρέουσα ακολουθία από γενναιόδωρους, γεμάτους φως χώρους. Οι εσωτερικοί χώροι περιλαμβάνουν χώρο υποδοχής, χώρο σχεδιασμού, αίθουσες συσκέψεων, αλλά και τα ιδιωτικά γραφεία των συνιδρυτών του γραφείου, Κάτια Μαργαρίτογλου και Σωτήρη Τσέργα.
Η λειτουργικότητα ήταν υψίστης σημασίας και για αυτόν τον λόγο κάθε χώρος αξιοποιήθηκε στο έπακρο. Ένας από τους χώρους συσκέψεων χρησιμοποιείται και ως βιβλιοθήκη υλικών. Οι κοινόχρηστοι χώροι περιλαμβάνουν μια πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα για τα περίπου 30 μέλη της ομάδας -η κοινωνικοποίηση μέσω φαγητού είναι το κλειδί για τον μικρόκοσμο του στούντιο. Ένα μινιμαλιστικό, εκτεταμένο περβάζι παραθύρου παρέχει ένα σημείο ανάπαυσης για την ομάδα, κοιτάζοντας προς τα αρχαία ερείπια και το ευρύτερο αστικό τοπίο, χρησιμεύει όμως και ως επιφάνεια για την τοποθέτηση υλικών - δειγμάτων και τη σύνθεση τους κάτω από το φυσικό φως.
Η πλειονότητα των επίπλων σχεδιάστηκε από τους Block722. Οι εσωτερικοί χώροι περιλαμβάνουν επίσης μια επιμελημένη συλλογή έργων τέχνης και αντικειμένων, όπως το χάρτινο γλυπτό του σύγχρονου Έλληνα καλλιτέχνη Παντελή Χανδρή, την ειδικά σχεδιασμένη μαρμάρινη ρεσεψιόν από τον Σερπεντίνη, το υφαντό φιλοτεχνημένο από την Χρύσα Γεωργίου και τα ξύλινα γλυπτά του Γάλλου καλλιτέχνη Benoît Averly.
Τα υλικά και τα χρώματα -γκρίζα δάπεδα από γκρίζο τεράτσο, η ανοιχτόχρωμη ξυλεία και οι υπόλευκοι τοίχοι συνθέτουν μία χρωματική παλέτα που προσφέρει χαλάρωση και ηρεμία. Ταυτόχρονα, μια σειρά υφών προσθέτει πλούτο και ζεστασιά.

Ογκοπλαστικά η μορφή του κτιρίου διαμορφώνεται με σαφήνεια από δύο κυρίαρχους όγκους, έναν κατακόρυφο και πιο διαπερατό, με μεγάλες γυάλινες επιφάνειες, που "διαβάζεται" στο ισόγειο και στο δεύτερο όροφο, και έναν οριζόντιο, περισσότερο συμπαγή όγκο, που προβάλλεται στο ενδιάμεσο επίπεδο του πρώτου ορόφου, δημιουργώντας μια αίσθηση αιώρησης. Ο προβολικός όγκος του πρώτου ορόφου δημιουργεί ένα φιλόξενο εξωτερικό σκιασμένο χώρο σε συνέχεια με το κυρίως καθιστικό.
Για τη βέλτιστη υλοποίηση της αρχιτεκτονικής λύσης επιλέχθηκε μια σύμμεικτη κατασκευή σκυροδέματος με μεταλλικούς προβόλους. Στην κατασκευή του προβόλου χρησιμοποιήθηκε ελαφροσκυρόδεμα επάνω στο μεταλλικό σκελετό και η τελική επιφάνεια επιστρώθηκε με γρανιτοπλακάκια, ενώ όλη η κατασκευή εξωτερικά φέρει θερμομόνωση πάχους 2 cm με τελείωμα έγχρωμου επιχρίσματος.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ: ΧΑΔΙΩΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΙΓΓΛΕΖΟΣ

Σ' αυτό το άρθρο παρουσιάζεται η έννοια της ποιότητας εσωτερικού αέρα τόσο από την πλευρά του μηχανικού, όσο και από τη διάσταση της υγείας και οι παράγοντες που τον επηρεάζουν και καθορίζουν τελικά το επίπεδο ποιότητας αέρα στο χώρο.

Στην οδό Κριεζώτου, οι αρχιτέκτονες μετέτρεψαν ένα γραμμικό ψηλοτάβανο χώρο, σε χώρο "διαμπερούς στοάς". Έγινε χρήση καθρεπτών στο βάθος και τοποθετήθηκε η βασική επικοινωνία προς το πατάρι και το υπόγειο, στο σημείο αυτό, σαν γλυπτό, "η κόκκινη οπερατική σκάλα", δημιουργώντας την ψευδαίσθηση διαμπερούς στοάς.
Φωτογραφίες:
Μαριάννα Μπίστη

Η κατοικία σχεδιάστηκε για μια τετραμελή οικογένεια, με στόχο να επιτρέπει σε όλους τους χώρους να συνδέονται ομαλά μεταξύ τους. Ακολουθεί μία βιώσιμη σχεδιαστική προσέγγιση, συγχέοντας τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Στο κέντρο του καθιστικού, τοποθετείται ένα καταπράσινο αίθριο, ενώ οι συρόμενες μεγάλες πόρτες από το δάπεδο μέχρι την οροφή προσφέρουν θεάσεις στο γύρω κήπο και στην πισίνα και άπλετο φυσικό φωτισμό.
Φωτογραφίες:
i29 / Ewout Huibers

Χτισμένο γύρω στο 1930, με άγνωστη την ακριβή χρονολογία κατασκευής, το σπίτι επί της οδού Μητσαίων 17 φιλοξένησε τρεις γενιές της οικογένειας του πρώτου ιδιοκτήτη. Το ζητούμενο του έργου ήταν, με την προσθήκη ενός ορόφου και μετά από ριζική ανακαίνιση, αυτή η κατοικία να στεγάσει μια σύγχρονη πολυμελή οικογένεια. Στη βεράντα διαμορφώθηκε καθιστικό με μεταλλική πέργκολα στην οποία αναρριχώνται φυτά που εμποδίζουν τη θέα των τοίχων διπλανών κτιρίων και προσφέρουν δροσιά και φυσικό περιβάλλον.
Φωτογραφίες: Βασίλης Κ. Μακρής
Βοηθός φωτογράφου: Κατερίνα Βράτιτς