Το "DistrictHive" αποτελεί ένα 100% αυτάρκες, κινητό ξενοδοχείο - κάψουλα (capsule hotel) στην έρημο Γκοράφε της Ισπανίας. Πρόκειται για την πρώτη από πολλές μονάδες που θα τοποθετηθούν σε διάφορα μέρη του κόσμου για να σχηματίσουν μια αποικία από τα επονομαζόμενα "podtel", τα μικρά δωμάτια ξενοδοχείων - κάψουλες με τεχνητή νοημοσύνη. Πρόκειται για μια πλήρως βιομηχανοποιημένη κατασκευή που προσφέρεται ολοκληρωμένη, μεταφερμένη επί τόπου και έτοιμη να χρησιμοποιηθεί μέσα σε λίγες ώρες.
Το σχέδιο των 35 m² κτίσματος έγινε από το αρχιτεκτονικό γραφείο "Moho Arquitectos" και προβλέπει όλα τα απαραίτητα δωμάτια μίας κατοικίας, καθώς και ένα μικρό δωμάτιο όπου είναι εγκατεστημένος ο τεχνικός εξοπλισμός. Δεν έχει θεμέλια, δεν έρχεται σε επαφή με το έδαφος στο οποίο βρίσκεται και δεν απαιτεί υδραυλικές εγκαταστάσεις, αγωγούς ή αποχέτευση. Αυτό το οικολογικό ξενοδοχείο μπορεί να παράγει το δικό του νερό από τον αέρα και ηλιακή ενέργεια αρκετή για να λειτουργεί για τέσσερις ημέρες χωρίς ηλιοφάνεια. Μετατρέπει τα σκουπίδια σε τέφρα ενώ τα λύματα φιλτράρονται μέσω δύο διαδικασιών φιλτραρίσματος, έτσι ώστε να χρησιμεύσουν ως νερό άρδευσης.
Όλες οι συσκευές ελέγχονται από μια εφαρμογή για κινητά, η οποία ενημερώνει για την εναπομένουσα ενέργεια, την ηλιακή παραγωγή, τη θερμοκρασία, την παραγωγή και ποιότητα του νερού. Ρυθμίζει επίσης το άνοιγμα των θυρών, την εσωτερική οσμή, τον φωτισμό, τη μουσική την τηλεόραση, την αγορά τροφίμων και ποτών κατά παραγγελία.
Ο τουρισμός του μέλλοντος στοιχηματίζει πολλά στην αυτοματοποίηση μέσω τεχνητής νοημοσύνης και χρήση νέων τεχνολογιών.

Στο πλαίσιο της αλλαγής του ΟΑΚΑ, την οποία επιθυμούσε ο γενικός διευθυντής του, Κος Κωνσταντίνος Χαλιορής, ανατέθηκε ο επανασχεδιασμός και η ολική ανακαίνιση της σουίτας στο αρχιτεκτονικό γραφείο a+ architects. Σκοπός ήταν να διαμορφωθεί ένας σύγχρονος χώρος με επιλεγμένα υλικά και χρώματα, τα οποία να θυμίζουν στον επισκέπτη την Ελλάδα, με λιτές γραμμές και λειτουργικότητα στον χώρο. Ιδιαίτερη έμφαση και προσοχή δόθηκε στην μελέτη και επιλογή του φωτισμού. Ο χώρος ήταν ήδη διαμορφωμένος σε δύο επίπεδα. Οι αρχιτέκτονες βελτίωσαν τη σωστή πρόσβαση και δημιουργήσαν ένα διαχωριστικό ερμάριο για την ομαλή ροή στον χώρο, έτσι ώστε να μην ενοχλούνται οι παρευρισκόμενοι θεατές που βρίσκονται στα δύο επίπεδα.
Σχετικά με την παλέτα των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν, η επένδυση του τοίχου πραγματοποιήθηκε με ανάγλυφο ξύλο ριγέ καρυδιάς, ενώ το διαχωριστικό ερμάριο επιλέχθηκε σε απομίμηση μωσαϊκού. Το έπιπλο με το minibar κατασκευάστηκε από ξύλο υφής μεταξωτού υφάσματος, ενώ τα χρώματα των υφασμάτων κυμάνθηκαν από το μπλε της ελληνικής θάλασσας στους καναπέδες, μέχρι και το χρώμα του δέρματος στα σκαμπό. Η σχεδιαστική γραμμή απαιτούσε καθαρές φόρμες και μια αίσθηση εκλεπτυσμένης πολυτέλειας στον χώρο. Στο πλαίσιο υλοποίησης του έργου, οι χορηγοί που συνεργάστηκαν ήταν οι: Alta linea, EKAhellas, hyphen, Kanneli - Cleaf, Kourtis Contract, Luun, Magna Facility Services, Solo, Vice Versa.

Διαχωρισμός χώρων μπάνιου κατοικίας με γυάλινα διαχωριστικά.
Φωτογραφίες: Maria Efthymiou - Creative PhotoRoom

Η σπειροειδής σκάλα σχεδιάστηκε για κτίριο γραφείων στο Birmingham, όπου υπήρχε περιορισμός διαθέσιμου χώρου.
Φωτογραφία: Quentin Lake

Εσωτερική σκάλα με χαλύβδινο σκελετό. Οι κατακόρυφες μεταλλικές ράβδοι οριοθετούν το χώρο του κλιμακοστασίου, ενώ παράλληλα ενσωματώνουν μια σειρά από ράφια.
Φωτογραφία: Tal Nisim

Κρεμαστή σκάλα με λεπτά χαλύβδινα σύρματα, τα οποία υποστηρίζουν τα πατήματα, προσδίδοντας μια αίσθηση αιώρησης στον χώρο.
©By Finesse

Τα έντονα χρώματα των φωτιστικών πάνω από την τραπεζαρία προσδίδουν μία αίσθηση εκλεπτυσμένης πολυτέλειας.
Interior designer: Αννίτα Παπαμιχαήλ 
Φωτογραφία: Maria Efthymiou - Creative PhotoRoom

Ανατομία ενός πιάτου. Moldee gives shape to high gastronomy.

Το "Moldee" αποτελεί ένα υβριδικό σενάριο εστίασης, όπου η υψηλή γαστρονομία συνδυάζεται με τo fine drinking. Ο χώρος αποτελείται από δυο ενότητες που συστεγάζονται, με τα όριά τους να είναι μην είναι και τόσο διακριτά, μπαίνοντας η μια μέσα στην άλλη.
Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης της Θεσσαλονίκης και στεγάζεται στο ισόγειο μιας διατηρητέας πολυκατοικίας του 1973.
Το ζητούμενο από τους chef ήταν η παροχή ενός χώρου όπου θα αναπτύξουν το όραμά τους, να προσφέρουν δηλαδή στο κοινό μια νέα κατεύθυνση στην διατροφή. Με τον τρόπο αυτό οι χρήστες του χώρου μετατρέπονται σε "moldees", εκπαιδεύονται δηλαδή από τους chef προκειμένου να γνωρίσουν την ποιοτική διατροφή και να τρέφονται με ποιοτικά υλικά και καθαρές γεύσεις στην καθημερινότητα τους.
Το γαστρονομικό concept επηρέασε και τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό με ένα πολύ μινιμαλιστικό τρόπο και χωρίς περιττά στοιχεία.
Κάνοντας μια θεωρητική τομή σε ένα πιάτο εντοπίζονται τα παρακάτω συστατικά:
• το πιάτο ως μια δυνατή βάση
• τα υλικά που δημιουργούν την σύνθεση γεύσεων αλλά και σχημάτων
• και τέλος το topping που αποτελείται από εντυπωσιακά και ανάλαφρα στοιχεία που συμβάλλουν στην δημιουργία συναισθημάτων και ατμόσφαιρας.
Τα στοιχεία αυτά είναι ορατά στον χώρο, όπου αρχικά βλέπει κανείς ένα ενιαίο και πολύ ιδιαίτερο δάπεδο που αποτελεί την βάση. Πάνω στην βάση αυτή σχεδιάζονται φόρμες επηρεασμένες από τα πιάτα των chef που συνδυάζουν καθαρές ίσιες γραμμές με καμπύλες και κύκλους. Οι μορφές αυτές κατασκευάζονται κυρίως με καλούπια, προσφέροντας μια αίσθηση γλυπτικής αυστηρότητας.
Τέλος, σαν topping επιλέγεται μια εντυπωσιακή οροφή με έντονη καμπύλη γεωμετρία που βοηθά το φως να λειτουργεί σαν το ανάλαφρο αλλά και συνδετικό στοιχείο όλων των παραπάνω. Ο φωτισμός των χώρων συμβάλλει στην μεταβλητότητα της ατμόσφαιρας ώστε να εξυπηρετηθούν οι ποικίλες ανάγκες στις διαφορετικές ώρες της ημέρας. Το styling των πιάτων παίζει σημαντικό ρόλο στο όραμα των chef. Για τον λόγο αυτό, για το εστιατόριο επιλέγεται η δημιουργία μιας ήρεμης ατμοσφαίρας σε γήινες αποχρώσεις, όπου πρωταγωνιστές είναι τα πολύχρωμα πιάτα. Σε αντίθεση ο χώρος του fine drinking και casual… χαρακτηρίζεται από τους ίδιους χρωματισμούς αλλά σε πιο σκούρους και έντονους τόνους και με περισσότερα σημεία ενδιαφέροντος.

Η πρόταση των FIORE Architects επιλέχθηκε, ανάμεσα σε 64 προτάσεις, ως η συγκριτικά βέλτιστη αρχιτεκτονική λύση για την υλοποίηση και τη μελέτη ανέγερσης του έργου "Κτίριο Τεχνών Δ. Δασκαλόπουλος", ύστερα από ανοιχτό Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό Ιδεών που προκήρυξαν το Κολλέγιο Αθηνών και η μη κερδοσκοπική εταιρία ΣΥΝΕΝΝΟΝ του Δημήτρη Δασκαλόπουλου.
Όραμα
Όραμά μας ήταν το Κτίριο Τεχνών “Δημήτρης Δασκαλόπουλος” να ενσαρκώνει ένα πλαίσιο διαλόγου για τις Τέχνες και την Εκπαίδευση, με την Αρχιτεκτονική να συμμετέχει ενεργά στο διάλογο αυτό. Θέλαμε ουσιαστικά η Αρχιτεκτονική να αποτελεί παράγοντα βιωματικής μάθησης, αναδεικνύοντας το Κτίριο σε ένα σύγχρονο ζωντανό οργανισμό.
Προς το σκοπό αυτό, ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην αλληλεπίδραση των χρήσεων με το φυσικό περιβάλλον, που αποτελεί πηγή έμπνευσης, αλλά και στο περιβαλλοντικό αποτύπωμα του Κτιρίου, επιλέγοντας μεθόδους βιοκλιματικού σχεδιασμού και λαμβάνοντας υπόψη το περιβαλλοντικό κόστος, τα οποία θα αναλυθούν και παρακάτω.
Όραμά μας είναι, το κτίριο τεχνών να αποτελεί πόλο έλξης για την κοινότητα του Κολλεγίου Αθηνών αλλά και τον ευρύτερο καλλιτεχνικό κόσμο, απαντώντας στο αίτημα για μια ολιστική και εξωστρεφή προσέγγιση του φαινομένου της μάθησης.

Ένταξη κτιρίου στον περιβάλλοντα χώρο
Προκρίνοντας την επανερμηνεία του τοπίου, παρά την επέμβαση σε αυτό, επιλέχθηκε μια σχεδιαστική επίλυση που θα εξασφαλίζει την αρμονική ένταξη του Κτιρίου Τεχνών, στο φυσικό και εννοιακό του περιβάλλον. Εκκινώντας από τις προσλαμβάνουσες που παρέχει το υφιστάμενο τοπίο, η προτεινόμενη λύση αναπτύσσεται με δύο χειρονομίες, αυτή της φυτεμένης πλάκας, ως φυσικής συνέχειας του τοπίου, και αυτή της επιμήκους δομής, ως ζώνης μεσολάβησης μεταξύ του φυσικού τοπίου και του τεχνητού χώρου.
Μορφολογικά και σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη υλικότητα της κατασκευής, η τοποθέτηση αυτή επιτρέπει την ομαλή μετάβαση από το φυσικό στο δομημένο περιβάλλον. Ο κτιριακός όγκος μειώνεται και οι δομές που ανακύπτουν αποδίδονται ως κοινόχρηστοι χώροι στο σύνολο της κοινότητας του Κολλεγίου Αθηνών.
Κατά το σχεδιασμό δόθηκε έμφαση, στην εξυπηρέτηση του ευρύτερου δικτύου ροών των μαθητών, των εργαζομένων και των επισκεπτών. Όσον αφορά την κίνηση των πεζών, η προτεινόμενη διαμόρφωση υποδέχεται τους χρήστες του Κτιρίου Τεχνών, όπως αυτοί κινούνται από τη βασική αρτηρία κίνησης, οδό Στεφάνου Δέλτα, και τους διοχετεύει, είτε εντός των εγκαταστάσεων, είτε στους υπαίθριους χώρους. Ο χρήστης έχει επίσης την επιλογή να ακολουθήσει τη διαδρομή και για τον υπαίθριο χώρο που διαμορφώνεται στη φυτεμένη πλάκα. Συγχρόνως, δίνεται η δυνατότητα προσέγγισης του κτιρίου και από την περιοχή Β με τη συνέχιση των υφιστάμενων μονοπατιών και την προσθήκη νέων διακλαδώσεων οι οποίες επεκτείνονται στο φυτεμένο δώμα και καταλήγουν στα δύο επίπεδα του κτιρίου, καθώς και στον ευρύτερο περιβάλλοντα χώρο.

Συνθετικές αρχές
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, βασικοί παράγοντες που επηρέασαν τον άξονα του σχεδιασμού ήταν :
• η υψομετρική διαφορά των περιοχών Α και Β (μέγιστου ύψους 4,00μ),
• η μορφολογία του εδάφους της περιοχής Β και
• η θέση των υπαίθριων αθλητικών εγκαταστάσεων,
Με αφορμή την υψομετρική διαφορά μεταξύ των Περιοχών Α και Β, σχεδιάστηκε μια λύση η οποία, αξιοποιώντας την αρχιτεκτονική του φυσικού τοπίου, εξασφαλίζει τη λειτουργικότητα και τη βέλτιστη δυνατή εκτόνωση. Δημιουργείται η φυτεμένη πλάκα ως άρρηκτη συνέχεια της Περιοχής Β, κάτω από την οποία αναπτύσσεται ο βασικός χώρος του εκπαιδευτικού κέντρου. Η πλάκα αυτή, διασπάται τμηματικά επιτρέποντας στο φυσικό περιβάλλον να ¨διεισδύσει¨ στο κτίριο, με τη μορφή κάθετων ροών.
Η τμηματική αυτή διάσπαση τελικώς παρουσιάζεται μέσω της δημιουργίας εσωτερικών αίθριών, που λειτουργούν ως χώροι εκτόνωσης και επέκτασης των αιθουσών διδασκαλίας. Οι υψομετρικές διαφορές που δημιουργούνται από την ενοποίηση των δύο επιπέδων, καλύπτονται με τη δημιουργία υπαίθριων χώρων, όπου και επεκτείνονται οι εκπαιδευτικές και εκθεσιακές δραστηριότητες.
Επιπλέον βασικό στοιχείο της πρότασης είναι η εναρμόνιση του κτιρίου με τις όμορές αθλητικές εγκαταστάσεις. Απόφαση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού ήταν η δημιουργία μιας ζώνης εξοικείωσης και διαλόγου.
Υπολογίζοντας τις διαφορετικές απαιτήσεις των όμορων κατά τ’ άλλα χρήσεων, προκύπτει η αναγκαιότητα δημιουργίας μιας επιμήκους ζώνης, προς αποφυγή φλύαρων συσχετίσεων. Έτσι, η κίνηση αυτή παραπέμπει εννοιολογικά στην χάραξη μιας ζώνης που ορίζει τις ισορροπίες μεταξύ των δύο χρήσεων.

Χωροθέτηση και οργάνωση χώρων
Η διάταξη των χρήσεων στο χώρο αντλεί επιρροή από τη μορφολογία του κτιρίου. Για την τελική χωροθέτηση των χρήσεων και το διάγραμμα κινήσεων, ελήφθησαν επιπλέον υπόψη, η ανεξαρτησία των χρήσεων, όπου αυτή απαιτούνταν, η λειτουργική άνεση και ασφάλεια, τα ωράρια λειτουργίας, και η δυνατότητα πρόσβασης ΑΜΕΑ και εμποδιζόμενων ατόμων.
Στο πρώτο επίπεδο (ισόγειο), τοποθετείται το εκπαιδευτικό κέντρο (αίθουσες διδασκαλίας). Πρόκειται για τη βάση της σύνθεσης, που εκτείνεται κάτω από τη φυτεμένη πλάκα, ευνοώντας τη λειτουργικότητα ενός αρχιτεκτονικού συστήματος αφιερωμένου στην εκπαίδευση. Από το πρώτο αυτό επίπεδο προκύπτει, τόσο εννοιολογικά όσο και συνθετικά, το δεύτερο επίπεδο της επιμήκους δομής, που φιλοξενεί τον Εκθεσιακό χώρο, το Αμφιθέατρο και τη Βιβλιοθήκη. Αυτό το επίπεδο συνδέεται λειτουργικά και αντιληπτικά, αφενός με τη φυτεμένη πλάκα και αφετέρου με τις όμορες αθλητικές εγκαταστάσεις.
Αίθουσες διδασκαλίας
Πιο συγκεκριμένα με γνώμονα, τον σχεδιασμό χώρων ενεργούς μάθησης, τη λειτουργική άνεση του εκπαιδευτικού κέντρου και την ευελιξία των χώρων επιλέχθηκε η χωροθέτηση των αιθουσών διδασκαλίας σε ένα επίπεδο.
Έτσι, υπάρχει δυνατότητα αλληλεπίδρασης και εποπτείας των αιθουσών, η οποία είναι αναγκαία αφού πρόκειται για κτίριο με χρήση σχολείου. Πιο συγκεκριμένα, η πρόσβαση στο εκπαιδευτικό κέντρο πραγματοποιείται από το ισόγειο. Κατά την είσοδο οι μαθητές εισέρχονται στο φουαγιέ και κατευθύνονται μέσω ενός βασικού άξονα κίνησης-διάδρομο στις αίθουσες.
Η διάταξη των αιθουσών και των αίθριών επιτρέπει να είναι καθεμία από αυτές σε άμεση επαφή με το τοπίο, κάτι που εξυπηρετεί και πρακτικά ζητήματα όπως η ανάγκη για φυσικό φωτισμό και εξαερισμό, ενώ ταυτόχρονα δίνεται η επιλογή στους χρήστες να επεκταθούν εκτός των αιθουσών και να εργαστούν στην ύπαιθρο.
Βιβλιοθήκη & Αμφιθέατρο
Η βιβλιοθήκη όπως και το αμφιθέατρο χωροθετούνται στον επιμήκη κτιριακό όγκο αφού χαρακτηρίζονται κοινόχρηστοι χώροι. Οι δύο αυτές χρήσεις βρίσκονται σε κοινό σημείο στην κάτοψη, γεγονός που καθορίζει την κοινή τους επικλινή διαμόρφωση. Πιο συγκεκριμένα, η βιβλιοθήκη του ορόφου, ακολουθώντας την κλίση του αμφιθεάτρου, λαμβάνει και η ίδια, αμφιθεατρική μορφή.
Λόγω της διαμπερότητας των όψεων στο σημείο αυτό, τα όρια μεταξύ φυσικού και τεχνητού περιβάλλοντος, χάνονται, ενώ είναι δυνατή η οπτική εκτόνωση τόσο προς το φυτεμένο δώμα όσο και προς τις αθλητικές εγκαταστάσεις.
Επίσης η αμφιθεατρική μορφή τους στρέφεται προς τη Δύση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επιτευχθεί η αμεσότητα τόσο λειτουργικά όσο και οπτικά της βιβλιοθήκης με την Περιοχή Β. Έτσι το Κτήριο Τεχνών και ο καλλιτεχνικός κήπος προσεγγίζεται και δυτικά του Campus, καθώς τοποθετήθηκε μια γέφυρα διαπερνώντας σε όροφο το Δυτικό αίθριο, που καταλήγει και στην εξωτερική ανεξάρτητη είσοδο της βιβλιοθήκη.
Eκθεσιακός χώρος
Η τοποθέτηση και διαμόρφωση του εκθεσιακού χώρου έπαιξε σημαντικό ρόλο στη συνολική προσέγγιση του θέματος. Η δυναμικότητα της δομής έγκειται, τόσο στο επίμηκες σχήμα και την ιδιαίτερη υλικότητά της, όσο και στο νόημα που φέρει ως ζώνη μεσολάβησης μεταξύ διαφορετικών χρήσεων και πρακτικών.
Έτσι, ο εκθεσιακός χώρος έπρεπε να διαφοροποιείται από το σύνολο των χρήσεων, με ξεχωριστή δική του είσοδο στο ισόγειο, όπου γίνεται και η υποδοχή των επισκεπτών στο φουαγιέ και το κυλικείο. Παράλληλα είναι προσβάσιμος και από το επίπεδο της φυτεμένης πλάκας του πρώτου ορόφου.
Ο κύριος χώρος εκθέσεων βρίσκεται στον Α’ όροφο και έχει ύψος 6,00μ. Πρόκειται για ευμετάβλητο χώρο, που εξαιτίας της μορφής του μπορεί να φιλοξενήσει διάφορες δραστηριότητες και ποικίλες εκθέσεις. Η έκθεση επεκτείνεται και στον εξωτερικό χώρο (φυτεμένο δώμα) όπου διαμορφώνεται ο λεγόμενος «καλλιτεχνικός κήπος».
Με τον όρο αυτό περιγράφεται η δημιουργία ενός χώρου αφιερωμένου στις τέχνες, που δύναται να φιλοξενεί αμιγώς εξωτερικές εκθέσεις ή επεκτάσεις εκθέσεων, καθώς και μόνιμα έργα τέχνης ή άλλες δράσεις. Βασικό συνθετικό μας αίτημα ήταν ο χώρος αυτός να είναι οπτικά αντιληπτός και πρακτικά προσβάσιμος από τις αίθουσες που βρίσκονται στο ισόγειο επίπεδο, με τη δραστηριοποίηση στον «καλλιτεχνικό κήπο» να είναι δυνατή από τους μαθητές οποιαδήποτε στιγμή.
Παράλληλα, πολύ σημαντικό για εμάς, ήταν το γεγονός πως, η ίδια δομή που αφιερώνεται εσωτερικά στον εκθεσιακό χώρο, καθίσταται χώρος έκθεσης και εξωτερικά, μέσω της υλικότητάς της. Το μεταλλικό της κέλυφος παρέχει απεριόριστες δυνατότητες προβολής εικαστικών έργων, ανάρτησης έργων μεγάλης κλίμακας ή και αξιοποίησης της μορφής του για γλυπτικές εγκαταστάσεις.

Υλικότητες
Συνολικά, θεωρούμε ότι οι υλικότητες που επιλέχθηκαν για το Κτίριο Τεχνών συμβάλλουν στη βέλτιστη απόδοση της συνθετικής λύσης.
Έτσι,
• αρχικά ο χώρος του εκπαιδευτικού κέντρου είναι καλυμμένος με φυτεμένο δώμα, δίνοντας, όπως έχει προαναφερθεί, την εντύπωση της φυσικής συνέχειας του τοπίου
• ενώ, όσον αφορά τον επιμήκη όγκο, αυτός είναι επενδεδυμένος περιμετρικά με απανθρακωμένο ξύλο πεύκου (τεχνική Shou Sugi Ban) και στις δυο διαμήκεις όψεις τοποθετείται διάτρητο μεταλλικό κέλυφος.
Η επιλογή αυτή στοχεύει:
• αφενός με την επένδυση από ξύλο πεύκου, στη συσχέτιση του εξωτερικού φλοιού του κτιρίου με το φυσικό περιβάλλον - με μνεία στην υφιστάμενη βλάστηση
• και αφετέρου με την τοποθέτηση πλέγματος ανεπτυγμένων ελασμάτων (Métal Déployé) στο να «σπάσει» τη κλίμακα της μάζας μέσω της διαμπερότητας του υλικού.
Στο πλέγμα αυτό, η διάτρηση θα έχει σχήμα ρόμβου και κυματοειδή μορφή, ώστε να δημιουργεί την ψευδαίσθηση της κίνησης.

Βιοκλιματικά
Όσον αφορά τις βιοκλιματικές και ενεργειακές παραμέτρους η μορφή και ο σχεδιασμός του κτιρίου καθώς και τα υλικά και οι μέθοδοι κατασκευής που επιλέχθηκαν, στοχεύουν στη δημιουργία ενός πρότυπου αειφόρου κτιρίου. Στόχος μας είναι η υλοποίηση ενός κτιρίου «σχεδόν μηδενικής κατανάλωσης».
Για το σκοπό αυτό αρχικά, δόθηκε έμφαση στον προσανατολισμό του Κτιρίου, με την εκτόνωση να τοποθετείται στο Νότο και την επιμήκη δομή να “προστατεύει” από το Βορρά. Ταυτόχρονα, προτείνεται η χρήση, ανακυκλώσιμων υλικών, με μεγάλο χρόνο ζωής και μειωμένη τοξικότητα, σύμφωνα με τα σχετικά ευρωπαϊκά πρότυπα. Η ελαχιστοποίηση σπατάλης και η δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης των υλικών είναι ζωτικής σημασίας, τόσο για περιβαλλοντικούς λόγους όσο και για εκπαιδευτικούς, αφού οι μαθητές θα γνωρίσουν μέσω της αλληλεπίδρασής τους με το κτίριο, τα οφέλη της βιωσιμότητας.

Παρατηρώντας από μακριά, η δομή του κτιρίου είναι κρυμμένη πίσω από έναν βράχο που ξεπροβάλλει κατά μήκος της νότιας περιοχής του οικοπέδου. Ακολουθώντας τον ελικοειδή δρόμο, αυτό το "κρυμμένο κόσμημα" αποκαλύπτεται, μέσα από την προσεκτική τοποθέτηση και διάταξη του κτιρίου, διατηρώντας τα φυσικά χαρακτηριστικά, χωρίς να επιβάλλεται στον βράχο. Μια απλή παλέτα υλικών συμβάλλει στην ενσωμάτωση του "Desert Jewel Residence" στην πλαγιά του λόφου.
Για να αυξηθεί ο φυσικός ανοιχτός χώρος, οι κύριοι κοινόχρηστοι χώροι βρίσκονται στον επάνω όροφο. Οι χώροι ψυχαγωγίας, η βεράντα, τα κύρια υπνοδωμάτια και το γραφείο έχουν θεάσεις προς το γύρω περιβάλλον. Στο εσωτερικό, μια ξύλινη σκάλα με καταρράκτη πρόβολο με φόντο έναν πετρόχτιστο τοίχο οδηγεί από το φουαγιέ στο κύριο επίπεδο. Κατά την άφιξη στο δωμάτιο, συναντά κανείς έναν χώρο γεμάτο φως με εκπληκτική θέα στα βουνά. Οι εσωτερικοί χώροι έχουν μια μινιμαλιστική διάθεση, ενώ κυριαρχούν τα δάπεδα σκυροδέματος, η φυσική πέτρα και τα γυαλιστερά ντουλάπια.
Τα μεγάλα υαλοστάσια συμβάλλουν στην ελαχιστοποίηση της παρεμπόδισης της θέας. Έτσι ορίζεται μια περιοχή κυκλοφορίας στο οικογενειακό δωμάτιο και την κουζίνα, τα οποία διαθέτουν συρόμενες γυάλινες πόρτες που εξαφανίζονται πίσω από το τζάκι ή στοιβάζονται στη μία πλευρά για απρόσκοπτη εσωτερική-εξωτερική διαβίωση. Η υπαίθρια διαβίωση περιλαμβάνει διάφορους χώρους συγκέντρωσης, χαλάρωσης ή απόλαυσης της ατμόσφαιρας της φωτιάς, οι οποίοι είναι διατεταγμένοι γύρω από την πισίνα σε σχήμα L. Τοποθετώντας την πισίνα σε αυτό το επίπεδο, πολύ πάνω από το συνηθισμένο, παρέχεται η αντανάκλαση της πανοραμικής θέας πέρα από αυτό.