Η ιδιωτική κατοικία βρίσκεται στο Παλαιό Ψυχικό σε ένα οικόπεδο 785 m². Καταλαμβάνει συνολικά 540 m² και αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα. Στο υπερυψωμένο επίπεδο του ισογείου βρίσκονται οι χώροι του καθιστικού και της κουζίνας, ενώ στο πρώτο επίπεδο βρίσκονται τα υπνοδωμάτια και το γραφείο. Στο κατώτερο επίπεδο φιλοξενούνται χρήσεις playroom και ξενώνα.
Το έργο αποτελεί επέκταση και ανακατασκευή παλαιότερης ισόγειας κατοικίας, η οποία βρισκόταν στο οικόπεδο. Απαίτηση των ιδιοκτητών ήταν να διατηρήσουν τη θέση και το περίγραμμα του παλαιότερου κτίσματος, αλλά ταυτοχρόνως να δημιουργήσουν μια σύγχρονη κατοικία, που θα ανταποκρίνεται σε σύγχρονες λειτουργικές απαιτήσεις και αισθητική. Έτσι, διατηρήθηκε το ίχνος της προ-υπάρχουσας κατοικίας και τμήμα της εξωτερικής πέτρινης τοιχοποιίας της, το οποίο ενισχύθηκε με εκτοξευόμενο σκυρόδεμα. Το μεγάλο πάχος των εξωτερικών τοίχων είναι το μόνο στοιχείο που "προδίδει" την ύπαρξη του παλαιότερου κτίσματος.
Βασικός παράγοντας της αρχιτεκτονικής μελέτης ήταν η διαχείριση της κύριας όψης του κτιρίου προς το δρόμο, η οποία είχε ανόμοια και μη στοιχισμένα ανοίγματα. Για τη διαχείρισή τους, σχεδιάστηκε ένας κάνναβος, ο οποίος στόχευε στην πλαισίωση και ενσωμάτωσή τους. Τα πλαίσια σχεδιάστηκαν με κεκλιμένες πλευρές προς το εσωτερικό του κτιρίου, με σκοπό τη σκιαγράφηση των ανοιγμάτων, ενώ κατασκευάστηκαν από ινοσανίδες με εξωτερική θερμομόνωση και μεταλλική υποδομή, επάνω σε συμβατικό τοίχο. Καθώς τα παράθυρα και η κύρια είσοδος διαφέρουν σε διαστάσεις και θέσεις, τα πρίσματα που δημιουργούνται προσδίδουν στην όψη μια γλυπτική μορφή. Είναι όλα σε λευκή απόχρωση, έτσι ώστε να εντείνεται η διαφοροποίηση των σκιών από το φυσικό φωτισμό.
Άλλο βασικό στοιχείο του σχεδιασμού ήταν η σχέση του εσωτερικού με τον εσωτερικό κήπο στην πίσω πλευρά του οικοπέδου. Εκεί, μία υπερυψωμένη βεράντα έρχεται σε συνέχεια του εσωτερικού χώρου του καθιστικού. Στην πίσω όψη δεσπόζει το μεγάλο άνοιγμα του ισογείου, το οποίο επιτρέπει στους δύο χώρους, εσωτερικό και εξωτερικό, να λειτουργούν ενιαία. Αυτή η αίσθηση μεγιστοποιείται με το διπλό ύψος στο κέντρο της κατοικίας, το οποίο καταλήγει σε ένα άνοιγμα στην οροφή.
Το μεγάλο καθιστικό στο ισόγειο έχει τετράγωνο περίγραμμα. Εκεί, συνυπάρχουν τέσσερα σημεία ενδιαφέροντος: το τζάκι, το καθιστικό της τηλεόρασης, η τραπεζαρία και το καθιστικό με θέα στον κήπο. Αυτά ενοποιήθηκαν με το σχεδιασμό των επίπλων και κυρίως με το σχεδιασμό του καθιστικού, όπου ένας καναπές με διπλή όψη οριοθετεί το χώρο. Το τζάκι και το έπιπλο της τηλεόρασης επενδύθηκαν με ξύλο, το οποίο προεκτείνεται στην επιφάνεια της οροφής και στο διπλό ύψος. Αυτά τα στοιχεία προσδίδουν στο χώρο δυνατές μορφολογίες, που εντείνουν την αίσθηση του ύψους.
Τα δωμάτια στον όροφο σχεδιάστηκαν με μία μινιμαλιστική προσέγγιση. Στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν εντοιχισμένα έπιπλα με φυσικό ξύλο σε συνδυασμό με λευκές επιφάνειες, τα οποία προσδιορίζουν το χαρακτήρα των χώρων.
Όλο το έργο χαρακτηρίζεται από τη μετατροπή ενός υπάρχοντος κελύφους σε μια σύγχρονη κατοικία για μια νέα οικογένεια.

Σκοπός της παρούσας σύνθεσης ήταν η επανάχρηση και προσθήκη σε υφιστάμενο κέλυφος μιας κατοικίας, αλλά και η διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου, με ζητούμενο τη δημιουργία ενός αμπελώνα. Το υπάρχον κτίσμα βρίσκεται στο κέντρο ενός οικοπέδου με ελαιόδεντρα, στο νησί της Πάρου.
Βασικό στόχο του σχεδιασμού αποτέλεσε η διατήρηση του χαρακτήρα του υπάρχοντος κτίσματος και η ενοποίησή του με τον περιβάλλοντα χώρο. Ο εσωτερικός χώρος σχεδιάστηκε εκ νέου, επαναπροσδιορίζοντας τη λειτουργικότητα του οικοδομήματος, εντός του χώρου που όριζε ο υφιστάμενος φορέας. Οι χώροι διημέρευσης στράφηκαν προς τη θέα, τις οπτικές φυγές και το τοπίο που περιβάλλει το κτίσμα. Έτσι, η συνεχής οπτική επαφή με το τοπίο ενισχύει την αλληλεπίδραση μεταξύ του κτίσματος και του περιβάλλοντός του.
Η επίλυση του περιβάλλοντα χώρου αποτέλεσε κεντρικό σχεδιαστικό προβληματισμό. Το κτίσμα της κατοικίας αποτελεί τον πυρήνα της εσωτερικής ζωής έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη για την ανάπτυξη ενός πυρήνα τοπίου, ο οποίος θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον πυρήνα της κατοικίας, μέσω ενός κεντρικού άξονα κίνησης. Προκειμένου να διαφοροποιηθεί το λεξιλόγιο των δύο αυτών πυρήνων ο κάνναβος της κατοικίας στρέφεται κατά 45 μοίρες ώστε οι συναρμογές των διαφορετικών αξόνων να δημιουργήσουν καταστάσεις ενδιαφέροντος και να ενισχύσουν την αλληλοσυσχέτιση των συστημάτων.
Ταυτόχρονα, σημαντική πτυχή του σχεδιασμού αποτέλεσε η φυσική διαδρομή του τοπίου η οποία μπορεί να διατρέξει ολόκληρο τον περιβάλλοντα χώρο ενώ πάνω της τοποθετούνται διαφορετικές καταστάσεις έτσι ώστε ο κάθε χρήστης να έχει τη δυνατότητα να βιώσει το τοπίο με τον τρόπο που επιθυμεί κάθε φορά. Η διαμόρφωση επιπέδων σε διαφορετικές στάθμες στόχο έχει στην επίλυση των υψομετρικών διαφορών αλλά και την επίτευξη της ομαλής περιήγησης σε ολόκληρο το οικόπεδο.
Τα υλικά που προτείνονται προωθούν την ομαλή σχέση μεταξύ του κτίσματος και του νησιού, της κατοικίας και του τοπίου. Επιλέγεται ως υλικό ο λευκός σοβάς και τα ξύλινα κουφώματα για το κτίσμα, ενώ στο τοπίο επιλέγονται κόκκινος κυβόλιθος, χαλίκι και πατημένο χώμα.
Στόχος του σχεδιασμού της κατοικίας είναι η ενίσχυση του βιώματος της φύσης και η συνομιλία μεταξύ τεχνιτών και τοπιακών στοιχείων ώστε η ζωή στο χώρο να ακολουθεί τη φυσική ροή της καθημερινότητας και των επιθυμιών.

Τα εσωτερικά αίθρια αυτής της υπόσκαφης εξοχικής κατοικίας συμβάλλουν στη διοχέτευση φυσικού φωτισμού και αερισμού, παρέχοντας συνθήκες άνεσης στους χρήστες, ενώ τα μεγάλα κουφώματα "καδράρουν" την πέτρα του αιθρίου.
Φωτογραφίες: Γιώργος Μεσσαριτάκης

Τα υλικά των όψεων του κτιρίου αναδιπλώνονται και επενδύουν και τους εσωτερικούς χώρους. Μαζί με τον πράσινο τοίχο δημιουργούν άμεση συσχέτιση με το περιβάλλον.
Φωτογραφίες: Γιώργος Σφακιανάκης

Ο Δήμος Αθηναίων στο πλαίσιο αναμόρφωσης των γειτονιών της πρωτεύουσας και μέσα από μία σειρά παρεμβάσεων έκτασης δύο στρεμμάτων προχώρησε στην ανακατασκευή της ιστορικής πλατεί¬ας του Θησείου στην καρδιά της πόλης, στο αρχαιολογικό κέντρο.
Η πλατεία Θησείου, μία από τις σημαντικότερες και πιο πολυσύ¬χναστες πλατείες, αλλάζει πλέον όψη. Αποτελεί μία ξεχωριστή αθηναϊκή διαδρομή, καθώς χάρη στην έντονη κλίση του χώρου προσφέρει εξαιρετική θέα στη γύρω περιοχή. Ο χώρος της πλα¬τείας οργανώθηκε σε τρία επίπεδα, αξιοποιώντας τη φυσική κλίση του εδάφους σ' εκείνο το σημείο.
Με έμφαση στην εναρμόνιση με το περιβάλλον, ο σχεδιασμός βασίστηκε στα απλά σχήματα και στα φυσικά υλικά αλλά και στην επανάχρηση παλαιών πολύτιμων υλικών, όπως τα μαρμάρινα κρά¬σπεδα. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκε κήπος αποτελούμενος από μεσογειακά φυτά και εγκαταστάθηκε νέος φωτισμός.
Στο υψηλότερο επίπεδο κεντρικό στοιχείο αποτελεί το γλυπτό του βασιλιά Θησέα, το οποίο φιλοτεχνήθηκε από τον Γεώργιο Βιτάλη το 1868 και επανατοποθετήθηκε στο σημείο το 2008. Στη βάση του διαμορφώνεται κυκλικός χώρος χαμηλής φύτευσης, ενώ η υπόλοιπη έκταση καλύπτεται από πατημένο χώμα, που λειτουργεί ως σημείο στάσης και περιπάτου. Σ' αυτό το επίπεδο, για την εύκολη πρόσβαση των Α.μεΑ. τοποθετήθηκε ράμπα, η οποία συνδέεται με την περίφραξη του αρχαιολογικού χώρου.

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ολοκλήρωσε τη διαδικασία έγκρισης του συνόλου των μελετών για την κατασκευή του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης στον χώρο της ΧΥΜΟΦΙΞ.

Η αποκατάσταση του κτιρίου του παλαιού εργοστασίου και η αξιοποίησή του σε ένα σύγχρονο αρχαιολογικό μουσείο σε συνδυασμό με την ολική αναβάθμιση και επέκταση του υφιστάμενου μουσείου αναβαθμίζει τις πολιτιστικές υποδομές της Σπάρτης και αναδεικνύει με σύγχρονο τρόπο το εξαιρετικά σημαντικό πολιτιστικό απόθεμά της. Σύμφωνα και με την υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, η αναθεώρηση της αρχικής αρχιτεκτονικής μελέτης, ορίζοντας χαμηλότερη στάθμη του υπογείου, κρίθηκε επιβεβλημένη, προκειμένου να καταστεί δυνατή η διατήρηση των αρχαιοτήτων, που αποκάλυψε η αρχαιολογική έρευνα εντός του περιγράμματος του υπογείου του νέου κτιρίου. Στην αρχιτεκτονική προσέγγιση δόθηκε έμφαση στη διατήρηση και ανάδειξη της κύριας όψης του κτιρίου ΧΥΜΟΦΙΞ, η οποία διασώζει τις αρχές του αρχικού σχεδιασμού του, αλλά και στη διατήρηση του εσωτερικού του διατηρητέου κτιρίου, ώστε να υπενθυμίζει τον βιομηχανικό χαρακτήρα του.

Η εγκεκριμένη μελέτη του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης ακολουθεί δύο άξονες: αφενός προβλέπει την αποκατάσταση του παλαιού κελύφους του βιομηχανικού κτιρίου, προκειμένου να συμπεριλάβει λειτουργίες του νέου μουσείου, αφετέρου την προσθήκη κατ’ επέκταση διώροφου κτιρίου με υπόγειο, ώστε το κτιριακό συγκρότημα να καλύπτει το σύνολο των λειτουργιών ενός σύγχρονου μουσείου, καθολικά προσβάσιμου.

Ως προς τη λειτουργική οργάνωση των χώρων, το υπόγειο αναπτύσσεται σε δύο στάθμες. Στην κατώτερη στάθμη διαμορφώνονται, μεταξύ άλλων, τρεις διακριτοί βασικοί χώροι αποθήκευσης κεραμικών, ψηφιδωτών και γλυπτών, μικρότεροι χώροι αποθήκευσης ανασκαφικών ευρημάτων, ένα θησαυροφυλάκιο, ο κεντρικός ανελκυστήρας. Στη δεύτερη στάθμη τοποθετείται το μηχανοστάσιο κλιματισμού, το κεντρικό κλιμακοστάσιο, χώροι υγιεινής, το γραφείο του φυλακτικού προσωπικού και ο θάλαμο ελέγχου.

Το ισόγειο αναπτύσσεται και αυτό σε δύο στάθμες. Στην κατώτερη στάθμη δημιουργούνται οι χώροι παράλληλων εκδηλώσεων και περιοδικών εκθέσεων, το Cafe, το πωλητήριο, χώροι εξυπηρέτησης του κοινού. Στην ανώτερη στάθμη του ισογείου αναπτύσσονται η κύρια αίθουσα εκθέσεων, χώροι μελέτης, εργαστήρια και χώροι υγιεινής, ενώ υπάρχει σύνδεση με τον εξωτερικό χώρο.

Η ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΓΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ

O αρχιτεκτονικός σχεδιασμός των κτιριακών εγκαταστάσεων φιλοξενίας και η εσωτερική αρχιτεκτονική των χώρων αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της εταιρικής ταυτότητας ενός ξενοδοχείου. Ο σχεδιασμός αποτελεί τη βάση για την παροχή υπηρεσιών των ξενοδοχείων και συμβάλλει στην απόδοση μιας σύγχρονης εικόνας με απώτερο στόχο την άρτια εξυπηρέτηση των αναγκών των θαμώνων και την αύξηση των πωλήσεων. Σημειώνεται ότι τα ξενοδοχεία ανήκουν σε έναν κλάδο της παγκόσμιας οικονομικής αγοράς, στην οποία τα δεδομένα προτάσσουν συχνές αναπροσαρμογές ως προς τη στρατηγική των πωλήσεων και την ανανέωση της εικόνας των εγκαταστάσεων. Επίσης η καθημερινή χρήση δημιουργεί καταπονήσεις και φθορά στις υποδομές, στην επίπλωση και στον εξοπλισμό. Τα ως άνω δεδομένα μεταφράζονται σε συχνές ανακαινίσεις, ριζικές ή μερικές ανά διαστήματα 5 - 10 ετών. Συνεπώς, η επιλογή των υλικών πραγματοποιείται και με τον όρο της βραχυπρόθεσμης κατά μέσο όρο εφαρμογής.

Το "Interlock", ένα πενταώροφο κτίριο μεικτής χρήσης, βρίσκεται σε μια οδό, η οποία φιλοξενεί μεγάλο εύρος αρχιτεκτονικών στιλ. Έτσι, απορροφά αυτήν την ιστορία και απαντά παίρνοντας τις αναλογίες του γειτονικού κτιρίου του 19ου αιώνα και αναδιαμορφώνοντας την πρόσοψη από τούβλα, για να δημιουργήσει ένα κτίριο αβέβαιης κληρονομιάς, το οποίο να είναι ταυτόχρονα ιστορικό και σύγχρονο, οικείο αλλά ξένο.
Εγκαταλείποντας τις παραδοσιακές διαστάσεις του τούβλου του Λονδίνου, αναπτύχθηκε μια συλλογή από 44 παραμορφωμένα και φαινομενικά ακατάστατα τούβλα. Τα μοτίβα που σχηματίζονται προκύπτουν εν μέρει από την αλληλεπίδραση μεταξύ των υλικών και της δομής του κτιρίου. Τα τούβλα μοιάζουν να αναδιπλώνονται δίπλα στα ανοίγματα, να διογκώνονται και να λυγίζουν ανάμεσα στους ορόφους και να δημιουργούν ένα πλαίσιο, που ορίζει την περίμετρο της πρόσοψης. Για τους περαστικούς μοιάζουν να μεταμορφώνονται και να στρίβουν σαν γρανάζια.
Το "Staffordshire Blue Clay" επιλέχθηκε ως αντίθεση προς τις υπάρχουσες τοιχοποιίες. Ο πηλός τοποθετήθηκε σε 14 χειροποίητα καλούπια από χάλυβα και ψήθηκε σε οξείδωση για να δημιουργηθεί το ματ μπλε τελείωμα. Μετά το ψήσιμο, αυτά τα 14 τούβλα χωρίστηκαν για να σχηματίσουν τους 30 "απογόνους". Η σύνθεση των 5.000 τεμαχίων ολοκληρώθηκε σε τρεις μήνες. Η ομάδα κατασκευής χρησιμοποίησε 188 τυπωμένα πρότυπα κλίμακας 1:1, που καθόρισαν τον αριθμό, την τυπολογία και τη θέση κάθε τούβλου.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Bureau de Change Architects
Φωτογραφίες: Gilbert McCarragherS

Αναμειγνύοντας Μεσογειακές γεύσεις και σύγχρονες τεχνικές της Λατινικής Αμερικής, Το Imperfecto, δημιούργημα του σεφ Enrique Limardo και του συνέταιρου του Ezequiel Vázquez-Ger, κέρδισε πρόσφατα την εκτίμηση του γκουρμέ κοινού, αφότου άνοιξε τις πόρτες του, τον Απρίλιο του 2021. Η μόνιμη αναζήτηση της τελειότητας, κατά τον Αριστοτέλη, αλλά μη φτάνοντάς την ποτέ, αποτελεί τον πυρήνα της φιλοσοφίας του εστιατορίου.
Την ιδέα συνέλαβε ο δημιουργικός νους του φωτογράφου Γιώργου Κορδάκη και το εστιατόριο σχεδιάστηκε από το Ελληνο-σουηδικό αρχιτεκτονικό γραφείο OOAK. Το Imperfecto είναι φανερά επηρεασμένο από μεσογειακά πρότυπα. Ταλαντεύεται στην χρωματική παλέτα του άσπρου και του μαύρου, με αποχρώσεις του μπλε και χαρακτηριστικές θερμές μαστορικές τερακότα πινελιές. Το εστιατόριο των 98 θέσεων χωρίζεται σε τρία μέρη: Το μπαρ, Το chef’s table και την μεγάλη σάλα. Το καθένα προσφέρει τη δική του καθορισμένη ενέργεια. Ένας σκηνογραφικός τοίχος φόντου εμπνευσμένος από τα μεσογειακά μαρμάρινα λατομεία, συνδέει τους χώρους. Στην ουσία πρόκειται για ένα τοίχο που με πολλαπλές επιφάνειες σε διάφορες αποχρώσεις και υφές του άσπρου. Απαλό και τραχύ, γυαλιστερό και ματ αντικατοπτρίζει το φως με διαφορετικούς τρόπους, καθιστώντας τον πλούσιο σε σημασία και συμβολισμούς. Κομψά δερμάτινα σιλό, με θόλους και στρογγυλά τραπέζια για πιο οικείες συναντήσεις στον πίσω τοίχο. Πάνω από την κυρίως αίθουσα του εστιατορίου, γυάλινοι λαμπτήρες σε σχήμα σταγόνων σχεδιασμένοι από τον καλλιτέχνη υαλουργό Simon Klenell, προσφέρουν θερμό φωτισμό που μιμείται την θαλπωρή του ήλιου πάνω από το Αιγαίο. Πολλά έπιπλα έγιναν κατά παραγγελία και σχεδιάστηκαν από τους OOAK Architects, συνδυάστηκαν με κομμάτια που προέρχονται από μερικούς από τους διασημότερες οίκους στο design φίρμες δημιουργώντας έτσι τη ραχοκοκαλιά του DNA του εστιατορίου. Ένα έπιπλο υποδοχής για τους πελάτες από ξύλο ελιάς σε συνδυασμό με χειροποίητα κεραμικά πλακάκια και δοχεία της καλλιτέχνιδος Μελίνας Ξενάκη στολίζουν τον χώρο. Ο πλούσια σχεδιασμένος χώρος του μπαρ με φωτιστικά σχεδιασμένα custom από το στούντιο Orbium και μία φωτογραφία μεγάλης διάστασης ενός ελληνικού λατομείου του εμπνευστή του πρότζεκτ, Γιώργου Κορδάκη.
Η OOAK architects χρησιμοποίησαν διάφορα αυθεντικά υλικά υψηλής ποιότητας που περιλαμβάνουν ελληνικά και ιταλικά μάρμαρα καθώς και πυλό και ξύλο από διαφορετικά σημεία του κόσμου, δημιουργώντας αντιθέσεις στην υφή κατά μήκος του χώρου. Το αμάλγαμα όλων των φυσικών υλικών και των τολμηρών μορφών οδηγούν σε μια ολιστική γιορτή της αναμφισβήτητης ταυτότητας του χώρου. Μια μοντέρνα εκπληκτική κλασική γκουρμέ εμπειρία που η μη τελειότητα πηγάζει από την ιδιαίτερη σύνθεση φαινομενικά εντελώς ασύμβατων στοιχείων, κόσμων και αισθητικών ταυτοτήτων.

Το νησί της Καρπάθου είναι γνωστό για τους όμορφους παραδοσιακούς οικισμούς του με τα κλιμακωτά δώματα και τις αυλές. Η τοποθεσία του έργου αυτού, στο γραφικό χωριό του Διαφανίου, έχει ακριβώς αυτόν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα. Πρόκειται για ένα οικόπεδο το οποίο βρίσκεται, εν μέρει, στην ταράτσα υπάρχοντος κτιρίου. Η εν λόγω ταράτσα προσφέρει απέραντη βίστα 180 μοιρών με θέα προς το λιμάνι Διαφανίου στα ανατολικά, το Αιγαίο στα βόρεια και τον οικισμό στα δυτικά. Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους του σχεδιασμού ήταν να διατηρηθεί η αίσθηση της ταράτσας, παρότι έπρεπε να δημιουργηθεί ένα σπίτι πάνω σε αυτήν. Η ταράτσα παίρνει τη μορφή ιδιωτικού παρατηρητηρίου, μίας βεράντας με κύριο χαρακτηριστικό την όμορφη θέα. Για μέγιστη ιδιωτικότητα και προστασία από τους ανέμους η βεράντα αγκαλιάζεται περιμετρικά από ένα τοιχίο. Ένας κλειστός όγκος, με σχεδιαστικές αναφορές στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική του νησιού, αιωρείται πάνω από την βεράντα αυτή προσφέροντας σκιά. Ο όγκος αυτός φιλοξενεί τους ιδιωτικούς χώρους του σπιτιού ενώ οι χώροι συναναστροφής οργανώνονται σε έναν ενιαίο ανοιχτό χώρο στην βεράντα. Έναν χώρο με απροσδιόριστο εσωτερικό/εξωτερικό χαρακτήρα χάρη στο άνοιγμα των 13,8 m με μόνη στατική στήριξη, το περιμετρικό τοιχίο. Το εσωτερικό του σπιτιού έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να τονώνει και να εμπλουτίζει την εμπειρία της θέας προς την θάλασσα και της τοποθεσίας στον παραδοσιακό οικισμό του Διαφανίου. Ένα κολάζ χρωμάτων και υλικών καθώς και η διαφοροποίηση στα ύψη και στα σχήματα των εσωτερικών χώρων, μεγιστοποιούν την εμπειρία των κατά τα άλλα μικρών δωματίων και συμβάλλουν στο να ενταχθεί η οικία ακόμα περισσότερο στον παραδοσιακό οικισμό.