Η εξοχική κατοικία βρίσκεται στο άνω τμήμα ενός οικοπέδου με έντονη κλίση και θέα στη θάλασσα, σε μία πλαγιά της περιοχής "Θόλοι" στην Τζιά. Η παρούσα μελέτη ανατέθηκε στους αρχιτέκτονες του γραφείου Α2 μετά το πρώτο στάδιο της κατασκευής του στατικού φορέα του κτίσματος και κάποιων πέτρινων τοίχων, το οποίο ολοκληρώθηκε το 2000. Ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε ένα διώροφο κυβικό κτίσμα σε γειτνίαση με ισόγειο κλειστό χώρο στάθμευσης. Ο περιβάλλων χώρος, λόγω της έντονης κλίσης του εδάφους, ήταν σαφώς διαχωρισμένος μεταξύ των δυο επιπέδων της οικίας.
Η νέα αρχιτεκτονική μελέτη αποπειράθηκε να τροποποιήσει τη χρήση και τις αναλογίες του κτίσματος και να ενώσει μέσω της εξομάλυνσης του περιβάλλοντα χώρου, τα διαφορετικά επίπεδα της κατοικίας. Στο χαμηλότερο επίπεδο επιλέχθηκε η ενσωμάτωση του χώρου στάθμευσης στο κεντρικό κτίσμα και η μετατροπή του σε ένα επιπλέον υπνοδωμάτιο. Αντίστοιχα στο άνω επίπεδο της εισόδου, η προσθήκη ενός μικρού όγκου ως WC, σε συνδυασμό με τις δύο πέργκολες, άλλαξαν το κτίριο, δίνοντάς του νέες αναλογίες. Η κεντρική είσοδος βρίσκεται στο άνω επίπεδο του κτίσματος, όπου τοποθετήθηκαν οι χώροι του καθιστικού, της κουζίνας και της τραπεζαρίας, καθώς και ο μικρός, νέος όγκος του WC. Στο χαμηλότερο επίπεδο χωροθετήθηκαν τρία υπνοδωμάτια με τα λουτρά τους. Όλο το πίσω τμήμα του επιπέδου αυτού, λόγω της έντονης κλίσης του οικοπέδου παραμένει υπόγειο και διαχωρίζεται από το βράχο μέσω του "κουτούντο", ενός στενού διαδρόμου, που προστατεύει την οικία από την υγρασία.
Βασικός στόχος της μελέτης του περιβάλλοντα χώρου ήταν η δημιουργία διαδοχικών πλατωμάτων, ραμπών και σκαλιών, τα οποία εξυπηρετούν την υπαίθρια κυκλοφορία και την ήπια μετάβαση μεταξύ των διαφορετικών επιπέδων. Ένας επιμήκης, αναλημματικός τοίχος ξεκινά από την είσοδο στο ανώτερο μέρος του οικοπέδου και ορίζει την κατηφορική πορεία προς την είσοδο της οικίας. Στην πίσω πλευρά του κτίσματος, στο επίπεδο της εισόδου και μεταξύ του κτίσματος και του αναλημματικού τοιχίου, το κτίριο "βυθίζεται" ως προς τον περιβάλλοντα χώρο και έτσι προκύπτει ο υπαίθριος, στεγασμένος με πέργκολα χώρος εισόδου και καθιστικού, προστατευμένος από τον έντονο αέρα της περιοχής. Στα πλάγια του κτιρίου, σε επαφή με τους χώρους καθιστικού και κουζίνας, μια μεγάλη βεράντα έχει ανεμπόδιστη θέα, ενώ δίπλα της κάτω από την μεγάλη βελανιδιά, σχεδιάστηκε ένας υπαίθριος χώρος φαγητού. Από αυτό το επίπεδο, κλιμακωτές διαμορφώσεις οδηγούν στον υπαίθριο χώρο των υπνοδωματίων, στην χαμηλότερη στάθμη.
Οι όψεις ακολουθούν την τυπολογία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και τα ανοίγματα, που παραμένουν κυρίως μικρά, σχεδιάστηκαν με βάση τον νοτιοανατολικό προσανατολισμό αλλά και την θέα προς το Αιγαίο. Στο χαμηλότερο επίπεδο των υπνοδωματίων, οι χώροι έχουν άμεση πρόσβαση στην ύπαιθρο και στους διαμορφωμένους εξωτερικούς χώρους, μέσω ανοιγμάτων που ενοποιούν τον εσωτερικό με τον εξωτερικό χώρο.
Το μεγαλύτερο μέρος του κτίσματος επενδύεται με την τοπική πέτρα, ώστε να διατηρηθεί η οπτική συνέχεια σε σχέση με την αρχική κατασκευή. Ο όγκος της κουζίνας και του WC διαφοροποιούνται από το πέτρινο κτίσμα και επενδύονται με λευκό επίχρισμα.
Δύο ξύλινες πέργκολες, η μια σε συνέχεια του λευκού όγκου της κουζίνας και η άλλη σε συνέχεια του πίσω τμήματος της εισόδου, ολοκληρώνουν τη σύνθεση. Πέτρα χρησιμοποιήθηκε επίσης στα πεζούλια και στα νέα τοιχία διαμορφώσεων, με σκοπό την ένταξη τους στο φυσικό τοπίο με τις ξερολιθιές. Στα δάπεδα, ο συνδυασμός πλακιδίων και πέτρας, ενοποιεί και συνδέει τα κτίσματα με το φυσικό τοπίο. Στον ελεύθερο χώρο του οικοπέδου σχεδιάστηκαν υπαίθρια καθιστικά και φυτεύτηκαν ελληνικά φυτά χαμηλής βλάστησης.

Πλήρως ενσωματωμένη στο άγριο ερημικό τοπίο της Καλιφόρνιας, η οικογενειακή εξοχική κατοικία Sawmill είναι ένα αυτόνομο κτίριο μηδενικής κατανάλωσης ενέργειας. Ακολουθώντας την επιθυμία των ιδιοκτητών, οι αρχιτέκτονες σχεδίασαν μια μονοκατοικία, που εκμεταλλεύεται τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες της απομακρυσμένης τοποθεσίας, δίνοντας έμφαση στο βιώσιμο σχεδιασμό και αποδεικνύοντας πως η υψηλή απόδοση μπορεί να συνδυαστεί άριστα με τον υψηλό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό.
Έχοντας ως πηγή έμπνευσης το παραδοσιακό στήσιμο των σκηνών γύρω από τη φωτιά, οι χώροι διαβίωσης της κατοικίας οργανώνονται σε τρεις πτέρυγες, που χωροθετούνται γύρω από την κεντρική εστία του καθιστικού. Σ’ αυτό το σημείο, μια μεγάλη γυάλινη τζαμαρία διαστάσεων 3,5 x 8,0 (m), αποσύρεται με το γύρισμα ενός τροχού, μετατρέποντας την αυλή στην τέταρτη "σκηνή" γύρω από τη φωτιά και μεγιστοποιώντας τη σύνδεση μεταξύ αρχιτεκτονικής και φύσης, αλλά και μεταξύ των μελών της οικογένειας.

Τοποθεσία και παθητικός σχεδιασμός
Η κατοικία είναι κτισμένη σε υψόμετρο 1.524 m στην οροσειρά Tehachapi, που ενώνει τις ακτές της Καλιφόρνιας με τη Σιέρα Νεβάδα. Ως τμήμα του τοπικού οικοσυστήματος, η περιοχή φιλοξενεί πληθώρα ειδών χλωρίδας και παράλληλα παρέχει καταφύγιο σε πτηνά της περιοχής και άλλα ζωικά είδη, συμπεριλαμβανομένων άγριων αλόγων. Λαμβάνοντας υπόψη την πρότερη εκμετάλλευση της περιοχής και αναγνωρίζοντας πως η έρημος είναι ένα σκληρό αλλά ταυτόχρονα ευαίσθητο οικοσύστημα, ο σχεδιασμός εστίασε την προσοχή του στην ελαχιστοποίηση της ενόχλησης στο φυσικό τοπίο.
Με γνώμονα τον παθητικό σχεδιασμό, η τοποθεσία του κτιρίου επιλέχθηκε με προσοχή, ώστε να ενισχύεται ο φυσικός αερισμός το καλοκαίρι και να συλλέγεται η ηλιακή ακτινοβολία το χειμώνα, ενώ η κατασκευή εκμεταλλεύεται τις ιδιαιτερότητες του κλίματος,
που χαρακτηρίζεται από πολύ έντονες θερμοκρασιακές διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου. Όλα τα δωμάτια που χρησιμοποιούνται, συχνά βρίσκονται το πολύ σε απόσταση 4,5 m από ένα λειτουργικό παράθυρο, μεγιστοποιώντας τα οφέλη του φυσικού αερισμού και φωτισμού, ενώ τα μεγάλα ανοίγματα της κατοικίας ενισχύουν τη σύνδεση του εσωτερικού με το εξωτερικό και προωθούν την υγεία των χρηστών.
Στο έργο δεν συμπεριλήφθηκαν εργασίες σχεδιασμού τοπίου, αλλά, αντιθέτως, το τοπίο αφέθηκε ελεύθερο να αναγεννηθεί μέσω μιας φυσικής διαδικασίας. Η χαμηλή, θαμνώδης τοπική βλάστηση λειτουργεί ως φυσική άμυνα ενάντια στις πυρκαγιές, που είναι ένα συχνό φαινόμενο στην περιοχή, ενώ οι υδατοδιαπερατές επιφάνειες με χαλίκι βοηθούν στον έλεγχο της απορροής του κοντινού ρέματος.

Υλικά και κατασκευή
Κτισμένη από ανθεκτικά και μη εύφλεκτα υλικά, η κατοικία σχεδιάστηκε έτσι, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στο δριμύ κλίμα της περιοχής, να έχει ελάχιστες απαιτήσεις συντήρησης και να μην κινδυνεύει από πυρκαγιά. Η προσέγγιση του σχεδιασμού εστίασε την προσοχή της σε μια νοοτροπία επανάχρησης και ανακύκλωσης, ώστε να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα με τη χρήση των λιγότερων κατά το δυνατόν υλικών. Η φέρουσα κατασκευή αποτελείται από 25 τόνους δομικού χάλυβα, που διασώθηκαν από ένα παροπλισμένο εργοστάσιο σκυροδέματος σε κοντινή απόσταση, μειώνοντας κατά 13% το αποτύπωμα άνθρακα του κτιρίου. Στην ίδια λογική, τα ξύλα για τις εσωτερικές σκάλες, τις συρόμενες πόρτες και την τραπεζαρία διασώθηκαν από έναν αχυρώνα, ενώ ο μηχανισμός της συρόμενης τζαμαρίας του καθιστικού ανασύρθηκε από μια παλαιά αντλία νερού.
Από την αρχή του σχεδιασμού επιλέχθηκε η χρήση τσιμεντόλιθων, έναντι χυτού σκυροδέματος, με αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά το κόστος της κατασκευής και να εξοικονομηθεί 36% ενσωματωμένης ενέργειας στην κατασκευή των τοιχοποιιών. Ακόμη, τα δάπεδα και η καμινάδα κατασκευάστηκαν από σκυρόδεμα που περιέχει ιπτάμενη τέφρα, η οροφή και οι υαλοπίνακες από υλικά άριστης ποιότητας και το κέλυφος είναι πλήρως μονωμένο για να μειώνονται οι θερμικές απώλειες.

Ενέργεια και διαχείριση νερού
Η κατοικία είναι πλήρως αυτόνομη και λειτουργεί εκτός τοπικού δικτύου ηλεκτρισμού και ύδρευσης, μειώνοντας ακόμη περισσότερο τον αντίκτυπό της. Όλη η απαιτούμενη ηλεκτρική ενέργεια παράγεται επιτόπου με τη βοήθεια ενός συστήματος φωτοβολταϊκών πετασμάτων δυναμικότητας 11 kW, εξοπλισμένων με μπαταρία για αποθήκευση. Επιπλέον, έχει προβλεφθεί μια εφεδρική γεννήτρια προπανίου 14 kW για περιπτώσεις συνεχόμενης κακοκαιρίας, βλαβών του συστήματος ή έκτακτων περιστάσεων, όπως φυσικών καταστροφών. Όσον αφορά στη διαχείριση του νερού, όλο το πόσιμο νερό συλλέγεται από ένα πηγάδι που βρίσκεται πλησίον της κατοικίας. Η άντληση του νερού επιτυγχάνεται με τη βοήθεια της ηλιακής ενέργειας, ενώ η αποθήκευση του γίνεται σε μια υπερυψωμένη δεξαμενή, που παρέχει σταθερή πίεση καλύπτοντας πλήρως τις ανάγκες της κατοικίας και το σύστημα πυρασφάλειας. Για μεγαλύτερη εξοικονόμηση, επιλέχθηκαν συσκευές χαμηλής ροής και ενέργειας, ενώ οι φυτεύσεις περιορίστηκαν σε ενδημικά φυτά με μειωμένες ανάγκες άρδευσης. Δεδομένου του ερημικού κλίματος και του χαμηλού ποσοστού βροχοπτώσεων στην περιοχή, το βρόχινο νερό συλλέγεται σε ένα κοινό σύστημα αποστράγγισης όμβριων και διοχετεύεται στο έδαφος, επιστρέφοντας στον υδροφόρο ορίζοντα. Παράλληλα, το 100% του γκρι νερού διοχετεύεται σε μια σηπτική δεξαμενή, όπου φιλτράρεται μέσω φυσικών διαδικασιών, πριν να απελευθερωθεί και πάλι, φιλτραρισμένο και απαλλαγμένο από μολυσματικούς παράγοντες, στο έδαφος.

Συστήματα θέρμανσης και ψύξης
Η θέρμανση και η ψύξη επιτυγχάνονται χάρη στη χρήση μιας αντλίας θερμότητας, η οποία αντλεί ενέργεια από το υπέδαφος και παρέχει θερμό ή ψυχρό νερό μέσω επιδαπέδιας θέρμανσης. Το υψηλών αποδόσεων σύστημα όχι μόνο παρέχει πολύ μεγάλη άνεση και αποδοτικότητα, αλλά εκμεταλλεύεται και τη θερμική αποθήκευση, βοηθώντας στη διαχείριση των ενεργειακών φορτίων. Συνεπικουρικά στο κεντρικό σύστημα λειτουργεί και το εντυπωσιακό τσιμεντένιο τζάκι, που είναι τοποθετημένο στο κέντρο της μονοκατοικίας. Η ενεργειακή εστία, που περικλείεται από γυαλί στις τρεις πλευρές της, είναι εξοπλισμένη με ένα μοναδικό σύστημα εξαερισμού που ενισχύει την ανταλλαγή θερμότητας ανάμεσα στους κύριους χώρους και στο υπόγειο, μεγιστοποιώντας την απόδοση του συστήματος.

Το εστιατόριο - παντοπωλείο
Το "Ergon House" βρίσκεται στην οδό Μητροπόλεως στην καρδιά της Αθήνας. Το κτίριο αποτελείται από μια τετραώροφη προσθήκη της δεκαετίας του '90 και μια διώροφη διατηρητέα πρόσοψη. Συνολικά, το "Ergon House" είναι ένας προορισμός, στον οποίο συναντιούνται η γαστρονομία και η φιλοξενία.
Το εστιατόριο και το παντοπωλείο εγκαθίστανται στο ισόγειο του κτιρίου, ενώ επεκτείνεται και στο αίθριο που διαμορφώνεται μεταξύ της παλαιάς και της νέας πρόσοψης. Στο αίθριο βρίσκεται η εσωτερική αυλή με κυρίαρχο στοιχείο την ελιά στο κέντρο του χώρου, γύρω από την οποία διαμορφώνονται οι χώροι του καφέ, του ανοικτού φούρνου και του οπωροπωλείου. Η αυλή είναι πλακοστρωμένη με τσιμεντότουβλα, ενώ από τη μια πλευρά υπάρχει ο κατακόρυφος κήπος με φρέσκα λαχανικά και από την άλλη εκτείνεται η τοιχογραφία της θεάς Αρτέμιδος.
Κατά την είσοδο στο δεύτερο μέρος, το διπλό ύψος δημιουργεί μια αίσθηση ζεστασιάς, με την κεντρική μονάδα του μπαρ, του παντοπωλείου, του ιχθυοπωλείου και του κρεοπωλείου να βρίσκονται στη μέση. Γύρω από αυτά υπάρχουν πολλοί χώροι καθισμάτων, με μάρμαρο, ξύλο και υφάσματα δίνοντας τα παραδοσιακά χρώματα μιας ελληνικής πλατείας.
Η έννοια της σύγχρονης ελληνικής πόλης, όπως την όρισαν τα οικοδομικά υλικά της κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, είναι παρούσα στα τελειώματα του χώρου, καθώς στο εσωτερικό του καταστήματος εμφανίζεται ξύλο καρυδιάς, μαύρο μωσαϊκό, μάρμαρο Κοζάνης και τσιμέντο σε τοίχους και δάπεδα.

Το ξενοδοχείο
Η μεγαλύτερη πρόκληση αυτού του ξενοδοχείου ήταν να συνδυάσει την παραδοσιακή ελληνική αρχιτεκτονική με τις ανάγκες του σύγχρονου γαστρονομικού ταξιδιώτη.
Η είσοδός του αποκαλύπτεται μετά τη διέλευση της αυλής στο ισόγειο. Ο χώρος υποδοχής βρίσκεται στον πρώτο όροφο μαζί με το σαλόνι υποδοχής και "βλέπει" από επάνω το αίθριο, την αυλή και την είσοδο της οδού Μητροπόλεως.
Τα δωμάτια έχουν και αυτά εσωτερική πρόσοψη με θέα στο αίθριο ή οπίσθια θέα στην Ακρόπολη.
Χρησιμοποιώντας το ορθογώνιο σχήμα του τυπικού ορόφου, τα δωμάτια είναι τοποθετημένα γύρω από κεντρικούς χώρους, όπως η αίθουσα υποδοχής, οι κοινόχρηστες κουζίνες και το γυμναστήριο. Στα επίσης ορθογώνια δωμάτια το κρεβάτι τοποθετείται προς το ένα άκρο του χώρου, κοντά στο παράθυρο. Το κάθε δωμάτιο είναι διαρρυθμισμένο σε τρεις ζώνες: την είσοδο μέσα από τους υγρούς χώρους, το καθιστικό με το γραφείο και τον υπερυψωμένο ανοιχτό χώρο ύπνου.
Ο εσωτερικός σχεδιασμός περιστρέφεται γύρω από την παραδοσιακή ελληνική αρχιτεκτονική. Τα κρεβάτια αντανακλούν το στιλ των παλαιών χτιστών κρεβατιών, ενώ τα διακοσμητικά καφασωτά αναφέρονται στις εισόδους των πολυκατοικιών της δεκαετίας του '60 στο κέντρο της Αθήνας. Παλαιά μαρμάρινα σκαλοπάτια σκάφτηκαν και μετατράπηκαν σε νιπτήρες. Σαν ταπετσαρία επάνω από το νιπτήρα και τις ντουλάπες, χρησιμοποιούνται υφαντά υφάσματα αργαλειού ως διακοσμητικό στοιχείο. Η αντίθεση του χρώματος σε κάθε χώρο επιτυγχάνεται με τη χρήση υπόλευκης βαφής στους τοίχους, όπως συμβαίνει συνήθως στα ασβεστωμένα κτίρια και με ξύλινα στοιχεία από ξύλο καρυδιάς, ένα δέντρο που βρίσκεται σε όλη τη χώρα. Οι φυσικές ορειχάλκινες λεπτομέρειες προσθέτουν μια αίσθηση πολυτέλειας από άλλη εποχή στα δωμάτια, ενώ το μωσαϊκό, ένα ανθεκτικό υλικό που χρησιμοποιείται από το 1930, τώρα επιστρέφει στην ελληνική αρχιτεκτονική λόγω της διαχρονικότητας του και μπορεί να βρεθεί τόσο σε οριζόντιες, όσο και σε κατακόρυφες επιφάνειες του κτιρίου.

Στον ενιαίο χώρο κουζίνας – τραπεζαρίας, οι τοίχοι διαμορφώνονται με εμφανές σκυρόδεμα, συνθέτοντας το υπόβαθρο της παλέτας των υλικών. Οι ουδέτερες αποχρώσεις κυριαρχούν και εμπλουτίζονται σημειακά με ιδιαίτερα υλικά, όπως το μάρμαρο, το μαύρο μέταλλο και οι δερμάτινες λεπτομέρειες. Παράλληλα, οι συσκευές και οι αποθηκευτικοί χώροι της κουζίνας, οργανώνονται ενοποιημένα με τον υπόλοιπο χώρο, στον οποίο εντάσσονται οργανικά. Κατοικία "WELL 58" στη Λευκωσία.
Φωτογραφίες: Creative Photo Room.

To "The Modernist" αποτελείται από 40 δωμάτια και στεγάζεται σε ένα πρόσφατα ανακαινισμένο κτίριο, που αποτελεί δείγμα της αρχιτεκτονικής περιόδου ανοικοδόμησης της πόλης μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917, ενώ βρίσκεται ένα βήμα από την Πλατεία Αριστοτέλους.
Κάθε δωμάτιο αντιμετωπίστηκε ξεχωριστά. Χρώματα, υλικά, υφές, διακοσμητικά και έργα τέχνης, συνδυάζονται με τις ανέσεις που προσφέρει το ξενοδοχείο, ώστε να προσφέρει μια μοναδική εμπειρία.
Ο επισκέπτης σε κάθε ένα από αυτά παρακολουθεί συνεχώς την αλληλεπίδραση του παλαιού με το νέο.
Οι γυαλιστερές επιφάνειες από μαύρο τζάμι, που τοποθετήθηκαν, λειτουργούν ως μέσο αντανάκλασης των υφιστάμενων τοιχοποιιών και των γύψινων διακοσμητικών και ενισχύουν την αντιπαράθεση μεταξύ των διαφορετικών υφών, του παλαιού και του νέου.
Ουσιαστικά το παλαιό αντικατοπτρίζεται μέσα από το νέο, το οποίο το "φιλτράρει" και το "χρωματίζει". Οι συνεχείς αντανακλάσεις συνθέτουν τις λεπτομέρειες, κάνοντας το εξωτερικό να εισχωρεί στο εσωτερικό.
Ο μπρούντζος, το μάρμαρο και το ξύλο στο δάπεδο λειτουργούν σαν συνδετικοί κρίκοι μεταξύ του υφιστάμενου και του καινούριου και ολοκληρώνουν την αισθητική του δωματίου.
Η πρόσβαση στην υποδοχή, η οποία βρίσκεται στον ημιώροφο, γίνεται μέσω του παλαιού κλιμακοστασίου από μωσαϊκό και πλακίδια τσιμέντου. Το πέρασμα από το παλαιό στο καινούριο και αντιστρόφως, γίνεται πιο έντονο από τα ειδικά σχεδιασμένα φώτα και τη βιομηχανική οροφή. Ένα μικρό πωλητήριο συμπληρώνει το χώρο της αναμονής.
Ο χώρος του πρωινού βρίσκεται στον 7ο όροφο. Ο μινιμαλιστικός σχεδιασμός και η ανοικτής διάταξης κουζίνα κυριαρχούν, ώστε να εντείνουν την απλότητα για να αναδείξουν έτσι τα τοπικά προϊόντα. Το έργο συμπληρώνεται από το roof garden με θέα προς την πόλη και κάποια από τα σημεία αναφοράς της.
Στους κοινόχρηστους χώρους οι επεμβάσεις είναι ελάχιστες. Το υφιστάμενο δάπεδο μαρτυρά την ιστορία του κτιρίου. Η "φθορά" του, σημάδι από τους παλαιούς ένοικους. Στους νέους διαδρόμους που δημιουργήθηκαν, μετά από το διαχωρισμό των δωματίων, τοποθετήθηκε μοκέτα.

Η μεταλλική σκάλα που σε οδηγεί στον όροφο των τριών υπνοδωματίων τοποθετείται παράλληλα του διώροφου καθιστικού. Είναι επενδεδυμένη με ξύλο και πακτωμένη στο τοιχίο, ενώ ράβδοι ανοξείδωτου χάλυβα λειτουργούν ως προστατευτικό κιγκλίδωμα. "Go heaven", κατοικία στη Ρόδο. Φωτογραφίες: Χάρης Ζαμπετούλας

Το στέγαστρο αρθρώνεται με ένα χαλύβδινο σκελετό με σανίδες κόντρα πλακέ, που προσφέρει σκιά στη διάρκεια της ημέρας. H σκίαση του εξωτερικού καθιστικού ενισχύεται με οριζόντιες και κατακόρυφες επιφάνειες από καραβόπανο και ρολά σκίασης. Η γυμνή αισθητική του χώρου επικρατεί και κυριαρχεί μια παλέτα υλικών από σκυρόδεμα, χάλυβα και γυαλί, με την προσθήκη ξυλείας ως σύνδεσης του τόπου με τη θάλασσα. Τα στοιχεία σκίασης αποτελούν μία ήπια και διακριτική προσθήκη, αφήνοντας το κτίριο ανέπαφο, αλλά ταυτόχρονα εξισορροπώντας το παλαιό με το νέο, μέσα από ένα κομψό βιομηχανικό ύφος. Ξενοδοχείο "Dexamenes Seaside" σε ένα παλαιό κέλυφος εργοστασίου στην Πελοπόννησο. Φωτογραφίες: Claus Brechenmacher & Reiner Bauman

Αντικείμενο του έργου είναι η μετατροπή ενός τυπικού διαμερίσματος της δεκαετίας του '60 στο Κολωνάκι σε ιατρικό χώρο. Γνωρίζοντας πως η επίσκεψη σε ένα γιατρό συνοδεύεται από ανάμεικτα συναισθήματα προσμονής, προσδοκίας και κατά συνέπεια αγωνίας για τον επισκέπτη, στόχος της αρχιτεκτονικής μελέτης υπήρξε η δημιουργία ενός περιβάλλοντος ηρεμίας, άνεσης και φιλικής ατμόσφαιρας.
Ο χώρος χρειάστηκε να ανακαινιστεί ριζικά για να υποδεχτεί τη νέα του χρήση. Πρωταρχική επιδίωξη ήταν να συνδυαστούν οι λειτουργικές ανάγκες και οι προδιαγραφές ενός υπερσύγχρονου ιατρείου με τη δημιουργία ενός χώρου λιτού και φιλόξενου.
Κυρίαρχα στοιχεία του ανασχεδιασμού υπήρξαν η κατάργηση της συμβατικής διαμερισματοποίησης των υφιστάμενων χώρων, η ενοποίησή τους, αλλά και ο σχεδιασμός ειδικών κατασκευών, ιδιαίτερα στο χώρο της υποδοχής και αναμονής.
Η υποδοχή χωροθετείται λειτουργικά και συμβολικά στην κεντρική ζώνη του ενιαίου χώρου. Σε άμεση συνέχεια με το χώρο της γραμματείας βρίσκεται το γραφείο των ιατρών, ενώ σε ανεξάρτητη ζώνη χωροθετούνται τα δύο εξεταστήρια, εξασφαλίζοντας ιδιωτικότητα και ηχομόνωση. Οι βοηθητικοί και οι υγροί χώροι ολοκληρώνουν τη λειτουργική διαρρύθμιση του ιατρείου.
Ζεστές γήινες αποχρώσεις και ουδέτεροι τόνοι του γκρι εναλλάσσονται σε όλους τους χώρους. Το μόνο έντονο χρώμα, το χρώμα του μοσχολέμονου, επιλέχθηκε για τις δερμάτινες επενδύσεις των εξεταστηρίων.

Η κατοικία αναπτύσσεται με τη μορφή ενός προβόλου μήκους 15 μέτρων, που δίνει την αίσθηση ότι αιωρείται πάνω από το έδαφος. Ο συνθετικός αυτός χειρισμός αποκτά και λειτουργικό χαρακτήρα, καθώς επιτρέπει τη διαμόρφωση ενός προστατευμένου χώρου στάθμευσης. Η μονολιθική δομή του προβόλου επενδύεται εξωτερικά με ξύλο από αγριόπευκο, ενώ τα μεγάλα ανοίγματα προσφέρουν άπλετη θέα. Μονοκατοικία στην πόλη Utri, Λιθουανία. Φωτογραφίες: R.Urbakavičius.

Η Parti Architecture ιδρύθηκε στα Χανιά το 2017, από μια ομάδα νέων αρχιτεκτόνων μηχανικών και διακοσμητών.

Θεωρούμε ότι κάθε έργο, αποτελεί μια ειδική περίπτωση. Έτσι, δίνεται έμφαση στην ανάλυση και ανάδειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που το καθιστούν μοναδικό. Η διαφορετικότητα του κάθε μέλους της ομάδας είναι και η δυναμική της, καθώς η αλληλεπίδραση και η συνεργασία οδηγούν στην πολύπλευρη προσέγγιση του έργου. Με εργαλείο τον στρατηγικό σχεδιασμό, παρέχουμε ένα εξατομικευμένο βιώσιμο πλάνο, τόσο για τον σχεδιασμό και την κατασκευή ιδιωτικών έργων, όσο και για την υλοποίηση επιχειρηματικών κινήσεων.

Ο όρος parti για την αρχιτεκτονική, είναι το σημείο εκκίνησης για την ιδέα, που ακολουθεί όλο τον σχεδιασμό και η οποία μπορεί να εκφραστεί με ποικίλους τρόπους.
Μέσω της συνεργασίας με τον κάθε ενδιαφερόμενο, δημιουργείται από κοινού το ''σημείο εκκίνησης - parti'', για την υλοποίηση του οράματός του.