Συνδέσεις μεταλλικών στοιχείων

Οι συνδέσεις των μεταλλικών στοιχείων μεταξύ τους εξασφαλίζονται με ηλώσεις, κοχλιώσεις ή συγκολλήσεις. Ειδικότερα:
1. Ηλώσεις: Στα σημεία επαφής τοποθετούνται πλάκες με κατάλληλες οπές, στις οποίες εφαρμόζονται οι ήλοι και "κεφαλώνονται".
2. Κοχλιώσεις: Οι συνδέσεις γίνονται με κοχλίες είτε απευθείας σε οπές επάνω στα μεταλλικά στοιχεία είτε με την παρεμβολή συνδετικών πλακών είτε με κομβοελάσματα. Ανάλογα με το είδος της φόρτισης του κοχλία, οι συνδέσεις πρέπει να εξασφαλίζονται για δυναμικές φορτίσεις έναντι ξεβιδώματος λόγω ταλαντώσεων. Σ’ αυτήν την περίπτωση υπάρχουν διάφορες λύσεις, μεταξύ των οποίων η εφαρμογή προεντεταμένων συνδέσεων, η χρήση ειδικών περικοχλίων, η χρήση διπλών περικοχλίων κτλ. Επιπλέον, πρέπει οι συνδέσεις να επιθεωρούνται συχνά και να γίνεται σύσφιξη των κοχλιών, εφόσον αυτό απαιτείται.
3. Συγκολλήσεις: Με διάφορες τεχνικές συγκόλλησης επιτυγχάνεται η τήξη μεταλλικών στοιχείων στην περιοχή της σύνδεσης και η πλήρης αποκατάσταση συνέχειας μεταξύ των συνδεόμενων δομικών στοιχείων. Είναι προτιμότερο οι κολλήσεις να εκτελούνται στο εργοστάσιο, διότι δεν απαιτούνται περαιτέρω μέτρα ασφαλείας, ενώ εξασφαλίζεται υψηλή ποιότητα αντοχής της σύνδεσης χωρίς να απαιτούνται επιπλέον διατάξεις και εργοταξιακοί έλεγχοι, που αυξάνουν το τελικό κόστος. Ο μελετητής πρέπει να λαμβάνει υπόψη πιθανή τοπική μείωση της αντοχής των συνδεόμενων στοιχείων, που συμβαίνει σε ορισμένα μεταλλικά υλικά, όπως το αλουμίνιο.